பேசா பொருளை பேசு

தொழிற்சாலையின் குறிப்புகளில் ஜோதிஜி எழுப்பியிருக்கும் முக்கியமான கேள்விகளை பார்ப்போம்.  

1. பஞ்சே ஆதாரம் என்றால் பஞ்சு உற்பத்திக்கும் விவசாயத்திற்கும் அரசு எந்த முனைப்பும் காட்டவில்லை

2. திருப்பூருக்கு அரசு எந்த உதவியும் செய்யவில்லை. உதவி செய்வதாக கூறி ஆட்டைய போட்டது தான் மிச்சம்

3.திருப்பூர் தொழிற்சாலைகள் ஒழுங்காக அமைப்புரீதியாக செயல்படுவதில்லை. சுரண்டல் ஏமாற்றல் அதிகம். 

4. இங்கே இயந்திரங்கள் பெரிதாக ஏதும் கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை, எல்லாமே இறக்குமதி தான்.  

இந்த நான்குமே அவரின் குறிப்புகளின் அடிநாதம். 

இவை ஏன் இருக்கின்றன என நண்பர் ஆராயவில்லை எனவே என்னுடைய கருத்துக்களை வைக்கலாம் என.  

இந்த நான்கிற்கும் அடிப்படையான காரணம் நம்மூரின் கம்யூனிச சோசிலிச சிந்தனை தான். அதுவும் ஒருவன் பணம் சம்பாதிக்கிறான் என்றாலே அவன் யாரையேனும் சுரண்டி ஏமாற்றியே சம்பாதிக்கிறான் எனும் கம்யூனிசத்தின் அடிப்படை கொள்கையே காரணம். அவை நம்மூரின் படித்தவர்கள், பல்கலைகழகங்கள், அரசியல்வாதிகள் என எல்லா இடங்களிலும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கும் போது அவர்கள் எப்படி ஒரு தொழில் முனைவோருக்கு உதவுவார்கள்?  

கம்யூனிஸ்டுகளை பொறுத்தவரையில் பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரமே இலக்கு, மக்களை முன்னேற்றுவதோ அல்லது நல்ல விஷயங்களை செய்வதோ அல்ல. அவர்களை பொறுத்தவரை பணக்காரர்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் இடையே எவ்வளவு சீக்கிரம் சண்டை வருகிறதோ அவ்வளவு சீக்கிரம் நல்லது. அப்படியிருக்க எப்படி தொழிலை முன்னேற்ற உதவ முடியும். 

மேலை நாடுகளில் கல்லூரிகள், பல்கலைகழங்களுக்கும் தொழிற்சாலைகளுக்கும் இடையே நல்ல ஒத்துழைப்பு உண்டு. தொழிற்சாலைகளுக்கு தேவையான தொழில்நுட்பம், நிர்வாக வசதிகள் போன்றவற்றை கல்லூரிகள் ஆராய்ச்சி செய்து தருவதும் அதற்கு தொழிற்சாலைகளே பணம் கொடுத்து செய்ய சொல்வதும், பேராசிரியர்களை நிறுவனங்களில் முக்கிய பதவிகளில் வைத்திருப்பதும் சாதாரணமான விஷயம். 

அவர்கள் பகுதி நேரவேலையாக தொழிற்சாலைகளிலும் கல்லூரிகளிலும் வேலை செய்வார்கள். இப்படி இருப்பவர்களுக்கே மதிப்பு அதிகம் என்பதும் கவனிக்கவேண்டிய விஷயம். இப்போதைய ரிசர்வ் பேங்க் கவர்னர் ரகுராம் ராஜன் அமெரிக்க பல்கலைகழத்தில் இருந்து விடுப்பில் தான் இங்கே பணிபுரிகிறார் என்பதை பாருங்கள்.  

விவசாயத்திற்கும் இதே போல் கண்டுபிடிப்புகள், சந்தைப்படுத்தல் போன்றவற்றில் புதுமையை புகுத்துதல் என்பவற்றை பேராசிரியர்களும் மாணவர்களும் தொடர்ந்து செய்துகொண்டே இருப்பார்கள். இவர்களிடமே அரசுக்கு நெருக்கடிகளும் புதிய திட்டங்களும் போகும்.  

ஆனால் இங்கே அப்ப்டி ஏதும் உள்ளதா என்றால் கிடையாது. ஆர் ஏ மாஷால்கர் என்பவர் இந்திய விஞ்ஞான ஆராச்சி கழகத்தின் தலைவராக இருந்த பொழுது அவர் இப்படி கொண்டு வரமுயன்றதற்கே பெரும் எதிர்ப்பு கிளம்பியது. 

ஒரு மூத்த விஞ்ஞானி இதை விஞ்ஞானிகளை நடத்தை கெட்ட செயல்களை செய்ய சொல்வதற்கு சமானம் என்றார். 

அடுத்து பல்கலைகழங்களில் அறிவியல்துறைகள் அதிகாரம் ஏதுமில்லாத துறைகளாகவே இருக்கின்றன. இந்த கதை கட்டுரை எழுதுதல், கவிதை எழுதுதல் போன்ற துறைகளே அதிகாரம் பெற்றவையாக இருக்கின்றன. அப்புறம் நடிகர்களும் புனவு எழுத்தாளர்களுமே அறிவாளிகளாய் கொண்டாடப்படும் நாட்டில் வேறு எப்படி இருக்கும்?  

இங்கே இயந்திரங்கள் கண்டுபிடிக்க ஆள்கள் இருக்கிறார்கள் ஆனால் அதை நிர்வாகம், அரசு கண்டுகொள்ளுமா என்பது தான் கேள்வி. இங்கே இறக்குமதி செய்யப்படும் இயந்திரங்களை வடிவமைத்தவர்கள் யாரென தேடுங்கள் கண்டிப்பாக ஒரு இந்தியனாவது அல்லது தமிழனாவது இருப்பார்கள். 

இது அடிப்படை சிந்தனையிலேயே ஆகவேண்டிய மாற்றம்.. சும்மா  அரசை குறை சொல்வது அரசியல்வாதிகளை குறை சொல்வது என்பதெல்லாம் தீர்வை தராது.  

இதை நண்பர் ஜோதிஜி எழுதியிருப்பதே ஒரு முக்கியமான மைல்கல்லாக நாம் பார்க்கவேண்டி உள்ளது. எனக்கு தெரிந்த வரையில் இதுவே இப்படி பட்ட விஷயங்களில் முதலாவதாகவும் இருக்கக்கூடும்.  

பேசாப்பொருளை பேசிய நண்பருக்கு பாராட்டுகள். இதன் மூலமாகவேனும் தமிழ்நாட்டில் ஒருமாற்றம் வருமாயின் அதை ஆரம்பித்து வைத்த பெருமை ஜோதிஜியையே சாரும்.  

இதை இன்னும் விரிவாக எழுதினால் குருசரண் தாஸ் எழுதிய India Unbound எனும் புத்தகம் போல் வரும். நண்பர் செய்வாராயின் அதற்கு உதவவும் தயாராக இருக்கிறேன்.

ராஜா சங்கர்

(நண்பர் ராஜா சங்கர் எழுதியுள்ள இந்த விமர்சனத்திற்கு திருப்பூர் நண்பர் விஸ்வநாதன் எழுதிய விமர்சனத்திற்கு விமர்சனத்தை அவர் முகநூலில் நான் சற்று தாமதமாகத்தான் பார்க்க நேர்ந்தது. அடுத்த பதிவில் விஸ்வநாதன் அவர்களின் விமர்சனமும், விமர்சனத்திற்கு விமர்சனமும் வருகின்றது)

ஒரு தொழிற்சாலையின் குறிப்புகள்

தொடர்புடைய பதிவுகள்

இது மனிதர்களின் கதை