அது ரொம்ப முக்கியம்.

சுய ஊரடங்கு 3.0 - 49

Corona Virus 2020

(மாா்ச் 25 முதல் மே 17 வரை)

அரசு எந்திரமென்பது நீங்களும் நானும் நினைப்பது போல மிக எளிதாக அவர்களை ஆட்சியாளர்கள் வேலை வாங்கிவிட முடியாது. அது சாதாரணமான காரியமும் அல்ல. எளிதும் அல்ல.

அரசியல்வாதிகளுக்கு துறை சார்ந்த அறிவு இருக்கும் பட்சத்தில் கேள்வி கேட்க முடியும். குறிப்பு எழுதிக் கோப்பில் மீண்டும் மீண்டும் திருப்பி அனுப்ப முடியும். ஆனால் இது எந்த அளவுக்கு செல்லுபடியாகும் என்பது கேள்விக்குறியே? ஒரு அளவுக்கு மேல் அமைச்சர் ஏற்றுக் கொள்ளும் சூழல் உருவாகக்கூடும். கட்டாயம் என்பது புற அழுத்தங்களின் மூலம் உருவாக்கப்படும்.

இன்றைய அதிகாரிகள் மேலிருந்து கீழ் வரைக்கும் அரசியல்வாதிகளைப் பயன்படுத்திக் கொள்வது, அவர்களுக்கு வழிகாட்டுவது, அதன் மூலம் தங்களை அவர்களுடன் பிணைத்துக் கொள்வது, "நான் மாட்டினால் நீயும் மாட்டுவாய்" என்று சங்கிலியைக் கடைசி வரைக்கும் இழுத்துக் கொண்டே செல்வார்கள். செல்கின்றார்கள்.

ஆட்சிக்காலமான ஐந்து வருடம் முடிவதற்குள் "தன்னைக் காப்பாற்றிக் கொண்டால் போதும். தான் செலவழித்துள்ள தொகைக்கு வட்டியும் முதலும் கிடைத்தது" என்ற திருப்தியில் சக அதிகாரியுடன் அனுசரித்துச் செல்லும் அமைச்சர்கள் தான் அதிகம்.

செல்லூர் ராஜு போன்றவர்கள் எல்லாம் இந்த அதிகாரவர்க்கத்தில் கோலோச்சுகின்றார்கள் என்றால் அதற்குப் பெயர் என்ன? அதைத் தான் நாம் ஜனநாயகம், மக்களாட்சி என்கிறோம்.

"நான் முட்டாளாக இருந்தால் நீ படு முட்டாளாக இருந்து விடு" என்ற உயரிய கொள்கை இங்கே கடைப்பிடிப்பதால் மட்டுமே செல்லூர் ராஜு அருகே இருந்த மாவட்ட ஆட்சியர் தெர்மாகோல் எடுத்து அமைச்சர் கையில் கொடுத்த புகைப்படத்தை நீங்கள் பார்த்திருக்க வாய்ப்புண்டு. அப்படியென்றால் இத்தனை கஷ்டப்பட்டுப் படித்து வாங்கிய கலெக்டர் பதவிக்கு என்ன தான் மரியாதை? இந்த இடத்தில் தான் "புரோட்டகால்" என்ற கொத்துப்பரோட்டா நமக்கு பறிமாறிப்படுகின்றது.

விஜயபாஸ்கர் ஒரு வகையில் கெட்டிக்காரர். குழந்தை ஆழ்குழாய்க் கிணற்றில் விழுந்த போது அங்கே போய் அமர்ந்து கொண்டார். இது அமைச்சர் செய்யும் வேலை அல்ல. இப்போதும் பம்பரமாகச் சுற்றி வருகின்றார். ஊடக வெளிச்சத்தில் இருந்து கொண்டே இருக்கின்றார். இது பாராட்டத்தக்கது என்றாலும் கூட இது அமைச்சரின் வேலை அல்ல.

காரணம் நிர்வாகத்தைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டியவர் முதலில் அமர்ந்து பணியாற்ற வேண்டும். வருகின்ற தகவல்களை ஒருங்கிணைத்துப் பார்க்கத் தெரிந்திருக்க வேண்டும். தனக்கு கீழ் பணிபுரியக்கூடியவர்களின் புலம்பல்களின் உள் அர்த்தத்தைப் புரிந்து கொள்ளத் தெரிய வேண்டும். ஊழலில் மிதந்து நாற்றமெடுக்கும் ஒவ்வொரு துறையிலும் உள்ள குறைகளைக் களைய உடனடி ஆவணம் செய்ய வேண்டும். தன் துறையோடு மற்ற எத்தனை துறைகள் தொடர்புள்ளது என்பதனை உணர்ந்து ஒருங்கிணைப்பு உருவாக்கத் தெரிய வேண்டும்.

கூடவே மருத்துவச் செயலாளர் அம்மையார் தனக்குக் கீழ் பணியாற்றும் அதிகாரிகளை எப்படி வேலை வாங்குகின்றார்? எப்படி அணுகின்றார்? கிடைக்கும் வெற்றியின் அளவுகள் என்ன? எந்த இடத்தில் குறைபாடுகள் உள்ளது என்பதனை அமைச்சர் முதலில் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். சென்னை முதல் கன்யாகுமரி வரைக்கும் உள்ள சுகாதார நலத்துறை எப்படிச் செயல்படுகின்றது என்பதனைத்தான் முதலில் கவனிக்க வேண்டும்.

அமர்ந்து கவனிக்க வேண்டியவர் சுற்றிக் கொண்டேயிருந்தால் மொத்த அதிகாரத்தைச் செயலாளர் பார்க்கின்றார் என்று அர்த்தம்.

செயலாளர் என்பவருக்குத் தனித்த அதிகாரம் மக்களாட்சியில் இல்லை. அமைச்சர் சொல்வதை விரும்புவதை எதிர்பார்ப்பதை நிறைவேற்றிக் கொடுக்க அவரின் கல்வியறிவைப் பயன்படுத்த வேண்டும் என்பதே இங்குள்ள சிஸ்டம். ஆனால் இங்கு தலைகீழாக நடக்கின்றது.

கல்வித்துறையை ஒப்பிடும் போது மக்கள் நல்வாழ்வுத்துறையில் உள்ள செயலாளர் அம்மையாருக்கும் அமைச்சருக்கும் நல்ல "கெமிஸ்ட்ரி" இருப்பதால் வேலைகள் விரைவாக நடக்கின்றது என்பது உண்மை தான்.

ஆனால் ஏற்கனவே மருத்துவர்கள் தாங்கள் ஏமாற்றப்பட்டு விட்டோம் என்ற மன கொந்தளிப்பில் இருக்கின்றார்கள். பழிவாங்கும் நடவடிக்கையால் தொடர்பில்லாத இடத்திற்கு மாற்றப்பட்டுள்ளோம் என்ற மன அழுத்தத்தில் இருக்கின்றார்கள். மக்களுக்கு சமூக விலக்கம் தேவை என்று அரசு சொல்லும் பாதுகாப்பு முறைகள் தங்களுக்கு வழங்கப்படவில்லை என்ற அதீதக் கோபம் ஒவ்வொரு மருத்துவருக்கும் உள்ளது என்பதனை அமைச்சர் அறிந்துள்ளாரா?

பணியாற்றும் மருத்துவர்களுக்கு என்ன பாதுகாப்பு? எல்லை மீறும் போது என்ன ஏற்பாடு இங்கே செய்யப்பட்டுள்ளது? அதற்கான திட்டமிடுதல் இங்கே உள்ளதா?

பயப்படவேண்டாம் என்று சொல்வது நல்லது தான். ஆனால் சக்கரங்கள் பழுதாகி உள்ளது. பயணம் சிறப்பாக இருக்கும் என்று ஒட்டுநர் நம்பிக்கையளித்தால் உங்கள் எண்ணம் எப்படியிருக்கும்? அப்படித்தான் இப்போது மக்கள் நல்வாழ்வுத்துறை செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறதோ? என்று எண்ணத் தோன்றுகின்றது.

நம் நாட்டில் பேரிடர் நடக்கும் காலத்தில் தான் அரசு எந்திரம் முழிக்கும். சோம்பலிலிருந்து வெளியே வர நினைக்கும். இன்றைய சூழலில் மருத்துவத் துறையில் இருக்கும் ஒவ்வொருவரின் பணியும் தியாகத்திற்கு ஒப்பானது. அது அதிகாரிகளின் ஈகோ தனத்தால், வழங்கப்பட வேண்டிய பாதுகாப்பு உபகரணங்கள் இன்னமும் பல மாவட்டங்களில் சரியாக வழங்கப்படவில்லை என்ற ஆதங்கத்தைத் தொடர்ந்து வாசிக்கும் போது அமைச்சரின் உழைப்பு விழலுக்கு இறைத்த நீராகப் போய்விடுமோ? என்று அச்சம் உருவாவதை தடுக்க முடியவில்லை.

கோவிட் 19 பரவுதலின் சங்கிலியை உடைத்தாலே போதுமானது என்று அயராது உழைக்கும் அதிகாரிகளுக்கும் அமைச்சருக்கும் வாழ்த்துகள். ஆனால் மருத்துவர்களின் தன்னம்பிக்கை சங்கிலியையும் தயவு செய்து கவனிங்க அமைச்சரே.

அது ரொம்ப முக்கியம்.

ரம்ஜான் விருந்துக்காக 2020