அட... ச்சும்மாயிருங்க.. பாஜக வந்துரும்.- 2019

நான் இந்த வருடம் முழுக்க தமிழகத்தில் பயணம் செய்த ஊர்கள் முதல் சந்தித்த பலதரப்பட்ட மனிதர்கள் வரைக்கும் ஒருவர் கூட பாஜக மேல் நல்ல அபிப்ராயம் சொல்லவில்லை. அளவு கடந்த வெறுப்பு.  திட்டித் தீர்த்த வார்த்தைகள்.  கிண்டல், கேலி, நக்கல் என்று பாரபட்சமின்றி. 

தணிக்கையாளர்கள் முதல் வியாபாரிகள் வரைக்கும்.  

அரசியல் தெரிந்தவர்கள் முதல் அரசியலைப் பற்றிக் கண்டு கொள்ளாதவர்கள் வரைக்கும். 72 வருட சுதந்திர இந்தியாவில் குறிப்பாக தமிழகத்தில் மோடியைப் போல மிக அதிக அவமானப்படுத்தப்பட்டவர் இங்கு யாருமே இல்லை. அதே போல இந்தியா முழுக்க மோடி என்றாலே தினமும் ஏதோவொரு வகையில் உச்சரிக்கப்படும் மந்திரம் போலவே பாவிக்கப்படுகின்றது.  இதில் குறிப்பிடத்தக்க அம்சம் யாதெனில் மோடி ஊடகங்களை மதிப்பதில்லை.  கண்டு கொள்வதும் இல்லை.  ஆனால் இன்றைய ஊடகங்களுக்கு மோடி தான் எல்லாமே.

இணையதளங்களில் செயல்படுபவர்களை நான் பொருட்படுத்திக் கொள்வதில்லை.  களத்தில் இருப்பவர்களைப் பார்ப்பேன்.  அங்கும் இதே எதிர்ப்பு. ஏளனம். என்ன காரணம்?  எனக்கு இந்த வருடம் கிடைத்த பட்டங்கள் சங்கி, மென்சங்கி, நீங்க ஆதரவு கொடுத்தாலும் சூத்திரன் தான் இன்னும் பல வாழ்த்துகள்.  பேசத் தொடங்கினாலே கொன்றுவிடுவேன் என்கிற அளவுக்கு அன்புக் கட்டளை.  ஏன்?

நான் ஏன் காங்கிரஸ் கட்சி வெறுக்கின்றேன்?

2004 மன்மோகன்சிங் ஆட்சிக்கு வந்தது முதல் அவரது இரண்டாவது ஆட்சிக்காலம் முடியும் வரைக்கும் நான் முழுமையாகக் கவனித்து எழுதி உள்ளேன்.  அமெரிக்க அதிபராக ஜார்ஜ் புஷ் இருந்த போது அணுவாயுதப் பரவல் சட்டத்திட்டத்திற்காக, அமெரிக்கா சொல்லி விட்டது நிறைவேற்றியே ஆக வேண்டும் என்பதற்காக மன்மோகன்சிங் தரை டிக்கெட் நிலைக்கு இறங்கி பணம் கொடுத்து அதனை நாடாளுமன்றத்தில் நிறைவேற்றினார்.  

கம்யூனிஸ்ட் கதறினார்கள். எதையும் கண்டு கொள்ளவே இல்லை. மன்மோகன் இன்று மோடியை "சேல்ஸ்மேன் போல உலகம் முழுக்க சுற்றி வருகின்றார். அவர் பிரதமர் பதவிக்கு உண்டான மரியாதையைக் கெடுத்து விட்டார். கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களுக்குத்தான் உழைக்கின்றார்" என்று திருவாய் மலர்ந்து சொல்லும் ஒவ்வொரு வாக்கியமும் அப்படியே அவருக்கும் பொருந்தும். ஏறக்குறைய காங்கிரஸ் கட்சி பத்தாண்டுகளாக அமெரிக்காவிற்குக் கூலி போலவே செயல்பட்டது.  பல உதாரணங்களைச் சொல்ல முடியும்.  

மன்மோகன் பிரதமர் பதவியில் இருந்தார். ஆனால் அவர் பிரதமருக்கான உண்டான அதிகாரம் அவரிடம் இல்லை.  ஒரு பக்கம் ராகுல். மற்றொருபுறம் சோனியா.  மற்றொருபுறம் வதேரா.  மற்றொருபுறம் ஒவ்வொருநாளும் ஊழலில் திளைத்த அமைச்சர்கள்.  நாடே நாறியது.  இன்று காங்கிரஸ் ஆட்சியில் பொருளாதாரம் சிறப்பாக இருந்தது என்கிறார்கள்.  ஆனால் ரிசர்வ் வங்கி அதன் எல்லையை மீறியது. வெளியே தெரிந்தால் காறித்துப்பி விடுவார்கள் என்ற அச்சமின்றி பணத்தாள்களில் இரண்டு சீரியல் ஒரே நோட்டுக்கு வருமளவிற்கு அடித்துத் தள்ளிக் கொண்டேயிருந்தார்கள். இவையெல்லாம் தேடிப் படித்துப்பாருங்கள்.  

ஹாவாலா பெருக்கெடுத்து ஓடியது.  போதைப் பொருட்கள் எல்லைப்புறம் வழியாக உள்ளே வந்து குவிந்து கொண்டேயிருந்தது. எல்லைப்புற நாடுகளிலிருந்து அகதிகள் சாரைசாரையாக உள்ளே வந்து கொண்டேயிருந்தார்கள். வந்தார்கள். தங்கினார்கள். ஓட்டரசியலுக்காக அவர்களை வளர்த்தார்கள். அந்தந்த மாநில மக்களின் கோபம் உள்ளுற கங்கு போல எறியத் காத்துக் கொண்டிருந்தது. உலக நாடுகளின் செல்வாக்கில் அதலபாதாளத்தில் இருந்தது. மக்கள் தூக்கி எறிந்துவிட்டார்கள். இந்தியாவை  வெளிநாடுகள் கண்டு கொள்ளவே இல்லை. அடிமை போலவே நடத்தினார்கள்.

உடம்பு முழுக்க புண்ணாக இருக்கும் மனிதர் வெளியே கோட் சூட் போட்டுக் கொண்டு வாழ்ந்தால் எப்படியிருக்கும்? அப்படித்தான் மன்மோகன் வாயைப் பொத்திக் கொண்டு ஆட்சி நடத்தினார்.    

ஆனால் இவர்கள் செய்த உருப்படியான காரியம் ஊடகங்களைப் பகைத்துக் கொள்ளவில்லை. அறிவுஜீவிகள் என்று சொல்லப்படும் வர்க்கத்திற்கு எலும்புத்துண்டுகளைக் கடைசி வரைக்கும் போட்டுக் கொண்டேயிருந்தார்கள். டெல்லியில் உள்ள அனைத்து அரசாங்க விடுதிகளும் இவர்களால் நிரம்பி வழிந்தது.  அவர்கள் சுகமாக வாழ்ந்தார்கள்.  நாடே சுபிட்சமாக இருக்கிறது என்று தொடர்ந்து எழுதிக் கொண்டேயிருந்தார்கள். மக்களின் வரிப்பணத்தை இரண்டு சதவிகித மக்கள் மட்டும் உண்டு கொளுத்து வாழ்ந்தார்கள்.  ஆனால் இது ஊடகங்களுக்குத் தெரியும். எவரும் எழுதவில்லை. இதை விடக் காங்கிரஸ் அரசாங்கம் இலங்கை விவகாரத்தில் நடந்த ஒவ்வொன்றும் விபரம் தெரிந்தவர்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும். இவர்கள் திருத்தவே முடியாது ஜென்மங்கள் என்று.  

நேரு, இந்திரா, ராஜீவ் வரைக்கும் தங்கள் குடும்ப உறுப்பினர்கள் தவிர வேறு எவருமே இந்த நாட்டில் பெயர் சொல்லுமளவிற்கு வெளியே புகழ் பெற்று விடக்கூடாது என்பதில் இன்று வரையிலும் மிகக் கவனமாக இருக்கின்றார்கள். மிகப் பெரிய உதாரணம் நரசிம்மராவ். அப்பேர்பட்ட மனிதரை அனாதைப் பிணம் போலவே சோனியா மாற்றினார். இன்று எத்தனை பேர்களுக்கு அவரைப் பற்றித் தெரியும்? இப்போது ராகுல் பிரியங்கா வரைக்கும் இந்த நிலை தான் நீடிக்கின்றது. 

அதாவது இந்தியா என்பது இவர்களின் சொத்து. ஆனால் இவர்கள் வெளியே சொல்வது மதச்சார்பின்மை. அனைவரும் இங்கே சேர்ந்து வாழ வேண்டும் என்பதே.  அப்படித் தான்  செய்தார்களா? ஆட்சி நடத்தினார்களா? இவர்கள் ஆட்சியில் வடகிழக்கு மாநிலங்கள் முதல் ஜார்க்கண்ட் வரைக்கும் நடத்தப்பட்ட வன்முறை வெறியாட்டங்கள் ஒவ்வொன்றையும் தேடிப் படித்துப் பாருங்கள். ஆந்திராவை கடைசி நிமிடத்தில் கொத்துக்கறியாக மாற்றினார்கள். கடைசியில் சந்திரசேகர ராவ் சோனியாவுக்கு திருநெல்வேலி அல்வா கொடுத்தார். தென்னிந்தியா முழுக்க துடைத்துக் கொண்டுப் போய் விட்டது. இவர்கள் ஆட்சி செய்யவும் லாயக்கு இல்லை. இந்தியாவை வளர்ப்பதிலும் எண்ணம் உள்ளவர்கள் இல்லை என்பது நன்றாகவே  மக்களுக்குப் புரிந்து போனது.   

சீனாதானா இன்று முழங்குகின்றார்.  அவர் கடைசி வரைக்கும் பங்குச் சந்தையில் மட்டுமே கவனமாக இருந்தார். காரணம் அவர் குடும்ப முதலீடு முழுக்க அதில் தான் இருந்தது.  அமுதசுரபி போல வருமானம் வந்து கொண்டேயிருந்தது.  எப்போது வரும்? எங்கே வரும்? யாருக்குப் போய்ச் சேர்கின்றது? யாருக்குத் தெரியும்?  

பத்தாண்டுக் காலமும் வென்றார்கள்.  கூச்சப்படாமல்  சுரண்டினார்கள். சுரண்டிக் கொண்டேயிருந்தார்கள். திருமாவேலன் எழுதிய காந்தி முதல் மன்மோகன் வரைக்கும் என்ற புத்தகத்தைப் படித்துப் பாருங்கள். காறித்துப்பி விடுவீர்கள்.

இன்று அனுபவிக்கின்றார்கள். 

காங்கிரஸ் ல் இருந்த மானங்கெட்ட மனிதர்கள் அனைவரும் மரியாதையான பதவியில் இருந்தார்கள்.  மொத்த நீதித்துறையும் அவர்கள் கைப்பாவையாக இருந்தது. உச்சநீதிமன்ற நீதிபதிகளை தங்கள் சுட்டுவிரலால் அசைத்து ஆட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள். நள்ளிரவில் நீதிமான்களிடம் ஒரு தொலைபேசி மூலம் ஜாமீன் வாங்கும் அளவிற்கு.  இதுவே தான் மோடியின் முதல் ஐந்தாண்டுக் காலம் வரைக்கும் நடந்தது கொண்டிருந்தது.  மோடி ஆட்சியில் இருந்தார்.  ஆனால் நீதிமான்கள் காங்கிரஸ் ன் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது.

காரணம் அடி முதல் நுனி வரைக்கும் அவர்கள் வளர்த்த ஆட்கள் தான் இருந்தார்கள்.  பாஜக இரண்டாவது முறையும் ஆட்சிக்கு வந்தது.

பாஜக 1 மற்றும் 2

பாஜகவிற்கு கொள்கை ஒன்று இருக்கிறது. அது நமக்கு பிடிக்கலாம். பிடிக்காமல் போகலாம். அந்தக் கொள்கை தான் அவர்களுக்கு வெற்றியைத் தந்து கொண்டு இருக்கிறது.

அந்தக் கொள்கை பாதி ஆர்எஸ்எஸ் உருவாக்கிக் கொடுத்தது.  பாதி நாடு இனி எந்தத் திசையில் செல்ல வேண்டும் என்பதாக இருந்தது.  துரதிருஷ்டவசமாக பாஜக ஒவ்வொரு செயல்பாட்டிலும் மதத்தை உள்ளே நுழைத்துக் கொண்டே வந்தது. காங்கிரஸ் மதச் சார்பின்மை என்று சொல்லிக் கொண்டு கிறிஸ்துவ, இஸ்லாமியர்களின் ஓட்டுக்களை மட்டுமே பெறுவதில் கவனமாக இருந்தது.  கடைசி வரைக்கும் அவர்களுக்கு எதுவும் செய்யத் தயாராக இல்லை.  

ஆனால் பாஜக இந்த விசயத்தில் வேறுபட்டு நின்றது. 

எனக்கு இந்துக்கள் மட்டுமே முக்கியம் என்பதனை கொள்கை பிரகடனமாகவே வெளிப்படுத்தியது.  அதே சமயத்தில் மைனாரிட்டிகளைக் காங்கிரஸ் போல நேரிடையாக துன்புறுத்தவில்லை.  அதற்குப் பதிலாகச் சட்ட வடிவுகளை மாற்றிக் கொண்டே வந்து அவர்கள் ஒரு வட்டத்திற்குள் கொண்டு  வந்து நிறுத்தியது. முதல் ஐந்தாண்டுக் கால ஆட்சியில் மாநிலங்களவையில் மெஜாரிட்டி இல்லாத காரணத்தால் பல்லைக்கடித்துக் கொண்டு அமைதி காத்தார்கள்.  இப்போது ஆடித்தீர்க்கின்றார்கள்.

பாஜக அரசியல்.

இந்தியாவில் பாஜக தவிர மற்ற அனைத்துத் தேசிய மாநிலக் கட்சிகள் அனைவருக்கும் மைனாரிட்டி ஓட்டு மிக முக்கியம். அவர்கள் ஓட்டளித்தால் தான் நம்மால் வெல்ல முடியும் என்று நம்புவதால் அவர்களைப் பகைத்துக் கொள்ள விரும்புவதே இல்லை.  ஆனால் பாஜக இதனை அடித்து உடைத்து நொறுக்கியது.  

பிரதமர் பதவிக்கு மிக முக்கியமாகத் தேவைப்படும் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் இந்தியாவின் மிகப் பெரிய மாநிலமான உபியில் 71 உறுப்பினர்களைப் பெற்று விழாக் கொண்டாடியது.  அதாவது உபியின் மொத்த ஜனத்தொகையில் 30 சதவிகிதம் இஸ்லாமியர். எப்படி இந்த மாறுதல் நடந்தது?  அது தான் அமித்ஷா உருவாக்கிய மாயாஜாலம்.

எப்படி வெல்கிறார்கள்?

ஒரே வார்த்தையில் முடிக்கின்றார்கள்.  வாக்குச் சீட்டு இருந்தால் பாஜக வெல்ல முடியாது. தில்லுமுல்லு செய்கின்றார்கள் என்று. இது வடிகட்டிய முட்டாள்தனம்.  இதற்குள் கோல்மால் இருந்தால் காங்கிரஸ் விட்டு வைக்குமா? இந்த விசயத்தில் அவரவருக்குத் தோன்றிய வகையில் இன்று வரையிலும் பேசிக் கொண்டேயிருக்கின்றார்கள்.  பாஜக சில விசயங்களை மிகத் தெளிவாகச் செய்கின்றது.

1. ஓட்டுக்களைப் பின்வருமாறு பிரிக்கின்றார்கள்.  மதம், சாதி, விருப்பம், விருப்பமில்லாதவர்கள். இதனை அடிப்படையாகக் கொண்டு வட்டம், மாவட்டம், நகரம், ஒன்றியம், கிளைக்கழகம் என்று அட்டவணையாக மாற்றுகின்றார்கள்.  

2, இதற்குப் பிறகு ஒவ்வொரு இடத்திலும் உள்ள சாதக பாதக அம்சங்களைக் கணக்கில் எடுக்கின்றார்கள்.  இதனை அடிப்படையாக வைத்து அந்த இடத்தில் என்ன உடனடித் தேவை? எது அடுத்த தேவை? என்று கணக்கில் கொண்டு வருகின்றார்கள்.  

3, அந்தந்த பகுதியில் செல்வாக்கு உள்ளவர்கள் யார்? பதவி கொடுத்து அழைக்கின்றார்கள். பணம் கொடுத்து மாற்றுகின்றார்கள்.  தேவையானதைச் செய்து கொடுத்து வட்டத்திற்குள் கொண்டு வந்து நிறுத்துகின்றார்கள். மேல்பட்ட தலைவர்கள் களத்தில் இறக்கப்படுகின்றார்கள்.  வாய்ப்புகளை அலசி ஆராய்ந்து வெற்றி பெறும் வரைக்கும் உழைக்கின்றார்கள்.

இப்போது யோசித்துப் பாருங்கள். அடி முதல் நுனி முதல் இவர்களின் கட்டமைப்பு புள்ளி விபரப்பட்டியலோடு, சாதக பாதக அம்சங்களோடு வெள்ளைத் தாளில் வந்து விடுகின்றது.  அதிகாரம் இருக்கின்றது. பணம் இருக்கின்றது.  வேறென்ன வேண்டும்.  ஆனால் பாஜக ஒவ்வொருயிடத்திலும் காங்கிரஸ் போல மனிதர்களை அவர்களின் செல்வாக்கை முன்னிறுத்துவதில்லை.

கட்சியின் கொள்கைகளைத் தான் முன்னிறுத்துகின்றது.  

காரணம் நம்பிய நபர்கள் மாறக்கூடும். ஆனால் மக்கள் மாறமாட்டார்கள் என்ற நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் செயல்படுகின்றார்கள். நமக்கு அது மதவாதமாகத் தெரியும்.  அதைப் பற்றி அவர்கள் கவலைப்படுவதில்லை.  

அரசியலில் இறுதி வெற்றி மட்டுமே முக்கியம்.  

அது மட்டுமே இங்குப் பேசப்படும்.  அதிகாரத்தை அடைவது தான் முக்கியம்.  இதைத்தான் பாஜக கடந்த ஆறு ஆண்டுகளாகச் செய்து கொண்டிருக்கிறது.

  

காங்கிரஸ்க்கும் பாஜக விற்கும் உண்டான வேறுபாடுகள்?

காங்கிரஸ் கட்சியில் அனைவரும் தலைவர்கள். தொண்டர்கள் குறைவு. ஆனால் வட இந்தியாவை விட தென் இந்திய மக்கள் ஆழ் மனத்தில் இன்னும் காங்கிரஸ்க்கு வாய்ப்புள்ளது.   நம்பிக்கை வைத்து இருக்கின்றார்கள்.

அதனைச் சரியான முறையில் காங்கிரஸ் அறுவடை செய்யத் தெரியவில்லை. அதற்கான ஆட்கள் இல்லை. மேலும் கடந்த காலத்தில் மாநில அரசியலைக் காங்கிரஸ் கையாண்ட விதத்தில் பாதிக்கப்பட்ட ஒவ்வொரு மாநிலக் கட்சிகளும் காங்கிரஸ் கட்சியை நம்பத் தயாராக இல்லை.

உன்னுடன் சேர்கிறேன். ஆனால் உன்னை நான் தலையில் வைத்துச் சுமக்க மாட்டேன்.  யாருக்கு மரியாதை அதிகமோ? அவர்களுக்குப் பின்னால் நீயும் வா? என்று ஒவ்வொரு மாநில கட்சியும் காங்கிரஸ் கட்சியை இன்று வரையிலும் பயமுறுத்திக் கொண்டேயிருக்கிறது. சேர்வது போல நடிக்கின்றார்கள். ஆனால் பிரிந்தே களம் காண்கின்றார்கள். மக்கள் புரிந்து கொண்டார்கள்.  தெரியாத பேயை விட தெரிந்த பிசாசு பரவாயில்லை என்ற நிலைக்கு வந்து விட்டார்கள். இதன் காரணமாகத்தான் பாஜக இரண்டாவது முறை வென்றது.

சேர வேண்டிய அனைவரும் பிரிந்து நின்றார்கள்.  ஒவ்வொருவரும் பிரதமர் பதவி நமக்குத் தான் என்று கனவு கண்டார்கள்.  இறுதியில் எல்லோரும் தோற்றார்கள் என்பதனை விட மண்ணைக் கவ்வினார்கள் என்ற வார்த்தையே சரியாக இருக்கும்.

பாஜக ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் ஒவ்வொரு விதமாகச் செயல்படுகின்றது. 

அந்த மாநிலப் பிரச்சனைகளை முன் வைத்துப் பேசுகின்றது.  மோடி, அமித்ஷா போலப் பலரும் பேசுகின்றார்கள். சிலர் உளறுகின்றார்கள். அபத்தமாகப் பேசுகின்றார்கள்.  அநாகரிகமாகப் பேசுகின்றார்கள்.  அட நாரப்பயலே என்று நாம் திட்டும் அளவிற்கு நம்ப முடியாத விசயங்களைப் பற்றிப் பேசுகின்றார்கள்.  காரணம் என்ன?

அரசியலில் சில ஆபத்தான வளைவுகள் உண்டு.

அதனை ஒவ்வொரு கட்சியும் ஒவ்வொரு சமயத்திலும் கடந்தே ஆக வேண்டும்.  அதாவது மக்கள் தங்கள் கட்சியை நினைத்துக் கொண்டேயிருக்க வேண்டும். அவர்களுக்கு வேறு சிந்தனை வந்து விடக்கூடாது. எதிர்மறை பிரச்சாரம் என்றாலும் பரவாயில்லை.  

ஏதோவொரு வகையில் தங்கள் இருப்புகளை நிலைநிறுத்திக் கொண்டே ஆக வேண்டும்.  இதைத்தான் பாஜக செய்து கொண்டே வருகின்றது.  நமக்கு முட்டாள்தனமாகத் தெரியலாம்.  காங்கிரஸ் என்ற திமிலங்கத்தை வென்று வந்த பாஜக அதனை எழ விடாமல் வைத்திருக்கும் வரை அதன் ராஜ்ஜியம் ராஜபாட்டையுடன் நடந்து கொண்டேயிருக்கும்.  

பாஜக என்பது ஒரு கட்சியல்ல. நாம் தான் அதனைக் கட்சி என்று சொல்கின்றோம்.  

பல துணைப்பிரிவுகள் இதற்குப் பின்னால் உள்ளது. ஆர்எஸ்எஸ். பஜ்ரங்தள் என்று தொடங்கி ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் மதம் என்ற அஸ்திவாரத்தின் மூலம் மட்டுமே கட்டப்பட்ட பல இயக்கங்கள் உள்ளது.  ஒவ்வொன்றுக்கும் ஒவ்வொரு விதமான அஜண்டா. இதனைக் கவனிப்பது கண்காணிப்பது கட்டுப்படுத்துவது எல்லாமே ஆர்எஸ்எஸ். இறுதியாக எந்தக் கொள்கை இப்போது வேண்டும். எது அடுத்த ஐந்தாண்டுகளில் நிறைவேற்றப்பபட வேண்டும் என்பதனை இறுதி வடிவமாகக் கொண்ட வருபவர்கள் ஆர்எஸ்எஸ்.  

ஜனநாயக நாட்டில் முழுமையாக உடனடியாக நினைத்தமாத்திரத்தில் இவர்களின் விருப்பங்களை இங்கே கொண்டு வர முடியாது. படிப்படியாக நகர்த்திக் கொண்டே வருகின்றார்கள். இதுவரையிலும் பாஜக அரசாங்கம் செயல்படுத்திய திட்டங்கள், செயல்படுத்த நினைக்கும் திட்டங்கள் அனைத்தும் வெளிப்படையாக அறிவித்த திட்டங்களே ஆகும்.  அவர்கள் எதையும் மறைத்து வைத்துச் செய்யவில்லை. நாங்கள் இவற்றைச் செய்வோம் என்று சொல்லித்தான் மக்களிடம் வாக்கு கேட்டு வந்தார்கள்.

பெருவாரியான மக்களும் அதற்காகவே அவர்களுக்கு ஓட்டளித்தனர். அவர்களும் கர்மசிரத்தையும் அதையே நிறைவேற்றுகின்றார்கள். நீங்களும் நானும் அலறி ஒன்றும் ஆகப் போவதில்லை.  

இந்தியாவின் எதிர்காலம் என்ன தான் ஆகும்?

இப்போது நடந்து கொண்டிருக்கும் போராட்டங்களை வைத்து சில விசயங்களைப் பேசுவோம்.

போராட்டக்காரர்களை 3 விதமாகப் பிரிக்கலாம்.

1) இந்தியக் குடியுரிமை வழங்கினால் தாங்கள் சிறுபான்மை ஆகி விடுவதாகப் போராடும் வட கிழக்கு மாநில மக்கள் போராட்டம் செய்கின்றனர்.

2) இசுலாமிய மக்களைச் சேர்க்கவில்லை என்று இசுலாமிய மக்கள், இசுலாமிய மாணவர்கள், இசுலாமிய ஆதரவு கட்சிகள் போராடுகின்றனர்.

3) மூன்றாவது கல்லூரி மாணவர்களை காவல்துறை தாக்குதல் நடத்தியதைக் கண்டித்து போராட்டம்.

முதலில் ஒன்றை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இந்தியாவே ஓட்டரசியலால் தான் நடக்கிறது. காங் கட்சி சிறுபான்மை வாக்குகளை நம்பியே ஆட்சி நடத்தியது/நடத்துகிறது. மாநிலக் கட்சிகளுக்குச் சிறுபான்மை வாக்குகளோடு, சாதி வாக்கு வேண்டும். அது போல பாஜக இந்துத்துவக் கட்சி அதனால் இசுலாமிய மக்களின் தவறுகளைப் பயன்படுத்தி அரசியல் நடத்துகிறது.

இப்போது விடயத்திற்கு வருவோம்.

எந்த நாட்டில் விசா காலம் முடிந்து மக்களைத் தங்க வைக்கிறார்கள்.

எல்லை தாண்டி வந்தவர்களை அகதிகளைகாகத்தான் ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள்.

இந்தப் போராட்டங்கள் அவசியமற்றது என்கிற கருத்துப் பரவலாக மக்கள் மனதில் பதிந்தால் அது பாஜக விறகே சாதகமாக மாறும்.

அரசியல் மட்டுமல்ல எங்கும் எதிரிகளின் பலவீனத்தை தன் பலமாக மாற்ற முயல்பவர்கள் எளிதில் வெற்றியடைந்து விடுவார்கள்.  காங்கிரஸ் செய்து கொண்டிருக்கும் ஒவ்வொரு நிலைப்பாடுகளும் கடைசியில் பாஜக விற்கே சாதமாக வந்து முடிகின்றது.  காரணம் காங்கிரஸ் நம்பும் கூட்டாளிகள் கூட மனப்பூர்வமாக ஆதரிக்க முன்வருவதில்லை. ஊடகத்தில் ஒரு பேச்சு. மக்களிடத்தில் வேறொரு பேச்சு.  பாராளுமன்ற தீர்மானத்தின் போது மொத்த எதிர்க்கட்சிகளும் பாஜக விரிக்கும் வலையில் தான் மாட்டிக் கொள்கிறது. இறுதியில் பாஜக வென்று விடுகின்றது.  

மீண்டும் கலைஞர் இங்கு வந்து விடவே கூடாது என்பதற்காக மட்டுமே ஜெ. தமிழகத்தை சீரழித்தத்தை மொத்தத் தமிழ்ச் சமூகமும் வேடிக்கைப் பார்த்தது. அதுவே இப்போது வரைக்கும் திமுகவிற்கு பாதகமாக உள்ளது.  நீ என்ன பெரிய யோக்கியமா? என்று திரும்பவும் கேட்கின்றது.

எக்காரணம் கொண்டு காங்கிரஸ் எங்களுக்குத் தேவையில்லை. அது பெரும்பான்மையினர் உரிமையைப் பற்றிப் பேசுவதில்லை. கண்டு கொள்வதில்லை. கணக்கில் எடுத்துக் கொள்வதில்லை என்ற மனதிற்குள் குமுறிக் கொண்டிருந்தவர்களுக்கு இருந்த ஒரே வாய்ப்பு பாஜக. அதனை பாஜக தெளிவாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டது. இதனை வளர்த்தது. வாக்குகளாக மாற்றியது. அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றியது.  மக்கள் விருப்பத்தை நிறைவேற்றுகின்றது.  

130 கோடி மக்களில் பெரும்பான்மை ஓட்டு அதிகபட்சமாக யாரிடம் உள்ளது என்பதனை ஒரு கணம் யோசித்துப் பாருங்கள்.  என்ன நடந்தாலும் எது நடந்தாலும் நாங்கள் குடியுரிமைச் சட்டத்தை வாபஸ் வாங்கும் பேச்சுக்கே இடமில்லை என்று அமித்ஷா தைரியமாகச் சொல்வதற்குப் பின்னால் உள்ள அரசியல் உங்களுக்குப் புரிபடக்கூடும். 

விரைவில் பல மாநிலங்களில் தேர்தல் வரப் போகின்றது. மாநிலங்களவையில் பாஜக பலம் பெறுமா? இழப்பு ஏற்படுமா? என்று தெரியாது.  இப்போது மிருக பலம் உள்ளது.  அவர்களின் அஜண்டாவில் மீதம் உள்ளது ஒன்றே ஒன்று மட்டுமே.

பொது சிவில் சட்டம்.

சீர்திருத்தங்களை முடித்த பிறகே நாங்கள் மற்ற (பொருளாதார) விசயங்களில் கவனம் செலுத்துவோம் என்ற நோக்கில் தான் இந்த ஆட்சி சென்று கொண்டிருக்கின்றது. இவர்கள் இதுவரையிலும் கொண்டு வந்த ஒவ்வொரு திட்டங்களும் முழுமையாக அழகாக முடிந்ததாகச் சரித்திரமே இல்லை. அப்படியே பாதியில் விட்டு விட்டு அடுத்த விசயங்களுக்கு வந்து விடுகின்றார்கள்.  ஜிஎஸ்டி இன்னமும் முழுமையாக முடிவுக்கு வரவில்லை. 

இப்போது கொண்டு வந்துள்ள சுங்கவரி தானாகக் கழிக்கும் திட்டம் வரைக்கும் இப்படியே தான் அரைகுறை வேக்காடு போலவே வெந்தும் வேகாமல் போய்க் கொண்டேயிருக்கிறது. பத்துச் சதவிகித இட ஒதுக்கீட்டில் காட்டிய அக்கறையும் ஆர்வமும் வேறு எதிலும் காட்டியதாக எனக்குத் தெரியவில்லை. இப்போது இவர்கள் எடுத்துக் கொண்டிருக்கும் முரட்டுத்தனமாகக் கொள்கைகளைப் போல 2020 ல் கட்டாயமாகப் பொருளாதாரச் சீர்திருத்தங்களில் கவனம் செலுத்தியே ஆக வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கின்றார்கள்.

பாஜக மேல் சுமத்தப்படும் ஊழல் குற்றச்சாட்டுகள் தேசிய அளவில் முக்கியத்துவம் பெறக்கூடிய வகையில் எதிர்க்கட்சிகள் ஒன்று சேர்வதில்லை. காரணம் ஒவ்வொருவரின் முதுகிலும் ஒரு டன் அழுக்கு உள்ளது. அறுதிப் பெரும்பான்மையில்லாத மாநிலங்களை பாஜக அதிகார செல்வாக்கின் மூலம் கபளீகரம் செய்கின்றது என்ற குற்றச்சாட்டிற்குப் பின்னால் இருப்பது என்ன?  கர்நாடகாவில் காங்கிரஸ் ல் இருந்த சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் பாஜக விற்கு மாறி தேர்தலில் நிற்கின்றார்கள். அவர்களே வெல்கின்றார்கள்.  மக்களை நினைத்து காங்கிரஸ் புலம்பத்தான் முடிகின்றது. சந்துக்குள் வைத்து அடிக்கும் வேலையைத்தான் பாஜக தொடர்ந்து செய்கின்றது. காரணம் இது அரசியல். தர்ம நியாயங்களைப் பற்றி ஒன்றும் ஆகப் போவதில்லை.  இதைத்தான் 50 வருடங்களாக காங்கிரஸ் செய்தது. இப்போது அதையே பாஜக ஆயுதமாக வைத்துக் கொண்டு ஆட்டம் காட்டுகின்றது.

கடந்த ஐந்தாண்டுகள் போலக் காரணம் சொல்லி இனியும் இவர்கள் தப்ப முடியாது. தெளிவான இந்தியாவை, நம்பிக்கையான இந்தியாவை உலகத்திற்கு அடையாளம் காட்டாத பட்சத்தில் அடுத்த 25 வருடங்களுக்கு பாஜக எழவே முடியாது.  

ஒரு வேளை பாஜக எதார்த்தத்தை உணர்ந்து இதற்குப் பிறகாவது சரியான தடத்தில் சென்று வெற்றி பெற்றால் காங்கிரஸ் ல் உள்ள அனைவரும் பாஜக பக்கம் சென்ற விடுவார்கள். 

ராகுல் முதியோர் பென்சன் வாங்கும் நிலைக்கு ஆளக்கூடும்.

ஐந்து முதலாளிகளின் கதை.

(இலவசமாக படிக்க முடியும்)

ஐந்து முதலாளிகளின் கதை -விமர்சனங்கள்