ரஜினிகாந்த் உருவமா? பிம்பமா?

எங்கள் ஊரில் கறிக்கடை பாய் என்றால் அனைவருக்கும் தெரியும். அவர்களின் முதல் இரண்டு மகன்களின் ஒருவர் திமுகவிலும் மற்றொருவர் அதிமுகவிலும் இருந்தனர். விசுவாசிகள் என்பதை விட  வெறித்தனமானவர்கள். இரண்டு கட்சிகள் நடந்தும் ஒவ்வொரு கூட்டத்திலும் இவர்கள் தான் மேடை போடுவது முதல் கூட்டம் முடிந்து செய்ய வேண்டிய காரியங்கள் வரைக்கும் இருப்பதை பார்த்துள்ளேன். இதுவே நாளாக அண்ணன் தம்பிகளுக்கிடையே தீரா பகையை உருவாக்கி வெட்டு குத்து என்கிற வரைக்கும் போய் நின்றது. 

கறிக்கடை பாய்க்கு அடுத்தடுத்து பிறந்த குழந்தைகள் அனைத்துமே ஏதோவொரு வகையில் ஊனமாக இருக்க இவர்களுக்காக அவர் தினந்தோறும் காவல் நிலையம் வரைக்கும் சென்று அவர் தொழிலும் முடிவுக்கு வந்து குடும்பமே நடுத்தெருவுக்கு வந்து நின்றது. கடைத் தெருக்களில் அண்ணன் தம்பிகள் திடீரென்று ஆவேசமாய் ஏதோவொரு காரணத்தை மனதில் வைத்துக் கொண்டு கட்டிப்புரண்டு சண்டை போட்டுக் கொள்வதை பல முறை பார்த்துள்ளேன். 

இன்று இவர்கள் இருவருமே உயிரோடு இல்லை. அந்த குடும்பத்தில் முக்கால்வாசி பேர்களும் உயிரோடில்லை. ஊரில் நான் பார்த்த எந்த திமுக அதிமுக தொடக்க கால விசுவாசிகள், ஆதரவாளர்கள், கொள்கை பிடிப்பாளர்கள் எவருமே இல்லை. காங்கிரஸ் என்ற கட்சியே தற்போது ஊரில் இல்லை. 

தற்போது எனக்கு இரண்டு வருடம் பின்னால் படித்தவன் திமுகவின் ஒன்றியச் செயலாளராக இருப்பதாகச் சொன்னார்கள். அவன் அப்பா பள்ளியில் விளையாட்டு வாத்தியராக இருந்தார். அதே போல அதிமுகவில் என் தம்பியுடன் படித்தவன் ஏதோவொரு முக்கிய பொறுப்பில் இருப்பதாகச் சொன்னார்கள்.  இருவருக்கும் இரண்டு வருடங்களில் கார் வசதி வந்து விட்டது. தற்போது மக்களுக்கு சேவை செய்து கொண்டிருக்கின்றார்கள். பழைய மக்கள் பழங்கஞ்சி ஆகிப் போனார்கள்.

திமுகவில் உங்கள் வாழ்க்கையில் பார்த்த பழைய நபர்கள் எவராவது உயர்ந்த பதவிக்கு வந்து அதுவும் நிலைத்து நின்று பார்த்து இருக்குறீர்களா? 

1989 வரைக்கும் கலைஞரின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த திமுகவின் தன்மை அவரின் குடும்ப உறுப்பினர்கள் திமுக வை கையாளத் தொடங்கிய பின்பு முற்றிலும் மாறி புதிய முகமாக மாறிவிட்டது. ஆனாலும் இன்றும் பழைய விசுவாசிகளிடம் கலைஞர் குறித்து பேசிப்பாருங்கள்.  உங்கள் காதில் ரத்தம் வரும்படி அறைந்து விடுவார்கள்.  

                                                                           +++++++

இவரும் ஒரு இஸ்லாமியர் தான். அந்த ஏற்றுமதி நிறுவனத்தில் பணியாளர்கள் மற்றும் தொழிலாளர்களை தான் வைத்திருக்கும் பெரிய வேனில் கொண்டு போய் விடுவது தான் முக்கிய வேலை. ஒப்பந்த அடிப்படையில் அந்த நிறுவனத்தில் இந்த வேலையை செய்து கொண்டிருந்தார். மற்ற நேரங்களில் வெளியே பல வேலைகளில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருப்பார். முக்கிய பதவியில் இருந்த என் மேல் அவருக்கு அளவு கடந்த மரியாதை. ஒரு தடவை அவரின் எம்.ஜி.ஆர். பைத்தியத்தை மற்றவர்கள் என்னிடம் சொன்ன போது அவரை சீண்டிப்பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. 

ஒரு தடவை நிறுவனத்திற்கு வெளியே அவருடன் பொதுவாக பேசிக் கொண்டிருந்த போது உரையாடலுக்குசு சம்மந்தம் இல்லாது அவரிடம் கலைஞரைப் பற்றி, அவரின் பெருமையைப் பற்றி, அவரின் திறமையைப் பற்றி என்று அவர் கேட்காமலேயே பேசிக் கொண்டே அவர் முகத்தை பார்த்துக் கொண்டேயிருந்தேன். மெதுவாக அவர் முகம் மாறிக் கொண்டிருந்தது. சற்று நேரத்தில் ஆனால் இந்த எம்.ஜி.ஆர் வந்து ..... என்று இழுத்து விட்டு நான் நிறுத்தக்கூட இல்லை. 

அப்படியே முகம் சிவந்து, அவரின் முக்கு துடிக்க ஆரம்பித்தது. சற்று நேரத்தில் அவர் கைகால் உதறும் அளவுக்கு போய் "சார் இப்ப நான் உங்களை அடித்தால் நாளைக்கு நான் இந்த வேலையில் இருக்க முடியாது என்று எனக்குத் தெரியும். ஆனாலும் உங்கள் மேல் வைத்துள்ள மரியாதையின் காரணமாகத்தான் இந்நேரம் வரைக்கும் பொறுமையாக இருந்தேன்.  இனி தயவு செய்து கலைஞரைப் பற்றி மட்டும் என்னிடம் பேசாதீங்க" என்று அடுத்து மூச்சு விடாமல் அவர் கலைஞரைப் பற்றி பேசிய வார்த்தைகள் அத்தனையும் எழுத முடியாது. 

ஆனால் அவரின் எம்.ஜி.ஆர் என்ற விசுவாசத்தை விட அவரின் பக்தியாகத் தான் பார்த்தேன். அவர் வண்டியில் மிகப் பெரிய எம்.ஜி.ஆர் படத்தை கண்ணாடி அருகே மாட்டி வைத்திருப்பார். இப்போதும் தொடர்பில் இருக்கின்றார்.  அவர் வண்டியை விற்று விட்டார். வாரத்தில் இன்று மூன்று நாட்கள் கருமத்தம்பட்டியில் கிடைக்கும் வேலையை செய்து கொண்டிருக்கின்றார்.  ஆனால் அவர் எம்.ஜி.ஆர். மீது வைத்துள்ள பக்தி அல்லது பாசம் இன்று வரையிலும் மாறவில்லை. .

எம்.ஜி.ஆர் முதன் முதலாக அதிமுக என்ற கட்சி தொடங்கி திண்டுக்கல் பாராளுமன்ற தொகுதியை கைப்பற்றிய வெற்றி வேட்பாளர் மாயத் தேவர் முதல் இன்றைய அதிமுகவில் உள்ள ஓபிஎஸ் வரைக்கும் எந்த எளிய மனிதர்களும் அதிமுகவில் உயர்ந்த இடத்திற்கு வந்து விடலாம். எம்.ஜி.ஆருக்கு ஒருவரை பிடித்து விட்டால் அவரின் வாழ்க்கை அதற்குப் பிறகு ராஜவாழ்க்கை தான். ஆனால் உண்மையான விசுவாசியாக எல்லையைத் தாண்டாதவராக இருக்க வேண்டும்.

இன்றைய அதிமுகவில் ஒருவர் அடிமையாக இருக்க சம்மதம் என்றால் வளர்ச்சியில் எந்த குறையும் இருக்காது. படிப்பு, பட்டம், பணம், செல்வாக்கு எதுவும் தேவையில்லை.  தாயம் விழ வேண்டும். நேரம் வந்தால் ஏணியில் ஏறிவிடலாம். கட்சியும் ஏற்றிவிடும். 

                                    ++++++

திமுக என்பது எப்போதுமே ஒரு வழிப்பாதை தான். இன்றைய திமுக என்பது ஜெக்ரட்சகன் போன்றவர்களுக்குத் தான் வளர்ச்சியை வாழ்க்கையை தந்து கொண்டிருக்கிறது.  நடிகை குஷ்பு போன்றவர்கள் மூலம் திராவிட வரலாற்றை தமிழர்கள் கற்றுக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. 

மிச்சம் மீதி இருப்பவர்கள் குடும்பத்தில் உள்ள ஏதோவொரு கிளையில் தொற்றிக் கொண்டவர்களாக இருக்க வேண்டும்.  தொற்றியிருந்தாலும் சாக்கு மூட்டையில் பணம் வைத்திருக்க வேண்டும். கட்சியில் இருந்து சம்பாரித்தவர்களைக் காட்டிலும் தன சொத்துக்களை விற்று ஒதுங்கிப் போனவர்கள் தான் அதிகம். ஆனாலும் இன்று வரையிலும் கலைஞர் மேல் பாசத்திற்கு அப்பாலும் அவரை மரியாதையுடன் பார்பபவர்கள், உண்மையான தொண்டர்கள் அநேகம் பேர்கள் இருப்பதை ஒப்புக் கொள்ளத்தான் வேண்டும்.

                                                                                +++++++++

ஊரில் சகலகலாவல்லவன் படம் ஓடிக கொண்டிருந்தது.  தினந்தோறும் திருவிழா கூட்டம் போல ஆட்கள் வந்து போய்க் கொண்டிருந்தார்கள். ஏழு நாட்களும் தொடர்ந்து நண்பர்களுடன் வீட்டுககுத் தெரியாமல் எப்படியே பார்த்துக் கொண்டே வந்தேன். எப்போதும் போல திரை அரங்கத்திற்குள் காகிதங்களை கிழித்து திரைக்கு முன்னால் வீசியெறிந்து, கத்திக் கொண்டு, விசில் அடித்து கும்மாளமிட்டு இருக்கின்றேன், அப்போது படம் பார்க்க கட்டண சீட்டின் விலை எழுபது பைசா. 

கூட்டத்திற்குள் நின்று வாங்க முடியாத கட்டண சீட்டுககாக சீக்கிரமே போய் நின்று முட்டி மோதி அந்த சின்ன இரும்பு கூண்டுக்குள் கை விட்டு கையை கிழித்துக் கொண்டு வந்தாலும் மனம் வீரன் என்றே சொல்லியது. இன்று வரையிலும் கமல் குறித்த ஆயிரெத்தெட்டு விமர்சனங்கள் இருந்தாலும் அவர் படம் என்றால் திரையரங்கம் சென்றே பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றுகின்றது.  சமீபத்தில் நான் படித்த ஹாலிவுட் பாலாவின் விஸ்வரூபம் பற்றி படித்த கட்டுரை கமல் மேல் உள்ள தீரா ஆச்சரியத்தை இன்னமும் அதிகமாக்கி உள்ளது.  ஆனால் வெறித்தனம் என்றும் வரவேயில்லை.

வீட்டில் இருப்பவர் அக்மார்க் ரஜினி ரசிகர். சீண்டி விட்டு வேடிக்கை பார்ப்பதுண்டு. பொங்கி தீர்த்து விடுவார்.  வந்து விழும் வார்த்தைகளில் கமல் குறித்த மேற்படி சமாச்சாரங்கள் தான் வசவுகளாக வந்து விழும். நானும் சிரித்துக் கொண்டு மேலும் மேலும் தூண்டி விட்டுக் கொண்டேயிருக்க முடியாத பட்சத்தில் அடிக்க ஓடிவருவார். தப்பி வெளியே ஓடி விடுவதுண்டு. குழந்தைகள் வந்து பஞ்சாயத்தை நடத்துவார்கள்.

ஆனாலும் இன்று வரையிலும் பழைய கமல்படங்களை பார்ப்பதை விட தொலைக்காட்சியில் வருகின்ற பாட்ஷா, அண்ணாமலை போன்ற ரஜினியின் பழைய படங்களைத்தான் பார்க்க விரும்புகின்றேன். குழந்தைகளுடன் தைரியமாக உட்கார்ந்து பார்க்கலாம். இன்னமும் ரஜினி படங்களை ரசித்து பார்க்கின்றேன்.

எனக்கு வலையுலகில் நன்றாக அறிமுகமான சிங்கப்பூர் கிரியும், என் அருகே இருக்கும் தம்பி இரவு வானம் சுரேஷ் ம் தீவிர ரஜினி ரசிகர்கள். 

சுரேஷ் வீட்டுக்கு வரும் போது எப்போதும் ரஜினி குறித்து பேசி சற்று கிள்ளி விளையாடுவதுண்டு. அவரும் மாரியாதையுடன் பொங்குவார். கிரியின் விமர்சனங்களிலும் ஒரு நாகரிகம் இருக்கும்.  ஆனால் இந்த 12.12 என்ற தேதி வந்த போது எனக்கு பெரிதான் எந்த மாறுதலும் தோன்றவில்லை. 

ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக் கிழமையும் மூத்தவளை கராத்தே வகுப்பில் அதிகாலையில் விட்டு விட்டு திரும்பி வரும் போது எப்போதும் வாங்கும் புத்தகக்கடையில் அந்த வாரம் முழுக்க வந்த வார இதழ்களை வாங்கி வருவதுண்டு. சற்று நேரம் அங்கேயிருந்து அங்கே உள்ள புத்தகங்கள், சுவரொட்டிகள், அருகே உள்ள பேக்கரியில் உள்ள ஆட்களின் பேச்சுகள் என்று கவனித்து வருவதுண்டு. 

அந்த கடையில் மாட்டி வைத்திருந்த ரஜினி படம் புத்தகத்தில் ரூ 120 என்று போட்டு இருந்தது.  நான் அவசரப்பட்டு என்னடா ஒரு ரூபாய் இருபது காசுக்கு புத்தகம் போடுகின்றார்களா? அதுவும் குமுதத்தில் போடுகின்றார்களா? என்று அவரிடம் கேட்க குமுறித் தீர்த்து விட்டார்.  என்ன சார் நீங்களுமா? என்றார். 

நான் குழப்பத்துடன் என்ன ஆச்சு? என்றேன்.

புலம்பித் தீர்த்து விட்டார்.

"குமுதத்தில் இருந்து நூற்றி இருபது ரூபாய்க்கு இந்த முறை ரஜினியின் பிறந்த நாளுக்கு சிறப்பு மலர் வெளியிட்டுள்ளார்கள். அந்த புததகம் வருவதற்குள் என்னை வந்து படாய் படுத்தி எடுத்து விட்டார்கள். புத்தகம் வந்தே ஒரு மணி நேரத்தில் அனைத்தும் விற்று விட்டது. இன்னமும் என்னைப் போட்டு கொன்று எடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்" என்றார்கள். 

"வந்து விட்டதா? வந்து விட்டதா என்று கேட்டு படாய் படுத்தியவர்கள் நூற்றுக்கணக்கான பேர்கள்" என்றார். 

எனக்கு வியப்பாக இருந்தது.  இன்னமும் கூட இந்த வெறித்தனம் இருக்கின்றதா என்று ஆச்சரியமாக இருந்தது.

ஒரு வேளை விடலைகளாக இருப்பார்களோ என்று யோசித்துக் கொண்டு கேட்டேன். 

"அடபோங்க சார். 40 வயது ஆட்களும் இதில் அடங்குவர்" என்றார்.  

"திருப்பூருக்குள் இந்த முறை இந்த புத்தகம் 6000 வந்தது. ஆனால் அடுத்த நாள் புத்தகம் இல்லை. இன்னமும் வந்து கேட்டுக் கொண்டே இருக்கிறார்கள்.  எனக்கு ஒரு புத்தகம் விற்றால் கூட லாபம் தான் என்றாலும் விக்கிற விலைவாசியில் இவர்கள் இந்த புத்தகத்திற்கு 120 ரூபாய் கொடுத்து வாங்குற கொடுமை தான் என்னை யோசிக்க வைத்துக் கொண்டே இருக்கு" என்றார்.

தமிழர்களின் வரலாற்றில் எம்.ஜி.ஆர், ரஜினி என்ற இந்த மூன்று எழுத்துக்கள் உருவாக்கிய தாக்கம் என்பதை நினைத்தே பார்க்க முடியவில்லை. அதிர்ஷ்டத்தை மூன்று விதமாக சொல்கின்றார்கள். யோகம், ராஜயோகம்,வீபரீத ராஜயோகம் என்கிறார்கள். 

இந்த மூன்றுக்கு பிறகும் வேறொரு வார்த்தையை சேர்க்க வேண்டும். இறந்த பிறகும் அவர்கள் இன்னமும் இறக்கவில்லை என்று ஒவ்வொருவரும் நம்புவதை அறியாமை என்று சொல்வதா? இல்லை அதுவும் அவர்கள் வாங்கி வந்த வரம் என்ற கணக்கில் சேர்ப்பதா என்று தெரியவில்லை. கலைஞரும் கமலும் இதே போல வேறொரு கோட்டில் நிற்கின்றார்கள்.

ரஜினியின் கடந்த 36 வருட திரைப்பட வாழ்க்கையில் அவரைப் போல கஷ்டப்பட்டவர்களும் இல்லை. நம்ப முடியாத அளவுக்க வளர்ந்தவர்களும் இல்லை. தேவையற்ற அத்தனை பழக்கங்களின் முடிவு என்பது தற்போது அவர் மீண்டு வர காரணமாக இருந்த சிங்கபபூர் மருத்துவமனை தான் பாடம் தந்துள்ளது.  தற்போது தான் "இளைஞர்களே புகைபிடிக்காதீர்" என்று சொல்லியுள்ளார்.  

ரஜினி பேசினால், இருமினால், தும்மினால், படுத்தால், நடந்தால் என்று அவரை வைத்து கல்லா கட்டும் பத்திரிக்கைக்காரர்கள் ஒரு பக்கம். அவரைப் பார்த்து பம்மும் அரசியல்வாதிகள் மறுபகக்ம். 

பத்திரிக்கைகள் தான் அவரை வளர்த்தது. அதே பத்திரிக்கைகள் தான் அவரை வைத்து இன்று சம்பாரிக்கவும் செய்கின்றது.

ஆனால் அவர் சம்பாரித்த இத்தனை கோடிகளை விட உலகம் முழுக்க அவர் சம்பாரித்த கோடிக்கணக்கான இதயங்களுக்கு எந்த வகையில் எம்.ஜீ.ஆர் போல கைமாறு செய்யப் போகின்றாரோ? எம்.ஜி.ஆரைக் கூட பாமரமக்கள் தான் தெய்வமாக கருதினார்கள். ஆனால் ரஜினியோ அதையும் தூக்கி சாப்பிட்டு விட்டார். படித்தவர், படிக்காதவர், உயர்ந்த பதவியில் இருப்பவர்கள் என்று அத்தனை இதயங்களையும் கொள்ளை கொண்டு இருக்கின்றார்.

அவர் அடிக்கடி சொல்லும் சூழ்நிலை தான் முக்கியம்.  

ஆனாலும் அவர் குடும்பத்தை மீறி கடைசி வரைக்கும் அவரால் எதுவும் செய்துவிட முடியாது என்பது தான் நிதர்சனம். காரணம் ரஜினி என்ற மூன்றெழுத்து பிமப்ம் மட்டும் தான் ரசிகர்களுக்கு சொந்தம்.  அவரின் உருவம் தரும் வருமானம் அனைத்தும் அவர் குடும்பத்திற்குத் தான் சொந்தம். இதுவும் ரஜினி பார்வையில் காலத்தை மீறி நாம் ஒன்று செய்து விட முடியாது என்பதாகத்தான் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். .