நாட்டு நடப்பு - பணம் இருந்தால் பங்காளி - 14

கடந்து போன அரசியல் நிகழ்வுகளைச் சம்மந்தப்பட்ட அரசியல்வாதிகள் மட்டும் திரிக்கவில்லை. நாமும் நம் விருப்பப்படியே தான் அதை அணுகின்றோம். இன்று சிலவற்றைப் படித்த போது இதை எழுதத் தோன்றியது. 

இதை எனக்குச் சொன்னtவர், கலைஞரின் கடந்த 40 வருடமாக அணுக்கத் தொண்டராகவும் இருப்பவரும், கலைஞருடன் தொடர்பில் இருந்தவரும், அவரைத் தவிர வேறு எவரும் எனக்குத் தலைவர் இல்லை என்று இன்று வரையிலும் இருக்கக்கூடிய என் நெருங்கிய நண்பர்.  

இன்று வரையிலும் பெரும்பாலான அனைவரும் ஊடகங்களில் பிராமணர்கள் தான் இருக்கின்றார்கள். அதனால் அவர்கள் பிராமணர்கள் சம்மந்தப்பட்ட அரசியலில் உள்ளவர்களுக்கு அவர்களின் பார்வை ஒரு மாதிரியாகவும், பிராமணர் அல்லாதவர்களுக்கும் ஒரு மாதிரியாகவும் உள்ளது. இது தான் இங்கே முக்கியப் பிரச்சனை. 

ஏ1 குற்றவாளி என்று சட்டத்தின் முன்பு நிறுத்தி அவப்பெயருடன் மறைந்த ஜெயலலிதாவை இன்று வரையிலும் எந்த ஊடகமும் பெரிதாகக் கேள்வி கேட்கவில்லை. அதை மக்களிடம் கொண்டு சேர்க்கவில்லை.  ஆனால் கலைஞர் முதல் ஆ ராசா வரைக்கும் பிராமின் இல்லாத காரணம் என்பதால் வறுத்து எடுக்கின்றார்கள்.  

இது எந்த அளவுக்கு உண்மை?

இந்தக் கேள்வி எனக்குள்ளும் இருந்தது. இதற்கு அவர் பிறந்த பிராமணர் குலம் மட்டும் காரணமல்ல. கலைஞரின் காசு, பணம் சார்ந்த பார்வையும் ஒரு முக்கியக் காரணம். (இந்த இடத்தில் மற்றொரு செய்தி சந்தியா என்பவர் பிராமணர் தான். ஆனால் ஜெ வின் தாயார் நடிகை சந்தியா நடிகையாக மாறுவதுற்கு முன்பே அன்றைய அவர் வாழ்க்கையில் அவர் தொடர்பில் இருந்தவர்கள் பல பேர்கள். இதைப் பல பத்திரிக்கைகள் பலவித ஆதாரங்களுடன் எழுதி உள்ளார்கள்?) 

பெங்களூரில் நடந்த ஜெ வின் சொத்துக் குவிப்பு வழக்கு குறித்து நாம் அனைவரும் அறிந்ததே. ஆனால் இந்த வழக்கு இழுத்துக் கொண்டே சென்றது. ஒவ்வொரு முறையும் தமிழகத்தில் உள்ள அத்தனை பத்திரிக்கையாளர்களும் அங்கே கூடுவார்கள். வழக்கு விபரங்கள் அனைத்தையும் தெரிந்து கொள்வார்கள். ஆனால் எதையும் பத்திரிக்கையில் எழுத மாட்டார்கள். ஒரே காரணம். பணம். மற்றதெல்லாம் அதற்குப் பிறகு தான். 

ஜெ வின் மறைவிற்குப் பின்னே வெளியே அதிகம் தெரிந்த பெங்களூர் புகழேந்தி பொறுப்பில் இது சார்ந்த மொத்த நிர்வாகத்தையும் ஜெ கொடுத்து இருந்தார். வாய்தா முடிந்து ஒவ்வொரு தடவையும் வழக்கு வழக்காடு மன்றத்திற்கு வரும் போது அங்கே ஒரு மாவட்டச் செயலாளர் ஆஜர் ஆவார்.  ஒவ்வொரு தடவையும் ஒவ்வொரு மாவட்டச் செயலாளர் அங்கே ஆஜர் ஆக வேண்டும் என்பது எழுதப்படாத விதியாக இருந்தது. அன்றைய செலவு முழுக்க அல்லது அது எத்தனை நாட்கள் என்றாலும் அவர் தான் பொறுப்பு.  அடுத்த வாய்தா வரும் போது அடுத்தவர் வருவார்.

அதிமுகச் சார்பில் குறைந்தபட்சம் (வாதாடுபவர் ஒருவராக இருந்தாலும் எடுப்புத் தொடுப்பு என்று அங்கே இருப்பவர்கள் ஏராளம்) ஐம்பது வக்கீலாவது அங்கே இருப்பார்கள். இது தவிரத் தொண்டர் படையினர் தனி. இது போலத்தான் பத்திரிக்கையாளர் கூட்டமும். 

இந்தக் கூட்டத்தில் உள்ள ஒவ்வொருவருக்கும் காலை, மதியம் சாப்பாடு முதல் ஊக்கப் பரிசு போல அவரவர்களுக்கு என்று தனித்தனியாக ஒரு குறிப்பிட்டத் தொகை வழங்கப்பட்டு வந்தது. 

இதில் பணம் வாங்காத இரண்டு பேர்கள் தமிழில் நக்கீரன் நிருபர். ஆங்கிலத்தில் தி ஹிந்து நிருபர். தொடக்கத்தில் தி ஹிந்து தமிழில் வரவில்லை. 

திமுகச் சார்பாக வழக்காடிக் கொண்டிருப்பவர்களுக்கு, அது சார்ந்த வேலையை முன்னெடுத்துக் கொண்டிருந்தவர்களுக்குக் கட்சி சார்பாகச் சல்லி பைசா பேராது. திமுகக் கட்சியில் இருப்பவர்களே (தங்கள் சீனியரிடம்) பல முறை எத்திரணியைச் சுட்டிக் காட்டி கேட்டு உள்ளனர். சிரித்துக் கொண்டே நகர்ந்து விடுவாராம். 

தொடக்கம் முதல் திமுக வின் டிசைன் இப்படித்தான். அந்த கட்சி எப்போதும் ஒன் வே டிராபிக். உள்ளே போக முடியும். ஆனால் திரும்பி வெளியே வர முடியாது.  இருப்பதை இழந்து விட்டு தான் வர முடியும். ஆனால் சமூகநீதி, சம உரிமை போன்ற ஜல்லி போட்டு ரோடு பலமாக இருக்கும்.

ஜெ வை மற்றவர்கள் ஆதரிக்கப் பத்துக் காரணங்களில் ஒரு காரணம் பிராமணர் என்பது. ஆனால் மற்ற காரணங்கள் என்பது பணம் சார்ந்தது தான் என்று நண்பரே பல முறை என்னிடம் வருத்தமுடன் சொல்லியுள்ளார். 

இன்று ஊடகம் என்பது செய்தித்தாள்கள், வாரப் பத்திரிக்கைகள், தொலைக்காட்சி ஊடகங்கள் என்று பிராமண ஆதிக்கம் அளவுக்குப் பிராமணர் அல்லாதவர் கைகளிலும் உள்ளது.

ஆனால் இன்று வரையிலும் இந்த நிலையில் மாற்றம் இல்லை. 

#பணம் இருந்தால் தான் பங்காளி.