வறப்பட்டிக்காடு

"அமைச்சரே?"

"சொல்லுங்க மன்னா!"

"மாதம் மும்மாரி மழை பொழிந்ததா?"

"ஆகா... மக்கள் உங்கள் ஆட்சியில் சுபீட்சமாக வாழ்ந்து கொண்டுருக்கிறார்கள் மன்னா......."

மந்திரி வேடம் போட்ட ஒரு துணை நடிகர் பேசும் வசனம் ஞாபகத்திற்கு வருகிறதா?.

மேலே சொன்ன வசனத்தை நிச்சயம் நீங்க உங்க ஊரு கீத்து கொட்டகையில எச்சில் துப்புன மணல் மேல உட்கார்ந்து கொண்டு பார்த்து இருக்கக்கூடும்.  இல்லப்பா நான் பொறந்தது முதல் பன்னீரில் தான் கொப்புளித்து வளர்ந்தேன் என்பவர்கள் கொஞ்சம் யூ டியுப் ல் பார்த்திடுங்க. காரணம் பழைய மன்னர் காலத்து திரைப்படங்களில் பெரும்பாலும் நிச்சயம் இந்த வசனம் ஏதோவொரு இடத்தில் வந்தே தான் தீரும். பார்க்கிறவர்களும் ம்.....ம்..... அந்த காலத்துல மக்கள் எத்தனை சந்தோஷமாக இருந்துருக்காங்கன்னு பெருமூச்சு விட்டுக் கொண்டே கொட்டாவி விட்டபடி யோசித்துக் கொண்டு வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்துடுவோம்.  

மேற்கொண்டு நமக்குள் முன்னால் வாழ்ந்தவர்களைப் பற்றி நாம் யோசித்தால் படித்த பாடப்புத்தகங்கள் தான் நினைவுக்கு வரும்..  மன்னர் காலங்களில் சமயம் தழைத்தோங்கியது. ஆன்மிகம் அகன்று நின்றது.  நட்டக்குத்தலா நின்றது என்று பத்து மதிப்பெண்களுக்காக படித்து இப்ப அதையும் மறந்து போயிருப்போம்.  நாம் படித்து வந்த எந்த நிகழ்வுகளையும், வரலாற்றுச் சம்பவங்களும் நாம் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாத வகையில் தற்புகழ்ச்சி அணியில் கொண்டு போய் சேர்த்தவங்களும் போய்ச் சேர்ந்து விட்டார்கள். 

ஆனால் இப்ப யோசிச்சு பாருங்க.  இது போன்ற வசனங்கள் சொல்றபடி நம் மூதாதையர்கள் வாழ்ந்துருந்தா இன்றைக்கு இந்தியா இருக்க வேண்டிய இடம் என்ன?  நாம பெருசா மூவாயிரம் வருசம் பெருமை மிக்க பராம்பரியம்ன்னு தொடையை தட்டி தட்டி தொடைதட்டி பயில்வானாக மாறி இன்று புல்தடுக்கி பயில்வானாக மாறியிருப்போமா? பசியும் பஞ்சம் பட்னியும் பழைய தமிழகத்தில் சர்வசாதரணம்.  குறிப்பாக இந்த இராமநாதபுரம் மாவட்டத்தில் இரண்டு விசயங்கள் முக்கியமாக உண்டு. 

ஜாதிக்கலவரம் ஒரு பக்கம்.  பிழைக்க வழிதெரியாமல் வெளியேறும் கூட்டம் மறுபக்கம். 

பொட்டக்காடுகளும், வானம் பார்த்த பூமியுமாய் வாழ்ந்த வாழ்க்கையில் வெயில் கொடுத்த கருத்த தேகம் தான் ஒவ்வொருவருக்கும் மிஞ்சியது. உழைப்புக்கு அஞ்சாத மக்களைப்போலவே முணுக்கென்று வரும் கோபத்திற்கும் அணைபோட முடியாத மக்கள் இப்போது தான் கொஞ்சம் மாறியிருக்கிறார்கள்.

உண்மையிலேயே பழைய திரைபடங்களில் வருவதெல்லாம் வெறும் வசனத்திற்காகவே இது போல எழுதியிருப்பாங்களோன்னு யோசிக்கத் தோணுது.  இதென்ன சம்மந்தமில்லாமல் இந்த பீடிக்கைன்னு பாக்குறீங்களா?  காரணம் இன்று தமிழ்நாட்டில் உள்ள மொத்த மாவட்டங்களின் எண்ணிக்கை 32..  ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும் பல்வேறு கணக்கின் அடிப்படையில் மாறி மாறி உருவாகி இன்று பழைய இராமநாதபுரம் மாவட்டம் பல கூறாக பிரிக்கப்பட்டு விட்டது. 

பழைய இராமநாதபுரம் மாவட்டம் 4,089 சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவில் ஏறக்குறைய 12 லட்சம் மக்கள் தொகையில் ஏறக்குறைய ஈழத்தீவின் ஆறில் ஒரு பங்கு அளவிற்கு பிரம்மாண்டமாக இருந்தது. 

1975ல் நாம் நின்று கொண்டுருக்கும் இந்த பூமிக்குப் பெயர் இராமநாதபுரம் மாவட்டம். இந்த மாவட்டத்தில் இருந்து ஒவ்வொரு பகுதியையும் தனித்தனியாக பிரித்து விருதுநகர், தூத்துக்குடி,சிவகங்ககை, இராமநாதபுரம் என்று தனித்தனியாக பிரித்து இதனுடைய பெரிய பரப்பளவை சிறிதாக மாற்றிவிட்டார்கள்.  இந்துவாக பிறந்த அத்தனை பேர்களின் பாவங்களை தீர்க்கும் என்று நம்பப்படும் இந்த இராமேஸ்வரம் இந்த மாவட்டத்தில் தான் இருக்கிறது. 

ஆனால் இந்த மாவட்டத்தின் தலவரலாறு கொஞ்சம் தலையைச் சுத்த வைக்கின்றது.  விவேக் சொல்லும் வசனமான "எப்டியிருந்த நான் இப்டி ஆயிட்டேன்ங்றது" தான் ஞாபகத்திற்கு வருது.. 

இந்த இராமநாதபுரம் மாவட்டத்திற்கு பல பெருமைகள் உண்டு. ஆனால் அத்தனை பெருமைகளையையும் தூக்கி சாப்பிடுற மற்றொரு பெருமையும் உண்டு.  அது தான் வறப்பட்டிக்காடு.  அரசாங்க ஊழியர்களுக்கு தண்டனை கொடுக்க இந்த மாவட்டத்திற்கு தான் தூக்கியடித்தார்கள். நாம் ஒண்ணாப்பு போறதுக்குள்ள இந்த மாவட்டத்தைப் பற்றி கொஞ்சமாவது புரிஞ்சுக்கனும். 

பதினைந்தாம் நூற்றாண்டில் திருவாடனை,பரமக்குடி,கமுதி, முதுகளத்தூர்,இராமநாதபுரம் மற்றும் இராமேஸ்வரம் அடங்கிய பகுதிகள் பாண்டிய மன்னர்கள் வசம் இருந்தது.  இதே பகுதிகள் மிக குறுகிய காலத்தில் (1063) ராஜேந்திர சோழன் வசமும் இருந்தது. பின்னால் வந்த நாயக்கர்கள் வசமும் (1520),  இருந்த பகுதிகள் மாறி மாறி கடைசியில் பாண்டிய மன்னர்களிடத்தில் உருவான் குடுமிபிடி சண்டைகள் சொந்த குடும்பச்சண்டைகளாக மாறத் தொடங்க அப்போது தான் இந்த பூமி கைமாறத் தொடங்கியது.