இடைத்தங்கல் முகாம்

குறுகிய காலத்தில் நட்பையும் மரியாதையையும் பெற்ற தோழர் அழைத்து இருந்தார்.  சென்ற இடுகையில் கம்யூனிஸ்ட் தலைவர் வரதராஜன் படம் அந்த இடத்தில் தேவையா? என்றார்.  வில்லிவாக்கத்தில் மிக அதிக வித்தியாசத்தில் ஜெயித்து மக்கள் மனதில் இடம் பிடித்த அவரின் போராட்ட குணம் முதல் ஜெரி ஈசானந்தா கவிதையாய் அவரைப்பற்றி எழுதிய உண்மையான புரிதல் வரைக்கும் நான் உணர்ந்து கொண்டது பலப்பல. அவருக்கு மரியாதை செலுத்தக்கூடிய அந்த வாய்ப்பில் அந்த படத்தை அந்த இடத்தில் பொருத்தி இருந்தேன். 

திருப்பூரில் ஒரு தொழிலாளியின் அடிப்படை உரிமைகளுக்காக ஒரு சங்கத்தின் சார்பாக எவரோ ஒருவர் உள்ளே வந்துள்ளார் என்றால் தொடக்க காலத்தில் முதலாளி வர்க்கத்திற்கு சற்று ஜுரம் வந்தது போல் இருக்கும். காரணம் உரிமையையும் உணர்வுகளையும் ஒரே மாதிரி வைத்துப் பார்த்தவர்கள். ஆனால் இவை அத்தனையும் இன்று கடலில் கரைத்த பெருங்காயம் போல மாயமாகிவிட்டது.   எப்போதும் போல இங்கு சட்டசபை தேர்தலில் கம்யூனிஸ்ட் இயக்க தோழர்களின், மக்களின் தாக்கம் மிக அதிகமானது.  ஆனால் எல்லா கட்சிகளிலும் என்ன நடக்குமோ?  நடந்து கொண்டு இருக்கிறதோ அதுவே தான் இங்கும் நடந்து கொண்டுருக்கிறது.  இரண்டு பக்க உதாரணங்கள்.

அவரின் இலக்கியப் பேச்சை கேட்க இரவு நேரத்தில் வெகு நேரத்தில் காத்து இருந்த காலமெல்லாம் உண்டு.  கம்யூனிஸ்ட் தலைவராக இருந்தாலும் வெகுஜன ஆதரவை எல்லா பக்கங்களிலும் இருந்து ஒருங்கே பெற்று இருந்தார்.  நிறைய புத்தகங்களும் எழுதி உள்ளார். அவரின் போராட்ட குணம் பிரசித்தமானது.  வாரிசு ஆஸ்திரேலியா படிக்கச் சென்றது முதல் அவரின் பாதையும் திசை திரும்பியது. கேள்விகள் அத்தனையும் கேலியாகப் போனது.  இப்போதும் கட்சியில் வாழ்ந்து கொண்டுருக்கிறார்.  தோழராக அல்ல.  சராசரி மனிதனாக.

இவரைப் போலவே மற்றொருவரும் உண்டு. முதலாளிகளுடன் சேர்ந்து கொண்டு தொழிலாளிகளின் வேலை நேரத்தை எட்டு மணியில் இருந்து 12 மணிநேரமாக மாற்ற வேண்டும் என்று டெல்லிக்கு படையெடுத்தார்.  கட்சி கட்டுப்பாட்டை மீறியதாக என்று விமர்சனங்கள் வரத் தொடங்கியது. திருப்பூருக்கு அருகில் உள்ள ஊரில் 300 ஏக்கர் நிலம் வாங்கியதில் இருந்து ஊருக்கு வெளியே கட்டப்பட்டுக் கொண்டுருக்கும் ஆடம்பர மாளிகை முதல் அவரின் வாழ்க்கை மற்றவரின் விமர்சனத்திற்கு உள்ளானது. எதற்கும் அசராமல் அடித்த பந்தை திருப்தி அடித்து தன்னுடைய அடிப்படை பதவிகளை தக்க வைத்துக் கொண்ட மற்றொரு தோழர்.

இன்றும் தோழர் நல்லக்கண்ணு போல பல தலைவர்கள் இந்தியா முழுக்க இருந்து கொண்டும் இருக்கிறார்கள்.  உள்ளே இருப்பவர்கள் நல்லவர்கள் போல் நடித்துக் கொண்டும் இருக்கிறார்கள்.  இது அவர்களின் தவறல்ல.  மேலே இருப்பவர்கள் எடுக்கும் முடிவுகளும் நடக்கும் தேர்தலில் சேரும் கூட்டணிகள் மூலம் தான் அத்தனையும் இங்கு தீர்மானிக்கப்படுகிறது.   அரசியலில் கொள்கை என்பதை விட இருப்பு மிக முக்கியம்.  இருந்தால் தான் பேசவே முடியும்.  இருக்க வேண்டுமென்றால் ஏதோ ஒரு கட்சியுடன் உறவு வேண்டும்.  உறவு இருந்தால் தான் உளுத்தம் பருப்பு போன்ற கொள்கைகளை வேக வைக்க முடியும்.  

ஈழம் கடைசி கட்ட போராட்டத்தின் போல வெகுஜன ஊடகத்தில் வந்த அத்தனை நிகழ்வுகளையும் ஊன்றி கவனித்து படித்து இருப்பவர்களுக்கு ஒன்று புரிந்து இருக்கும்.  நாங்கள் ஆதரவு கொடுக்கக்கூடியவர்கள் என்றவர்கள் செய்த திரைமறைவு வேலைகளும், கட்சி கட்டுப்பாட்டை எதிர்க்க முடியாமல் அதே போலவே திரைமறைவில் முடிந்த வரைக்கும் நல்லவிதமாக ஒத்துழைப்பு கொடுத்த தலைவர்களும் உண்டு.  ஆனால் வெகுஜனம் தெரிந்து கொள்ள முடியாதவர்கள்.  கட்சி தலைவர்களும் அவர்களின் தன்னலமற்ற சேவைகளும் இங்கு ஒரு கட்சி முத்திரையாக பார்க்கக்கூடிய கேவல சூழ்நிலை தான் இந்தியாவில் குறிப்பாக தமிழ்நாட்டில் இருக்கிறது. 

சமீபத்தில் நடந்த பெண்ணாகரம் இடைத்தேர்தல் நாம் அறிந்ததே.  ஒவ்வொரு கட்சியும் விளையாடிய கரன்ஸி கபடி ஆட்ட விளையாட்டுக்களை ஊடக வாசிப்பின் மூலம் ஒவ்வொருவரும் பாதியாவது தெரிந்து கொண்டு இருப்பீர்கள்.  ஆனால் இதே இந்த பெண்ணாகர மக்கள் குளிப்பதற்கும், தங்கள் உடைகளை துவைத்துக் கொள்வதற்கும் வாரத்தில் ஒரு நாள் அருகில் உள்ள ஓகேனக்கல் சென்று கொண்டு இருப்பவர்கள்.  காரணம் தண்ணீர் பஞ்சம்.  இடைத்தேர்தல் வந்த காரணத்தால் பெண்ணாகரம் பொன் நகரம் போல் ஆனது.  அடிப்படை வசதிகள் இல்லாத இது போன்ற எத்தனையோ கிராமங்கள் தமிழ்நாட்டில் உள்ளதோ?  தேர்தல் களத்தில் இருந்த எந்த கட்சித் தலைவர்களுக்கும் அது குறித்து அக்கறையில்லை.  காரணம் அன்றைய தினத்தில் உள்ளே வாழ்ந்த அத்தனை மக்களும் எந்த கட்சி எவ்வளவு பணம் தருவார்கள் என்ற நோக்கத்தில் இருந்த காரணத்தால் அவர்களின் கப்பு வாடை கூட கப்சிப் ஆனது. காரணம் கொடுத்து பழக்கிய கலாச்சாரத்தை உருவாக்கியவர்கள் கூட இனி வரும் தேர்தலில் தர முடியாது என்றாலும் மக்கள் விட மாட்டார்கள்.

நீங்கள் எவரை குற்றம் சாட்ட முடியும்? முறையற்ற வழியில் கட்சிகள் செலவழித்த பணத்தில் தொகுதிக்கு தேவையான அத்தனை வசதிகளையும் செய்து கொடுத்து இருக்க முடியும்.  ஆனால் மக்களும் அடிப்படைத் தேவைகள் குறித்து எதையும் கேட்கவில்லை. அன்றைக்கு கிடைக்கும் பணமே அவர்களுக்கு பிரதானமாக இருந்தது. மூவாயிரம் ரூபாய் கிடைத்த குடும்பங்களுக்கு ஒரு மாத அடிப்படை செலவினங்களுக்குப் போதுமானது.  ஓட்டு வாங்கியவர்கள் அடிக்கும் கோடிகள் குறித்து அவர்களுக்கு தெரிய வேண்டிய அவஸ்யமில்லை. அவர்களின் கடந்த கால கஷ்டங்கள் கூட எந்த மாற்றத்தையும் அவர்கள் மனதில் எதையும் உருவாக்கவில்லை.  இது தான் இன்றைய அரசியல்வாதிகளின் பலம். இல்லாவிட்டால் மிக குறுகிய காலத்தில் ஐந்து தொலைக்காட்சி ஒலிபரப்பை கலைஞரால் உருவாக்கியதோடு மிகச் சிறந்த ஊடகத் தலைவராக வியாபாரியாக வெளியே வந்து இருக்க முடியாது. தேர்தலில் நிற்கும் தனிப்பட்ட மனிதர்களின் குணாதிசியங்கள் செல்லுபடியாகாமல் கட்சி சார்பாகவே வேட்பாளர்களை பார்க்கும் மக்களின் மனோபாவத்தின் அடிப்படையே இவ்வாறு உருவாக்கப்பட்ட செய்தி தொடர்பு சாதனங்கள் தான் முக்கிய பங்கு  வகிக்கிறது.  திரும்ப திரும்ப சொல்லப்படும் பொய்கள் தான் மக்களிடம் வந்து சேர்கிறது. 

உனக்கு அவரைப் பிடிக்குமா?  அப்படி என்றால் நீ எனக்கு எதிரி என்பதாக அர்த்தம் கற்பிக்கப்பட்டு ஒவ்வொருவரையும் ஒதுக்கும் சூழ்நிலை. இதுவே இந்த இடுகை வரைக்கும் வந்து நிற்கிறது.  படிப்பறிவு இல்லாத பாமரனின் மூடத்தனம் இறுதியில் வேற வழியே தெரியாமல் பக்தியில் போய் முடிந்து விடுகிறது.  படித்தவர்களின் மூடத்தனம் என்பது மூர்க்கத்தில் கொண்டு போய் சமூக சீரழிவுக்கு மறைமுக காரணமாக இருக்கிறது. நான் விரும்புபவர்களை ஏதோ ஒரு வகையில் என் இடுகையில் அவர்களைப் பற்றி சிறு குறிப்பாக எழுத விரும்புகின்றேன் அத்தனையும் என்னுடைய பார்வை. அது எந்த கட்சி கட்டுப்பாடுகளுக்கும் அப்பாற்பட்டது.  நண்பர் சொல்லியிருந்தபடி அதிகபட்சம் தமிழ் வலையுலகத்தை பத்தாயிரம் பேர்கள் படித்தால் ஆச்சரியம் என்றார்.  ஆனால் வினவு எழுதிய ஒரு தலைப்புக்கு 13,000 பேர்கள் பார்வையிட்டு இருந்தார்கள்.  ஆறு கோடிக்கு மேல் அதிகம் உள்ள மாநிலத்தில் 15000 பேர்கள் என்பதும் அதில் நான்கில் ஒரு பங்கு கூட தமிழ்நாட்டில் இருப்பவர்கள் தொடர்ந்து படிப்பார்களா என்பது ஆச்சரியமே? இங்கு தேநீர் விடுதிகளில் பணிபுரியும் மலையாள மக்கள் கூட மொத்த வேலைகளுக்கு மத்தியிலும் அவர்கள் கையில் அன்றைய அவர்களின் செய்திதாள் இருக்கிறது. தமிழர்களுக்கு எப்போதும் ஒரு போதை தேவையாய் இருக்கிறது. ஊடகமும் வரிந்து கட்டும் திரைச் செய்திகளுக்குள்ளே உழன்று கொண்டுருக்க அதுவே மொத்த படிப்பவர்களின் விருப்பமாகவும் மாற்றப் பட்டு விடுகின்றது. அனுபவிப்பவர்களுக்கு எப்போது அதை முடித்துக்கொண்டு வெளியேற வேண்டும் என்ற எண்ணம் வருவதில்லை. மழுங்கடிக்கப்பட்ட சிந்தனையில் எத்தனை ஆணிகள் குத்தினாலும் ஒன்றும் ஆகிவிடப்போவது இல்லை.  இங்கு எந்த மாறுதல்களும் நடந்து விடாது என்று யோசிப்பதைப் போலவே ஏதாவது நடக்காதா? என்று எண்ணிப்பார்த்தால் தவறில்லை.

எழுதத் தொடங்கிய முதல் இடுகை முதல் இன்று வரையிலும் சர்ச்சையை உருவாக்கும் அளவிற்கு தரமில்லாமல் இகழ்ந்து எதையும் எழுதியது இல்லை. மாற்றுக் கருத்து என்றபோதிலும் அதை நாகரிகமாகத்தான் முன் எடுத்துச் செல்ல விரும்புகிறேன். கற்றுக் கொடுத்தவர்களும் விமர்சனம் மூலம் என்னை வளர்த்தவர்களும் அவ்வாறு தான் என்னை உரமூட்டி உள்ளார்கள்.  நண்பர் சொன்னது போல இது வெறும் திருப்பூர் குறித்தோ அல்லது ஜவுளித்துறை என்பதற்கான சாதக பாதகங்கள் குறித்தோ அல்ல.  ஜவுளித்துறை என்பது ஒரு குறியீடு.  நம் தலைவர்கள் இந்திய தொழில் துறைகளை எவ்வாறு தங்கள் சுயலாபத்துக்காக கெடுத்துக் கொண்டுருக்கிறார்கள் என்பதை பகிர்தல் தான் என்னுடைய நோக்கம்.  வளர நினைப்பவர்களுக்கு ஒரு விதமான மோசமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் என்றால் வந்து கொண்டுருக்கும் பெரும்பாலான ஊடக செய்திகளும் மறைமுகமாக எதிர்மறை எண்ணங்களைத்தான் உருவாக்கிக்கொண்டு இருக்கிறது. எல்லாமே இந்த நாட்டில் சிறப்பாக இருக்கிறது.  எல்லா வளமும் இங்கு உள்ளது என்பதைப் போலவே 120 கோடி உள்ள நாட்டில் 55 கோடி பேர்கள் இன்று வரைக்கும் ஒரு வேளை சோற்றுக்கு திண்டாடிக்கொண்டு தான் தங்கள் வாழ்க்கையை தினந்தோறும் வாழ்ந்து கொண்டுருக்கிறார்கள் என்பதும் உண்மை.  முக்கிய காரணம் சுயநல தலைவர்கள்.

சிந்திப்பது என்பது மனிதனுக்கு மட்டுமே உண்டான தனிப்பட்ட குணாதிசியம்.  ஆனால் விலங்குகள் கூட தங்களை காத்துக்கொள்வதற்காக எத்தனையோ வகையில் நம்மை விட சிறப்பாக நம் முன்னால் வாழ்ந்து காட்டிக்கொண்டு இருக்கிறது. அடிப்படை கட்டமைப்புகள் மெதுமெதுவாக செல்லரித்துக் கொண்டுருக்கும் இந்த ஜனநாயக அமைப்பில் ஏதாவது ஒரு நல்ல தலைவர் மூலம் இந்த நாடு சுபீட்சம் அடையாதா என்று ஏங்கிங்கொண்டுருக்கும் சராசரி மனிதனாகத்தான் இந்த வாழ்க்கை அமைந்துள்ளது.  இந்த நாடு வளரவில்லையா? என்று கேட்பவர்களுக்கு சந்தோஷப்படும் அளவிற்கு தெற்காசியாவில் உள்ள பணக்காரர்களின் எண்ணிக்கை சென்ற போர்ப்ஸ் பத்திரிக்கையின் அடிப்படையில் இரண்டு மடங்கு அதிகமாகி உள்ளது.  முந்தைய வருடத்தை விட கடந்த வருடத்தில் இந்திய பணக்காரர்களின் எண்ணிக்கையும் அவர்களின் சொத்து மதிப்பும் அதிகரித்து உள்ளது.  இதை விட வேறு என்ன பெருமை வேண்டும்? இவர்கள் அத்தனை பேர்களும் வேர்வை சிந்தி உழைத்து இந்த அளவிற்கு உழைத்தவர்கள். 

ஆனால் திருப்பூருக்குள் போர்ப்ஸ் பத்திரிக்கைக்கு தெரியாத பல மனிதர்கள் வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கிறார்கள்.வங்கிகளில் வாங்கிய பணத்தை கட்டாமல்,கருப்பு பண பதுக்கல் இல்லாமல், வரி ஏய்ப்பு செய்யாமல் முழுமையான ஆடம்பர வசதிகள் எதையும் விரும்பாமல் தங்களாலும் நேர்மையுடன் வாழ முடியும் என்று இந்த சமூகத்திற்கு உணர்த்தி காட்டிக் கொண்டு  உழைப்பின் மூலம் வாழ்ந்து கொண்டு இருப்பவர்கள் அவருக்கு நீங்கள் திருவாளர் அப்பாவி பொதுஜனம் என்று கூட பெயர் வைக்கலாம்.  கோடிகளும் இல்லாமல் தெருக்கோடிக்கும் செல்லாமல் வாழந்து கொண்டுருக்கும் நடுத்தரவர்க்கம். உள்ளே இருக்கும் ஏற்றுமதி தொழில் தொடர்பான மற்ற விசயங்களுக்கு செல்வதற்கு முன் தனிப்பட்ட மிகச் சாதாரண மனிதர்கள் தங்கள் வாழ்க்கைக்காக போராடி ஜெயித்த விசயங்களையும், எந்த முறைப்படியான கட்டமைப்பு இல்லாத இந்த ஊரில் அத்தனையையும் தங்கள் வாழ்க்கைக்கு ஏற்றபடி சாதகமாக மாற்றிக் கொண்டவர்களையும் பார்க்கலாம்.  காரணம் நாம் முதலில் திருப்பூரைப்பற்றி புரிந்து கொள்ள வேண்டும். நூல் உள்ளே வருகிறது.  ஆடையாக பெட்டிக்குள் கப்பல் துறைமுகத்துக்கோ விமான நிலையத்திற்கோ செல்கிறது.  பல நூற்றுக் கணக்கான துறைகளும் உள்ளே இயங்கிக்கொண்டு தான் இருக்கிறது. எப்படியாவது வாழ்ந்து தான் ஆக வேண்டும் என்று வாழ ஆசைப்பட்டு தேடி வந்த மக்கள் இங்கு எப்படி வாழ்கிறார்கள்?   நூலுக்கும் ஆடைகளுக்கும் இடையே உள்ள சார்பு தொழில்கள்,  பலரையும் வாழ வைத்துக் கொண்டு தான் இருக்கிறது.