மம்தா பேனர்ஜி

மோடி தினமும் இந்தியாவிற்கு வெளியே எத்தனையோ பேர்களைச் சந்திக்கின்றார். உள்ளேயும் பலரையும் சந்தித்த புகைப்படங்கள் வந்து கொண்டே தான் இருக்கின்றது. ஒவ்வொருவர் பார்வையிலும் அது வெவ்வேறு விதமாகப் பார்க்கப்படுகின்றது. விமர்சிக்கப்படுகின்றது, பாராட்டப்படுகின்றது. ஆனால் நான் நேற்று இந்தப் படங்களைப் பார்த்தவுடன் ஆன்மீகத்தையும் (நம்பிக்கைகள்)அரசியலையும் ஒரே நேர்கோட்டில் வைத்துப் பார்த்தேன்.

சிலருக்கு வெற்றி அவரின் திறமையினால், உழைத்த உழைப்பினால் தொடக்கத்தில் அல்லது இறுதியில் கிடைக்கின்றது. ஆனால் அதனைத் தக்கவைப்பதில் தான் சூட்சமம் உள்ளது. பெரும்பாலோனோர் இதில் தோற்றுப் போய் விடுகின்றனர். அந்த சமயங்களில் தான் மனிதர்கள் ஆன்மீகத்தைத் துணைக்கு அழைக்கின்றார்கள்.

ஜோதிடம், யாகம், பிரார்த்தனைகள் இன்னும் பல செய்தாலும் ஜெ போல எப்படிச் செத்தார்? என்பது தெரியாமல் போய்ச் சேர்ந்து விடுகின்றார்கள்.

ஆனால் நான் ஆறாண்டுகளாகக் கவனித்த வரையிலும் மோடி அவர்களின் வெற்றியும், அவர் தன்னை தக்க வைத்தலும் என்பதும் அவரின் எதிரிகளின் துரதிஷ்டத்தின் மூலமே கிடைப்பதாக எனக்குத் தோன்றுகின்றது.

உங்களுக்கு குழப்பமாக அல்லது கிண்டலாகத் தெரியலாம்.

அட போப்பா... மொத்த ஊடகத்தையும் வாயை அடைத்து வைத்துள்ளார்கள். அப்புறம் எங்கே உண்மைகள் வெளியே வரும் என்று நீங்கள் சொல்லவரலாம். ஆம். உண்மை தான். அதிகாரம் என்பது நீங்களும் நானும் நினைப்பது போலச் சாதாரணமானது அல்ல. ஆனால் அளவு கடந்த அதிகாரம் இருப்பதால் மட்டும் ஒருவர் எப்போதும் வெளிச்சத்திலேயே இருப்பார் என்பதும் சாத்தியமானதும் அல்ல. இந்த இடத்தில் தான் நம்ப மறுக்கும் அப்பாற்பட்ட சக்திகள் குறித்து யோசிக்க வைக்கின்றது.

மேற்கு வங்கத்தின் கோட்டை கதவை இந்தியாவின் ஆண்ட எந்த கட்சியாலும் தட்டக் கூட முடியவில்லை என்ற கதை நம் அனைவருக்கும் தெரிந்தது தான். கம்யூனிஸ்ட் கட்சி என்பது அந்த மாநிலத்தில் என்ன செய்தார்கள்? எப்படி மாநில வளர்ச்சியை வைத்திருந்தார்கள் என்பதைப் பற்றிப் பேசுவதை விட அவர்கள் தங்களை அங்கே தக்க வைத்திருந்தார்கள். ஆனால் மம்தா பேனர்ஜி அடித்த அடி என்பது கொஞ்சநஞ்சமல்ல. சண்ட மாருதம் என்பார்களே? அப்படித்தான் அவரின் ஒவ்வொரு செயல்பாடுகளும் இருந்தது.

பெண் அரசியல்வாதியாக இருந்த மாயாவாதியின் கிறுக்குத்தனங்களை விட மம்தாவின் கோமாளித்தனங்களை நான் ரசித்ததுண்டு. அரசியலில் எல்லாவித சித்து விளையாட்டுகளுக்கு இடமுண்டு. சூழல் பொறுத்து அது பாராட்டப்படும் அல்லது பரிகசிக்கப்படும். இறுதியில் வென்றார் மம்தா.

1947 காலகட்டத்தில் இந்தியா இருந்ததைப் போலத் தான் மேற்கு வங்கம் இருந்தது. நிச்சயம் அந்த மாநிலத்தில் மிகப் பெரிய மாற்றத்தை உருவாக்கி விடுவார் என்றே நம்பினேன். ஆனால் கடைசியில் சாராத சிட்பண்ட் கேஸ் ல் சந்துக்குள் சிக்கி புலி பூனையாகி இன்று டெல்லிக்குச் சென்று மியாவ் மியாவ் என்று கத்துகிறது.

கொல்கத்தாவைத் தலைமையிடமாகக் கொண்டு சாரதா சிட்பண்ட் நிறுவனம் 17 லட்சம் பேரிடம் சுமார் பத்து ஆயிரம்கோடி ரூபாய் வசூலித்து ஏப்பம் விட்டனர். எப்போது நம் மக்களாட்சி தத்துவத்தின்படி மேற்கு வங்க காவல்துறை தான் இதனை விசாரித்தனர். பல திசைகளிலும் எதிர்ப்பு உருவாக உச்ச நீதிமன்ற தீர்ப்பின்படி சிபிஐ க்கு வழக்கு மாற்றப்பட்டது. மம்தாவின் இறங்கு முகம் அந்த நிமிடத்தில் தொடங்கியது.

அவருக்கு இதில் தொடர்பு இருக்கின்றதா? இல்லையா? என்பதனை விட அவரின் கட்சியான திரிணாமுல் காங்கிரஸ் ல் உள்ள நண்டு சிண்டு முதல் பெருச்சாளி வரைக்கும் இதில் தொடர்பு உடையவர்களாக இருப்பது மம்தாவிற்கு பெரிய தலைவலியாக உள்ளது. ஆனால் மேற்கு வங்க காவல் துறை இந்த வழக்கைக் கையாண்ட போது காவல்துறையில் மூத்த அதிகாரியாக இருந்த ராஜீவ் குமார் முக்கியமான ஆவணங்களை எல்லாம் காணாமல் செய்து விட்டார் என்ற குற்றச்சாட்டுப் பரபரப்பு தீயைப் பற்ற வைத்தது. இவர் இப்போது மேற்கு வங்க காவல்துறையில் சிஐடி பிரிவின் தலைவராக உள்ளார். ஏற்கனவே இவரைக் கைது செய்ய சிபிஐ சென்ற போது மம்தா கொல்கத்தா காளியாட்டம் ஆடி களேபரத்தையே உருவாக்கிவிட்டார். சிபிஐ பின்வாங்கிச் சென்று விட்டது. இனி என்னைக் கேட்காமல் எவனும் உள்ளே வரக்கூடாது என்று உச்சக்கட்டமாய் ரணகளபடுத்தி விட்டார்.

ஆனால் இப்போது நிலைமை?

ராஜீவ் குமார் தேடப்படும் குற்றவாளியாக அறிவிக்கப்பட்டுள்ளார். மத்திய உளவுத்துறை கண்ணில் விளக்கெண்ணெய் விட்டு இஞ்ச் இஞ்சாக தேடிக் கொண்டு இருப்பதாக அவர்கள் ஒரு பக்கம் கதையளக்கின்றார்கள். அதாவது நீயாக வந்து காலில் விழுகின்றாயா? இல்லை கெண்டைக்கால் நரம்பைப் பெயர்த்து எடுக்கட்டுமா? என்று தடாலடி நடவடிக்கை காத்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் அரசியல்வாதிகள் தங்களைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள அதிகாரியாக இருந்தாலும், நண்பராக இருந்தாலும் அவரை "தொங்க" விடுவது வாடிக்கை தான். ஆனால் அதற்கு முன் கடைசி முயற்சியாக கொல்கத்தா காளி டெல்லியில் உற்சவரைப் பார்த்து மூலவரையும் பார்த்துள்ளார்.

மோடியின் தயவு மட்டுமே தன் அரசியல் வாழ்க்கையைக் காப்பாற்றும் என்று மம்தா நம்புகிறார். அவரைப் பற்றியே நினைத்துக் கொண்டிருப்பார் போலும். டெல்லிக்குச் செல்ல கொல்கத்தா விமான நிலையத்தில் மம்தா காத்திருந்த போது மற்றொரு பக்கம் குஜராத் செல்வதற்காக மோடியின் மனைவி நின்று கொண்டிருப்பதை அதிகாரிகள் மம்தாவிடம் சொல்லி உள்ளனர்.

மனைவியுடன் மோடி இப்போது தொடர்பில் இருக்கின்றாரா? இல்லையா? என்பதனை விட அவர் நமக்குத் தேவை என்று மம்தா யோசித்திருப்பார் போல. மம்தா மோடியின் மனைவியின் இருந்த இடத்திற்கு அவரே சென்று "நீங்க எப்போது கொல்கத்தா வந்தாலும் என்னிடம் சொல்லுங்கள். இங்கு நீங்க பார்க்க வேண்டிய கோவில் அனைத்துக்கும் அழைத்துச் செல்ல வேண்டியது என் பொறுப்பு" என்று உரிமையுடன் பேசி பட்டுப் புடவை பரிசாக அளித்து (எப்படியாவது அவரிடம் சொல்ல முடியுமா?) அவரை சகோதரியாக்கி டெல்லி விமானத்தில் ஏறி அமர்ந்தாராம்.

இப்போது சொல்லுங்கள்?

இந்த ஆட்டத்தில் யாருக்கு அதிர்ஷ்டம்?

யாருடைய துரதிஷ்டம் மம்தா வை டெல்லிக்குப் பயணப்பட வைத்தது?

()()()()

வாசிக்க (கிண்டில்)

8 புத்தகங்களின் விமர்சனம்: வாசித்தே ஆக வேண்டிய புத்தகங்கள்