வாசித்ததும் (ரொம்பவே) யோசித்ததும் 2

எவராவது கணினி வழியே தங்கிலீஷ் ல் உரையாடத் தொடங்கினால் எனக்குத் தடுமாற்றமாகி விடும். அதனை வாசிப்பதென்பது என்னைப் பொறுத்த வரையிலும் நரகதண்டனைக்குச் சமமானது. தொடங்கும் பொழுதே சொல்லிவிடுவதுண்டு. தமிழ் அல்லது ஆங்கிலத்தில் பேசலாமா? என்று. சிலரால் ஆங்கில வார்த்தைகளைக் கோர்க்க முடியாது. பலரால் தமிழில் தட்டெச்சுச் செய்யத் தெரியாது. திரிசங்கு சொர்க்கம் தான்.

தமிழ் மொழி குறித்து யோசிக்கும் பொழுது இப்போது என் நினைவில் எந்த ஆசிரியர்களும் நினைவில் வருவதில்லை. பாடங்களுக்கு அப்பால் எந்த எல்லையையும் அவர்கள் தாண்டியதில்லை. அவர்கள் மூலம் நான் எதையும் புதிதாகக் கற்றுக் கொண்டதில்லை. மதிப்பெண்களுக்குப் படித்த பல தமிழ் இலக்கணங்கள் கூட இன்று நினைவில் இல்லை.ஆனால் பாடப்புத்தகங்களுக்கு அப்பால் வாசித்த வாசிப்பு தான் இன்று வரையிலும் எழுத, வாசிக்க, யோசிக்க முடிகின்றது. வலைபதிவில் எழுத வந்து மூன்றாவது மாதம் தமிழ் மொழி குறித்து எழுதிய கட்டுரை இது.

ஈரவெங்காயம். 

மற்ற இன மக்களை விடத் தமிழர்களுக்கென்று தனிப்பட்ட சிறப்புகள் பல உண்டு. தமிழர்களால் என்னவெல்லாம் செய்ய முடியாது என்பதில் முதன்மையானதும் முக்கியமானதும் விவாதிக்கத் தெரியாது.

காரணம் குறிப்பிட்ட விசயங்கள் குறித்து முழுமையான விபரங்கள் எதுவும் தெரியாமல் இருந்தாலும் கடைசியில் தனி மனித தாக்குதல்களில் இறங்கி விடுவது தான் வாடிக்கை. கடந்த 40 ஆண்டுகளில் தான் இந்த கலாச்சாரம் இங்கே வேகமாக பரவியது. இன்று இதுவே தான் கலாச்சாரமாக உள்ளது. மற்ற மாநிலங்களை விடத் தமிழ்நாட்டில் மட்டும் அரசியலில் நாகரிகம் என்பது அறவே வளராமல் போனதற்குக் காரணம் இந்தக் கட்டம் கட்டும் வேலை தான்.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் சொன்ன எழுத்துரு விவாதத்திற்கு வந்த அத்தனை எதிர்க்கருத்துக்களையும் கவனித்த போது ஐந்தில் ஒரு பங்கு அளவே அதன் சாதகப் பாதக அம்சங்களைப் பேசியது. மற்றவை எப்போதும் போலவே தமிழர்களின் தனிச்சிறப்பைக் காட்டியது.

அப்போது தான் இந்தக் கட்டுரை என் கண்ணில் பட்டது.

பிரச்சனைகளுக்காக முண்டாசு கட்டி புறப்பட்டவர்களைப் பற்றி நான் யோசித்த மாதிரியே இவரும் எழுதியுள்ளார். இந்தத் தளத்தின் பழைய கட்டுரைகளைப் படித்துப் பாருங்கள்.

"அச்சம் என்பது மடமையடா" என்று எம்.ஜி, ஆர் பாடிய பாடலில் மூலம் நாம் கேட்டு இருப்போம். ஆனால் இவரே "அச்சப்படாத வாலிப சங்க"த்தின் தலைவராகவே இருக்கின்றார். இவர் யாரென்று பழைய ஆட்களுக்குத் தெரியும். உங்களுக்குத் தெரிய வேண்டுமென்றால் சில மணி நேரம் ஒதுக்கி உள்ளே குதித்து விடுங்கள். முகமூடிகளைச் சிரித்துக் கொண்டே கிழித்துத் தோரணம் கட்டியுள்ளார்.

ஆடுறா ராஜா! போடறா பல்டி! 

நம்மால் எழுத முடியும் என்ற நம்பிக்கை வந்த போது தொடக்கம் முதலே கலப்புச் சொற்களைத் தவிர்த்து வந்துள்ளேன். ஆனால் கடந்த ஒரு வருடமாக பல தரப்பட்ட ஆளுமைகளின் பதிவுகளை வாசிக்கும் போது தான் நாம் கற்றுக் கொள்ள வேண்டியது இன்னமும் நிறைய உள்ளது என்பதைப் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. குறிப்பாக எழுத்துப்பிழைகள்.

இயல்பான தமிழ்ச்சொற்களில் பல கடந்த 20 வருடங்களில் தேவையற்றுப் போய்விட்டது. ஆனால் இன்று 90 சதவிகித பத்திரிக்கைகளில் தமிழ்ச் சொற்களை எழுதினால் வாசகர்களுக்குப் புரியாது என்ற நோக்கத்தில் சாலையில் சென்றான் என்பதைக் கூட ரோட்டில் சென்றான் என்று தான் தமிழ்ச்சேவை செய்து கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

இயல்பான நடைமுறை கலப்புச் சொற்கள் என்பதற்கும் வலிய திணித்தல் என்பதற்கும் நிறைய வித்தியாசம் உள்ளது. ஒவ்வொரு பத்திரிக்கையில் பணியாற்றும் குறிப்பிட்ட நபர் செய்யும் அயோக்கியத்தனத்தாலும், அதைக் கண்டு கொள்ளாத நிர்வாகத்தாலும் அதுவே சரியான தமிழ் போலவே இன்று படிப்பவர்களால் வாசிக்கப்படுகின்றது.

காட்சி ஊடகங்கள் செய்யும் பொருப்பற்ற தனத்தினாலும் அவர்கள் செய்து கொண்டிருக்கும் மொழி சார்ந்த விபச்சார நடவடிக்கைகளால் கடந்த இருபது ஆண்டுகளில் பேச்சு மொழி வழக்கில் கூட நாகரிகம் என்ற பெயரில் நாதாரித்தனம் தான் மேலோங்கி உள்ளது.

ஆனால் நண்பர் சுடுதண்ணி எழுதியுள்ள 4 தமிழ் மீடியா வெளியிட்டு வரும் தொடரை படித்துப் பாருங்கள். தற்போதைய அறிவியலில் வளர்ந்த இணையம் குறித்து, உருவாகியுள்ள சவால்களைக் குறித்து இயல்பான தமிழிலில் எழுத முடியும் என்றதொரு சாதனை தான் இந்தத் தொடர்.

இணையம் வெல்வோம்



தொடர்புடைய பதிவுகள்

வாசித்ததும் யோசித்ததும் 1

சொல்ல மறந்த கதைகள்

சொல்ல மறந்த கதைகள் 2


நாம் எழுதுவது சரியா?