தீண்டத்தகாதவர்கள்--மேட் இன் இந்தியா

மேலைநாடுகளில் இருந்த அடிமை முறைகளுக்கும், இந்தியாவில் குறிப்பாக தமிழகத்தில் இருந்த அடிமை தனத்திற்கும் முக்கியமான வேறுபாடு ஒன்று உண்டு.  ஆப்பிரிக்கா நாடுகளில் இருந்து கொண்டு வரப்பட்ட கருப்பின மக்களை வெள்ளையர்கள் உழைப்பிற்காக பயன்படுத்திக் கொண்டனர். 

தங்களின் வேலைக்காக அவர்களை கொடூரமாக நடத்தினர். ஆனால் அவர்களை தீண்டத்தகாதவர்களாக நடத்தவில்லை.  ஆனால் தமிழகத்தில் இருந்த அடிமைகள் இந்த தீண்டா அடிமையாக காலம் முழுக்க இருந்தனர்.  உழைப்பையும் உறிஞ்சிக் கொண்டு கேவலமாகவே நடத்தினார்கள்.

அவர்கள் பார்த்தால், பழகினால், தொட்டால் தீட்டு என்பதாக குறிப்பிட்ட இனங்களையே ஒதுக்கி வைத்திருந்ததும் இங்கே தான் இருந்தது.

தமிழர்களின் தொன்மை வரலாற்றை நமக்கு காட்டும் குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், பாலை என்பதாகட்டும் பின்னால் வந்த சங்க காலமாக இருந்தாலும் நாம் இவற்றின் மூலம் உண்ரந்து கொள்வது மேற்கித்திய நாடுகளைப் போல இங்கே எந்த தொழில் வளமும் மிகப் பெரிய மாற்றங்களை உருவாக்கவில்லை.  அதற்கான எந்த ஏற்பாடுகளும் இங்கே இல்லை. 

ஏதென்ஸ் நகரில் இருந்த குடிமக்களின் எண்ணிக்கை நாற்பதாயிரம் பேர்கள்.  ஆனால் இவர்களிடம் இருந்த அடிமைகளின் எண்ணிக்கை எண்பதாயிரம் பேர்கள். ரோம், கிரேக்க நாடுகளைப் போல தமிழ்நாட்டில் அடிமைகளாக வாழ்ந்தவர்கள் எந்த தொழிற்சாலைகளிலும் பணிபுரியவில்லை.  விவசாயம் சார்ந்த பணிகளையே பார்த்தனர். 

மேலும் சங்க கால பாடல்களில் நாம் காணும் ஏற்றுமதி பொருட்களான மிளகு, அகில், சந்தனம், முத்து, பவளம் போன்றவைகள் சேகரிக்கப்பட்ட பொருட்களே அன்றி உருவாக்கப்பட்ட பொருட்கள் அல்ல.

இதன் காரணமாகவே அடிமைகளாக இருந்தவர்கள் கோவில்களில், வீடுகளில், மற்றும் விவசாய பண்னை ஆட்களாக இருந்தனர். முதல் ஒன்பது நூற்றாண்டுகளில் நிலவிய அடிமைத்தனத்தை சோழர்களின் ஆட்சி காலத்தில் கிடைக்கப் பெற்ற கல்வெட்டுகளில் மூலம் நாம் அதிகம் உணர்ந்து கொள்ள முடிகின்றது. இதே காலகட்டத்தில் நிலவுடைமை வளர்ச்சியடைந்து அடிமைகளின் உழைப்பு அதிக அளவு உறிஞ்சப்பட்டு இருக்கிறது. 

இதே காலகட்டத்தில் பிரமாணர்களும், வேளாளர்களின் வாழ்க்கை வளர்ச்சியடைந்து நிலத்தை வைத்து ஆதிக்கம் செலுத்தும் அமைப்பும் உருவானது.   இதுவே தான் பிராமணர், பிராமண அல்லாதோர் என்று பிரிவாக பிரிந்தது. 

தூய்மை என்ற சொல்லும் தீட்டு என்பதும் உருவாகி சமூகத்தை பிளவு படுத்தியிருந்து. இதன் மூலமாகத்தான் தமிழகத்தில் பறையர்,பள்ளர், சக்கிலியர் போன்ற குறிப்பிட்ட இனம் சார்ந்த மக்கள் தாங்கள் மட்டுமல்லாது தங்களின் வாரிசுகளையும் இந்த அடிமைதனத்திற்குள் வைத்திருக்க வேண்டியதாகி விட்டது.. ஒருவன் தீண்டாத் தகாத ஜாதியில் பிறந்தவனாக இருந்தால் அவன் மட்டுமல்ல அவன் வாரிசுகளும் இதே அடிமைத்தனத்தில் தான் இருந்தாக வேண்டும்.

தீண்டத்தகாதவர்கள் அனுபவிக்க வேண்டிய அத்தனை துன்பங்களையும் வாரிசுகளும் அனுபவித்தே ஆக வேண்டும். இதில் எந்த மாற்றமும் இருப்பதில்லை. இதிலும் குறிப்பிட்டுச் சொல்ல வேண்டியது ஒன்று உண்டு. 

எந்த அடிமைகளும் குறிப்பிட்ட தொழில் சார்ந்த நுணுக்கங்களை கற்றுக் கொள்ள முடியாதபடி இறுக்கமான வரையறைக்குள் வைத்திருந்த காரணத்தால் கடைசி வரைக்கும் வெறும் உழைப்பை கொடுக்கும் உயிருள்ள எந்திரமாகவே வாழ முடிந்துள்ளது.

மேற்கத்திய நாடுகளில் இருந்த அடிமைகள் என்பவர்கள் சொத்துக்கு சமமானவர்கள்.  இதற்கென்று சிறப்பு சட்டங்கள் கூட இருந்தது.  ரோமபுரியில் உள்ள அடிமைகள் சதுப்புநிலங்களிலோ, தொற்று நோய் பரவக்கூடிய இடங்களிலோ பணிபுரிய வைக்கக்கூடாது என்று உடைமையாளர்களுக்கு அறிவுரை கூறப்பட்டிருந்தது. 

ஆனால் தீண்டாமை என்ற வடிவில் வேலை வாங்கிய தமிழகத்தில் இது போன்ற எதுவும் நடைமுறைப்படுத்தப்படவில்லை என்பதைவிட மகா கேவலமாகத்தான் நடத்தப்பட்டனர்.

தமிழக மன்னர்களின் ஆட்சியில் ஒவ்வொரு செயல்பாடுகளுக்குப் பின்னாலும் சமயம் சார்ந்த விசயங்களே முக்கிய இடத்தை பிடித்து இருந்தன. இதன் காரணமாகவே கடவுளின் அடிமைகள் என்பதாக மாற்றி எந்த வகையிலும் எழுந்திருக்க முடியாத அளவில் வலைபின்னலுக்குள் இந்த அடிமை அடுத்த கட்டத்திற்கு நகர்த்தப்பட்டு வந்து கொண்டிருந்தது.

கோவில்களில், கோவில்களுக்கு தானமாக வழங்கப்பட்ட நிலங்களில், கோவிலைச் சார்ந்த மடங்கள் இதனைத் தொடர்ந்து நிலங்களை அதிக அளவில் வைத்திருந்த நிலவுடைமையாளர்கள் என்று ஒவ்வொரு அடிமைகளுக்கும் உண்டான வேலையென்பது நிலத்தில் தொடங்கி அவன் உழைத்து ஓடாகி உயிர் பிரிந்து அந்த நிலத்திற்குள்ளே அடக்குவது வரைக்கும் வேறு எந்த தொழிலையையும் கற்றுக் கொள்ள வாய்ப்பில்லை.  இதன் காரணமாகவே அடிமைகள் அதிக அளவு தேவையில்லாமல் குறுகிய வட்டத்திற்குள்ளேயே இருக்கும்படி ஆனது. 

இவர்களைத் தான் பண்ணையடிமை என்றனர். 

ஆங்கிலேயர்கள் ஆட்சிக்கு வந்து முறைப்படி சட்டமியற்றி இந்த அடிமைத்தனத்தை ஒழிக்கும் வரைக்கும் சகல இடங்களிலும் பரவியிருந்து.  ஆங்கிலேயர்கள் மூலம் ஒப்பந்தக்கூலி முறை அறிமுகமான போதிலும் ஜாதியின் பெயரால் அடிமைத்தனம் என்பது வெவ்வேறு வழியில் தொடர்ந்து கொண்டே தான் இருந்தது. அதுவே தான இன்று பரமக்குடியில்  ஜாதிக் கலவரமாக தலைவிரித்து ஆடிக்கொண்டிருக்கிறது.