குதியாட்ட டாலரும் திருப்பூரின் இறக்குமதியும்

என்னப்பா இன்றைக்கு டாலர் டான்ஸ் ஆடுமா? இல்லை குதிக்குமா?

திருப்பூரில் நடைபயிற்சிக்கென காலையில் நடந்து செல்லும் ஏற்றுமதியாளர்களை நீங்கள் கடந்து செல்லும் போது நிச்சயம் இது போன்ற உரையாடல்களை கட்டாயம் கேட்கமுடியும்.  இன்று திருப்பூரில் உள்ள ஒவ்வொரு ஏற்றுமதியாளரும் காலையில் செய்தித்தாளை பிரித்ததும் முதலில் பார்ப்பதே இந்த டாலர் யூரோ பண மதிப்புகளைத் தான். 

அதற்குப்பிறகே திருப்பூரில் உள்ள எழவு செய்திகளை படிக்கத் தொடங்குகின்றார்கள்.  

முதலில் படிக்கும் செய்தியை வைத்து இன்று வங்கியில் ஆவணங்களை வங்கியில் கொண்டு போய் கொடுக்கலாமா? இல்லை நாளை டாலர் மதிப்பு ஏறியவுடன்  கொடுக்கலாமா? என்று யோசிக்கின்றார்கள்.  இரண்டாவது செய்தியை படித்தவுடன் தான் எப்போது குளிக்க வேண்டும் என்று முடிவுக்கு வருகின்றார்கள். 

ஏற்றுமதி தொழிலில் இருந்தால் ஏறிக்கொண்டிருக்கும் டாலர் மதிப்பால் நல்லது தானே என்ற எண்ணம் கொண்டவரா நீங்கள்?

அந்த நிறுவனம் திருப்பூரில் முக்கியமான நிறுவனம்.  ஆய்த்த ஆடை ஏற்றுமதி தொழிலில் முதல் இடத்தில் இருக்கும் நிறுவனமும் கூட. வாரத்திற்கு ஒரு முறை ஏற்றுமதி செய்து ஒன்று இரண்டு பில்களை (INVOICE) வங்கிகளில் கொடுக்கும் நிறுவனங்களைப் போலில்லாமல்   வங்கியின் அலுவலக தினங்களில் தினந்தோறும் இரண்டு மூன்று கோடிக்கான ஏற்றுமதி செய்யப்பட்ட ஆவணங்களை வங்கியில் கொடுப்பது வாடிக்கை.  

இது போன்ற நிறுவனங்களுக்கு அமெரிக்கன் டாலரின் ஏற்றம் என்பது பம்பர் லாட்டரி  அடித்தது போல இருக்கும்.  மொத்தமாக  இரண்டு லட்சம் அமெரிக்கன் டாலர் உள்ள பில்களைக் கொண்டு போய் வங்கியில் கொடுக்க, அன்றைய தினத்தின் அடிப்படையில் ஏறிய அமெரிக்க டாலர் மூலம் குறைந்தபட்சம் இந்திய பண மதிப்பில் பத்து லட்சம் ரூபாய் வரைக்கும் கூட தனியாக கிடைக்கும். இந்த தொகையின் அடிப்படையில் அரசாங்கம் கொடுக்கும் ஊக்கத் தொகையின் அளவும் எகிறும். மாதத்தில் 24 நாட்கள் என்று கணக்கு போட்டுப் பார்த்தால் கூட இந்த தொகையே இரண்டரை கோடி என்கிற அளவுக்கு அந்த நிறுவனத்திற்கு உபரி லாபமாக கிடைக்கும்.

ஆகா நல்லது தானே?  என்று சொல்பவர்கள் மட்டும் சற்று முன்னால் வாங்க. உங்களுக்கு மட்டும் ஒரு சின்ன ரகசியம்.  

இது போன்ற நிறுவனமும் இப்போது நிதிச் சுமையில் தள்ளாடிக் கொண்டிருக்கின்றது.  ஆச்சரியமாக இருக்கின்றதா?  

உங்களை வெளியே ஓட விட்டு தாக்கினால் என்ன செய்வீர்கள்? முடிந்தவரைக்கும் வேகமாக ஓடி தப்பிக்கத்தானே பார்ப்பீர்கள். அதுவே ஒரு அறைக்குள் வைத்து அடிக்கத் தொடங்கினால்?  ஒன்று எதிர்த்து தாக்க வேண்டும் அல்லது அடியை வாங்கிக் கொண்டு அழுது கொண்டு தான் இருக்க வேண்டும்.  

தற்போது திருப்பூரில் உள்ள ஏற்றுமதியாளர்கள்  ஊமைக்காயங்களை வெளியே சொல்ல முடியாமல் முனங்கிக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.  

தற்போது இந்தியாவில் தொழில் செய்து கொண்டிருப்பவர்களுக்கு நடப்பது இரண்டு முனை தாக்குதல் அல்ல.  நான்கு முனைத்தாக்குதல்களில் நாடி நரம்பெல்லாம் கழன்று போய் பேயை பார்த்தவன் கதையைப் போல் திண்டாடிக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

மின்சார பற்றாக்குறை, எரிபொருளின் விலையேற்றம், ஆய்த்த ஆடைகளில் பயன்படுத்தப்படுகின்ற வெளிநாட்டுப் பொருட்களின் விலையேற்றம், தொழிலாளர் பற்றாக்குறை என்று திரும்பிய பக்கமெல்லாம் திகில்பட காட்சிகள் போல இருக்கின்றது.

புதிய பொருளாதாரக் கொள்கைகளை நரசிம்மராவ் ஆட்சியில் நிதி அமைச்சராக இருந்த மன் மோகன் சிங் கொண்டு வந்த போது வானாள புகழ்ந்தவர்கள் இப்போது அது திரும்பி தாக்க முழி பிதுங்கிப் போய் நிற்கின்றார்கள்.  

சற்று விபரமாக பார்ப்போம்.

இந்த கட்டுரையை எழுதும் நாளில் அமெரிக்கன் டாலரின் மதிப்பு 70 ரூபாய். ஆனால் திருப்பூரில் உள்ள ஏற்றுமதியாளர்கள் வைத்துள்ள ஒவ்வொரு ஒப்பந்தங்களும் குறைந்தபட்சம் 90 நாட்களுக்கு முன் எடுக்கப்பட்டு அது அன்றைய தின அமெரிக்கன் அல்லது யூரோ நாணய மதிப்பில் எடுக்கப்பட்டவையாக இருக்கும்.  சிலர் பார்வேர்ட் காண்ட்ராக்ட் போட்டு வங்கியுடன் குறிப்பிட்ட நிலையான பண மதிப்பை பெற்றிருப்பர்.  சிலரோ ஏறப்போகும் அமெரிக்கன் டாலரை நினைத்து வழி மேல் விழி வைத்து காத்திருப்பர்.  

முன்பு ஏறி இறங்கி என மாறிக் கொண்டிருக்க அமெரிக்கன் டாலரின் மதிப்பு தற்போதைய இந்திய பொருளாதார மேதைகளின் செயல்பாட்டால் சர் என்று எகிறிக் கொண்டிருக்கின்றது. இனி இறங்க வாய்ப்பில்லை என்கிற அளவுக்கு பல ஏற்றுமதியாளர்களுக்கும் உருவான மகிழ்ச்சி நிலையானதாகவும் இல்லை.  காரணம் பையில் வைப்பது போல வைத்து அப்படியே எடுத்துக் கொண்டது போல கிடைத்த லாபமெல்லாம் கண் திறப்பதற்குள் காணாமல் போய்விடுகின்றது.

இந்த தொழிலில் உள்ள ஒவ்வொரு பகுதிகளையும் சற்று விபரமாக பார்ப்போம்.

இன்று பஞ்சாலை தொழில் முற்றிலும் நவீனமாக்கப்பட்டு விட்டது. 80 சதவிகித எந்திரங்கள் வெளிநாடுகளிலில் இருந்தே இறக்குமதியாகின்றது.  வளர்ந்த நிறுவனங்கள் முற்றிலும் குளிரூட்டப்பட்ட இடத்தில் மொத்த நிறுவனமும் இயங்கும் அளவுக்கு வளர்ந்துள்ளது. 

ஆனால் இந்த எந்திரங்களுக்கு பயன்படுத்தப்பட்ட வேண்டிய உதிரிப்பாகங்கள் இறக்குமதி செய்யப்பட வேண்டிய நிலையில் இருப்பதால் அவ்வப்போது மாறிக் கொண்டிருக்கும் டாலர் மதிப்பில் கிடைக்கும் லாபங்கள் டான்ஸ் ஆடத் தொடங்குகின்றது. இந்தியாவில் உள்ள பஞ்சாலை தொழிற்சாலை மற்றொரு பிரச்சனையில் தவிக்கின்றது. 

இந்தியாவில் வெங்காயத்தின் விலை தங்கம் போல எகிற வெங்காயத்தை வெளிநாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்யக்கூடாது என்ற போது நம் சரத்பவார்  நாம் ஏற்றுமதி செய்யாவிட்டால் மற்ற ஒப்பந்தங்கள் பாதிக்கப்படும்.  இந்திய பொருளாதாரத்தின் நம்பகத்தன்மை போய்விடும் என்ற அழகான வசனத்தை நாம் படித்து விட்டு மறந்து போயிருப்போம்.  

ஆனால் பஞ்சாலை தொழிலில் உள்நாட்டு நிறுவனங்களுக்கே பற்றாக்குறையாக இருக்கும் பஞ்சு அனைத்தும் வெளிநாடுகளுக்குத் தான் ஏற்றுமதி செய்யப்படுகின்றது. உடனடி லாபத்தை கணக்கில் கொண்டும், உடைக்க முடியாத லாபியும் சேர்ந்து இந்த பஞ்சு வெளியே பறக்க காரணமாக இருக்கின்றது.  

வாங்கிப் போட்ட கோடிக்கணக்கான வெளிநாட்டு எந்திரங்களில் உற்பத்தியாகும் நூலும் கூட பல இடங்களில் நூறு சதவிகித ஏற்றுமதி நிறுவனம் என்ற பெயரில் கடல் கடக்கத்தான் பாடுபட்டுக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

இன்று பின்னலகம் என்று சொல்லப்படுகின்ற நிட்டிங் துறையில் உள்ள எந்திரங்களும் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட நவீன ரக எந்திரங்கள் மூலமே துணியாக மாறுகின்றது. இந்த எந்திரங்களுக்குத் தேவைப்படும் உதிரிப்பாகங்கள் தவிர தினந்தோறும் தேவைப்படும் பலதரப்பட்ட ஊசிகள் அனைத்தும் இன்று வெளிநாட்டு நிறுவனங்களை சார்ந்தே இந்த துறை இயங்குகின்றது. மாதம் தோறும் இந்த ஊசி சந்தை என்பது பல கோடிகளைத் தாண்டும். ஜெர்மனி, தைவான், கொரியா , சீனா போன்ற நாடுகளே இதில் முன்னிலையில் இருக்கின்றது.

சாயப்பட்டறையில் பயன்படுத்தப்படும் சாப்ட் புளோ எந்திரங்களின் நவீனம் என்பது நாளுக்கு நாள் வளர்ந்து கொண்டேயிருக்கின்றது. சாயமேற்ற பயன்படுத்தும் முக்கிய சாயங்கள் இரண்டு நிலையில் உள்ளது.  ஒன்று உள்நாட்டு சந்தையில் உற்பத்தியாவது.  

ஆனால் அதன் முக்கிய மூலக்கூறுகள் அனைத்தும் வெளிநாட்டு நிறுவனங்களையே சார்ந்து இருப்பது. மற்றொன்று வெளிநாடுகளில் இருந்து நேரிடையாக பலவித சாயங்கள் இந்தியாவிற்கு இறக்குமதியாகிக் கொண்டிருக்கின்றது.  

இந்திய ரூபாய் பண வீழ்ச்சியின் காரணமாக நேரிடையாக விரைவாக பாதிக்கப்பட்டது இந்த சாயத்துறையே. தற்போது விற்கப்படும் அனைத்து ரக சாயங்களின் விலைகளும் 50 சதவிகிதம் விலையேறி உள்ளது. இதற்கு மேலாக செயற்கையாக உருவாக்கப்பட்ட தட்டுப்பாடு என்பது இதன் விலையேற்றத்தை மேலும்  அதிகரித்துக் கொண்டிருக்கின்றது.  

அரசாங்கம் உருவாக்கிய கொள்கையின்படி சுத்திகரிக்கப்பட்ட சாய நீரை உருவாக்க சுத்திகரிப்பு நிலையத்தில் முக்கியமாக மெம்பரேன் என்றொரு சமாச்சாரம் தேவைப்படுகின்றது.  இது உப்பின் அளவை கட்டுப்படுத்தி அதை பிரிக்க உதவும் ஒரு சமாச்சாரம்.  சவ்வூடு பரவல் என்று பள்ளிக்கூடங்களில் படித்த விசயத்தை இப்போது நினைவுக்கு கொண்டு வந்தால் இந்த மெம்பரேன் குறித்து உங்களால் எளிதாக புரிந்து கொள்ள முடியும்.  தண்ணீரில் உள்ள உப்புத்தன்மையை கட்டுப்படுத்துவது. 

இந்த மெம்பரேன் என்பது வெளிநாட்டு நிறுவனங்களைச் சார்ந்து இறக்குமதி மூலமே பெறுவதால் மாதம் தோறும் கோடிக்கணக்கான ரூபாய் இந்த தொழிலில் புழங்குகின்றது.  

சாயம் தேவைப்படும் மற்றொரு துறை பிரிண்ட்டிங் துறைகளும் பெரிதாக பாதிக்கப்பட்டுள்ளது.  இந்த பிரிண்ட்டிங் துறையில் பயன்படுத்தப்படும் சாயமும் வெளிநாட்டு நிறுவனங்களை சார்ந்திருப்பதால் இறக்குமதி செய்யப்படும் அளவு நாளுக்கு நாள் உயர்ந்து கொண்டேயிருக்கின்றது.

மேலே சொன்ன துறைகளைப்போல எம்ப்ராய்ட்ரி துறையில் பயன்படுத்தப்படும் எந்திரங்கள் முதல் முக்கியமாக தேவைப்படும் நூல் வரைக்கும் இறக்குமதி மூலமே அதிக அளவு பெறப்படுகின்றது. மொத்தத்தில் வெளிநாட்டு நிறுவனங்களின் ஒத்துழைப்பு இல்லாவிட்டால் இன்றைய சூழ்நிலையில் இங்கே ஒரு ஆடை கூட வெளியே வராது என்கிற அளவுக்கு எங்கெங்கு காணினும் புதிய பொருளாதார மாற்றங்கள் உருவாக்கிய நவீன வளர்ச்சியடா என்று நாம் வளர்ந்துள்ளோம்.  

ஆய்த்த ஆடையில் உற்பத்திக்கான ஒவ்வொரு அடியிலும் இன்று வெளிநாட்டு எந்திரங்களின் பங்களிப்பும், அவர்களின் ஒத்துழைப்பும் இல்லாவிட்டால் முடங்கிப் போய்விடும் அபாயத்தில் தான் இன்றைய திருப்பூர் ஏற்றுமதி நடந்து கொண்டிருக்கின்றது. 

இந்த மாற்றங்கள் எல்லாம் ஏமாற்றத்தை தந்து கொண்டிருப்பது எப்படி?

இன்று பஞ்சு முதல் துணியாக மாறி வருவதற்குள் இத்தனை பிரச்சனைகளை கடந்து வந்த போதிலும் தற்போது நிலவிக் கொண்டிருக்கும் மின்சார பற்றாக்குறையைப் போக்க ஒவ்வொரு நிறுவனமும் குறைந்தபட்சம் எட்டு மணி நேரம் டீசல் மூலம் தான் நிறுவனத்தை நடத்த வேண்டிய சூழ்நிலையில் உள்ளார்கள்.  

இன்று பெட்ரோலிய நிறுவனங்களின் தன்னிச்சையான வானாளாவிய அதிகாரத்தினால் வாரந்தோறும் விலை எகிற இருப்பு வைப்பதா இல்லை இருப்பதை விற்று விடுவதா என்கிற நிலையில் தான் ஒவ்வொரு ஏற்றுமதியாளர்களும் விழி பிதுங்கிப் போய் நிற்கின்றார்கள். 

(செப்டம்பர் 2013 ஆழம் மாத இதழில் வெளியான கட்டுரையின் விரிவாக்கம்.)

தொடர்புடைய பதிவுகள்

நாறும் உள்ளாடைகள்