தென்பாண்டி சீமையிலே

பிறந்த ஊருக்கருகே சாக்கோட்டை என்றொரு சிறிய ஊர் உண்டு. பழமைவாய்ந்த ஒரு பெரிய கோவிலும் அதனைச்சுற்றிலும் கிராமங்களும்  உண்டு.   

முக்கியமாக வருடந்தோறும் நடக்கும் தேர்த்திருவிழா.  ஒரு வாரம் முழுக்க சிறிய, பெரிய கோவில் என்று விசேடத்தில் சுற்றியுள்ள அறுபதுக்கும் மேற்பட்ட கிராமவாசிகளை ஒன்று சேர்க்க வைக்கும்.  எங்கள் வீட்டிலிருந்து இந்த கோவிலுக்கு வரும் வழியில் தான் கருமான் பட்டறைகள்  இருந்தன.  காலப்போக்கில் இதுவே தற்போது லேத் என்கிற நிலைக்கு மாறியுள்ளது.

ஊருக்குள் அரிசி ஆலைகள் அதிகமாக இருப்பதால் சுற்றியுள்ள அத்தனை கிராமத்தில் உள்ள விளைந்த நெல்லுக்குரிய சந்தை இந்த இடத்தில் உள்ள பொட்டலில் தான் நடக்கும். காலை நான்கு மணியளவில் சென்று பார்த்தால் நூற்றுக் கணக்கான வண்டிகள் நெல்மூட்டையோடு நின்று கொண்டிருக்கும். 

அதிகாலையில் தொடங்கும் வியபாரம் காலை ஏழுமணிக்குள் விலை பேசப்பட்டு குறிப்பிட்ட அரிசி ஆலைகளில் இறக்கி வைத்து விட்டு சென்று விடுவர். இந்த பொட்டலுக்கு அருகே இருக்கும் ஆலமரத்திற்கு கீழே தான் சில கருமான் பட்டறைகள் இருந்தன. 

மாட்டுக்கு லாடம் கட்டுபவர் முதல் இளைப்பாறி விட்டு செல்பவர் வரைக்கும் அத்தனை பேர்களையும் இந்த இடத்தில் பார்க்க முடியும்.  இந்த பகுதியை கடந்து செல்லும் போதெல்லாம் இரும்பை பழுக்க காய்ச்சி அடித்துக் கொண்டிருக்கும் சப்தம் இடைவிடாது கேட்டுக் கொண்டேயிருக்கும். யாரோ ஒரு சிறுவன் துருத்தியை இடைவிடாது இயக்கிக் கொண்டிருப்பான்.  

நவீனங்கள் இல்லாத காலத்தில் ஒரு கம்பி வழியே கட்டப்பட்ட துணி குழாய் போல மாற்றப்பட்டு நெருப்பின் அருகே சென்று சேரந்திருக்கும். துணியின் முடிவில் ஒரு சிறிய தகர வடிவில் காற்றைத் தள்ளும் எந்திரமும் இருக்க இதை இயக்கத்தான் அந்த பையன் ஒரு கயிற்றை மேலும் கீழே இழுத்தபடியே இருப்பான்.  

இதை பலமுறை பார்த்துள்ளேன்.  

ஆனால் அங்கேயிருந்து வரும் சப்தமென்பது காதுச் சவ்வை கிழிக்கும்படி இருக்கும்.  ஐந்து நிமிடங்கள் இந்த இடத்தில் இருந்தாலே நமக்கு தலைவலி வந்து விடும்.  கடந்து செல்லும் போது பலமுறை யோசித்துள்ளேன்.

எப்படி இவர்களால் ஒரு நாள் முழுக்க இந்த சப்தத்தில் இருந்து கொண்டே வேலை செய்ய முடிகின்றது?

காரைக்குடி பகுதியில் 20 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் பல இடங்களில் சில்வர் பட்டறைகளும், சொம்பு, குடங்கள் தயாரிக்கும் வெங்கல பட்டறைகளும் நிறைய இருந்தன.  இப்போது மிக குறைந்த எண்ணிக்கையில் தான் உள்ளது. இந்த சந்தின் உள்ளே நுழைந்து வெளியே வந்தால் பல மணி நேரம் நம் காதில் ணங் ணங் என்று சப்தம் ஒலித்துக் கொண்டேயிருக்கும். அங்கே வேலை செய்து கொண்டிருப்பவர்களிடம் எந்த மாறுதலும் இருக்காது.

எப்போதும் போல ஒவ்வொருநாளும் அதே பணியை இடைவிடாது செய்து கொண்டிருப்பதை பார்த்துள்ளேன்.

ஆச்சரியமாய் பார்த்துள்ளேன்.

திருப்பூருக்குள் நுழைந்த தொடக்கத்தில் நவீனங்கள் உள்ளே வராத சூழ்நிலையில் அறவு (நிட்டிங்) எந்திரங்கள் ஓடிக் கொண்டிருக்கும் இடங்களில் சப்தங்களுடன் பலரும் உள்ளே பணிபுரிந்து கொண்டிருப்பர். அந்த இடத்தில் பறந்து கொண்டிருக்கும் பஞ்சுப் பொதிகளையும்,அதை சுவாசித்துக் கொண்டே பணிபுரியும் வேலையாட்களையும் பார்த்த போது மனதில் இனம் புரியாத சோகமும் பயமும் உருவாகும். . 

இன்று பலவிதமான பெரிய எந்திரங்கள், அது தரும் காதை பதம் பார்க்கும் ஒலிகள் என்று எத்தனையோ பார்த்துப் பார்த்து அத்தனையும் பழக்கமாகிவிட்டது.

சாலை போக்குவரத்தில் முன்னும் பின்னும் துரத்தும் ஒலிகளும் சப்தமும் நடுக்கத்தை உருவாக்கி வீடு வந்து சேரும் வரையிலும் உடம்பில் ஒருவிதமான படபடப்பை உருவாக்குவது வாடிக்கையாக மாறிவிட்டது.

ஏறக்குறைய சப்தமே வாழ்க்கை.  நாம் வாழும் வாழ்க்கை முழுக்க இது போன்ற இரைச்சலோடு தான் வாழ்ந்தாக வேண்டும் என்று சூழ்நிலையை மனம் இயல்பாக ஏற்றுக் கொண்டு விட்டது. 

ஆனால் சமீபகாலமாக பணத்தேடல்களை விட மனம் சார்ந்த தேடல்களும் பழக்கத்தில் வந்து விட இரைச்சல் இல்லாத இடத்திற்கு செல்ல வேண்டும் என்று மனதில் ஒவ்வொரு சமயமும் தோன்றிக் கொண்டேயிருக்க சென்ற மாதத்தில் தென் மாவட்ட சுற்றுப்பயணம் இயல்பாக அமைந்தது.

கல்லூரி படிக்கும் வரையிலும் மதுரைக்கு ஒரு முறை வந்துள்ளேன். தேர்வு தாள் குளறுபடிக்காக வந்த அனுபவம் மட்டுமே இருந்தது.  திருப்பூரிலிருந்து ஊருக்குச் செல்ல மதுரை வழியே சென்றால் கூடுதலாக ஒரு மணி நேரம் ஆகும் என்பதால் அந்த வழியே பயணிப்பதில்லை.  

ஆனால் கடந்த பத்தாண்டுகளில் பல தடவை பல்வேறு காரணங்களாக மதுரை சென்றபோதிலும் மதுரையை தாண்டியுள்ள எந்த ஊருக்கும் சென்றதே இல்லை.  

குறிப்பாக தென் மாவட்டங்கள் என்று சொல்லப்படுகின்ற வத்தலக்குண்டு தொடங்கி அந்த பக்கம் உள்ள எந்த ஊரும் எனக்கு அறிமுகமே இல்லை.  செய்திதாள்களில் படிப்பதோடு சரி.  

தொழில் நகரங்களில் ஞாயிறு மட்டுமே சற்று சுதந்திரமாக சுவாசிக்க முடியும். அதுவும் பலசமயம் மறுக்கப்படும் அபாயமும் உண்டு. நமது தனிப்பட்ட தேவைகள் தான் இது போன்ற பயணத்தை தீர்மானிக்கின்றது.  தனிப்பட்ட முறையில் ஆசைகளுக்காக என்று எந்த ஊருக்கும் செல்ல சமய சந்தர்ப்பங்கள் அமைவதில்லை. நானும் ஆசைப்படுவதும் இல்லை.  

தொடக்கத்தில் கோவில்கள் மேல் இருந்த ஆசையும் பற்றும் பல ஊர்களுக்கு பயணிக்க வைத்தது. அதுவும் முடிவுக்கு வந்தது.

ஊர்கள், நாடுகள் குறித்து பலவற்றையும் படிக்க படிக்க தமிழ்நாட்டில் உள்ள இதுவரையிலும் பார்க்காத ஊர்கள் மேலிருந்த ஆசைகள் நாளுக்கு நாள் அதிகமாகிக் கொண்டேயிருக்க கிடைத்த வாய்ப்பை பயன்படுத்திக் கொண்டு தென் மாவட்டத்தில் தேனியில் தொடங்கி ஏழெட்டு ஊர்களுக்கு நண்பரோடு இரண்டு சக்கர வாகனத்தில் சுற்றி வந்த போது இயற்கையோடு வாழும் அவர்களின் வாழ்க்கையை ஒரளவு புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

சாலை ஓரத்தில் இருந்த மரங்களை வெட்ட அனுமதிக்காமல் பல இடங்களில் இரண்டு பக்க சாலைகள் மட்டுமே போடப்பட்டுள்ளது.  இதன் காரணமாக பல இடங்களில் நெடுஞ்சாலைத்துறையினர் கரணம் தப்பினால் மரணம் என்கிற ரீதியில் அளவோடு பணிபுரிந்து விட்டு பணிவோடு திரும்பியுள்ளனர். ஆனாலும் சாலை வசதிகள் சிறப்பாகவே உள்ளது.

இரண்டு நாள் பயணத்தில் முழுமையாக இந்த ஊர்களை உள்வாங்க முடியவில்லை என்ற போதிலும் சுற்றிய ஒவ்வொரு மணி நேரத்திலும் உடம்பில் உள்ளூற ஊடுருவிய காற்றும் மழையும், பனியும் சாரலும், நரம்பு மண்டலத்தை தாக்கிய சுகம் அடுத்த ஒரு வாரத்திற்கு போதுமான சக்தியை தந்தது. 

சக்கையாக மாறியிருந்த மனதில் இனம் புரியாத எதிர்ப்பு சக்தி  உருவாகி இருந்ததை உணர்ந்து கொள்ள முடிந்தது. 

சில மாதங்களுக்கு முன்னால் நண்பரின் திருமணத்தில் கலந்து கொண்ட போது அவர் மகனை எனக்கு அறிமுகப்படுத்தி வைத்தார்.

மகன் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் ஆஸ்திரேலியா நாட்டு மக்களின் வாழ்க்கையைப் பற்றி உரையாடும் போது சொல்லிக் கொண்டே வந்தார்.  அங்கே சுரங்க தொழிலில் உள்ளவர்களும், மற்ற குறிப்பிட்ட துறைகளில் இருப்பவர்களும்  வருடத்தில் நான்கு மாதங்கள் தாங்கள் பணிபுரியும் வேலையை விட்டுவிட்டு நாடு நாடாக சுற்றும் அவர்களின் வாழ்க்கையைப் பற்றி சொன்ன போது நமது இந்தியச் சூழலை நினைத்துக் கொண்டேன். 

வாழ்க்கையில் பாதி தூரம் வந்து விட்ட பயணத்தில் தமிழ்நாட்டின் பாதி பகுதிகளைக் கூட இன்னமும் முழுமையாக பார்க்காத இந்த வாழ்க்கையில் இந்தியாவின் முழு விஸ்தீரனத்தை எங்கே எப்படி உணர்ந்து கொள்ள முடியும்?

கடந்து வந்த பாதை

நைனிடால் சிறையில் இருந்து ஜவஹர்லால் நேரு தனது மகள் இந்திரா காந்திக்கு 

எழுதிய கடிதங்களின் மொழிபெயர்ப்பு