நல்ல மனம் வாழ்க

"மிகவும் வருத்தம் தரும் செய்தி!

தேவையே இல்லாமல் அவருடன் கடவுள் இல்லை என்று விவாதம் செய்து இருக்கிறேன். அவரவர் நம்பிக்கை அவரவர்க்கு என்று ஒதுங்கிப் போயிருக்க வேண்டும். தவிர்த்து இருக்கனும். அதன் பிறகு அவருடன் கடைசிவரை சமாதானம் எதுவும் செய்து கொள்ள முடியவில்லை- ஒவ்வொருவர் நம்பிக்கையில் அவரவர் பிடிவாதமாக இருந்ததால்.

அவர் தந்தை மிகவும் வயதாகி 90 வயதுக்குமேல் வயதானக் காலத்தில் மிகவும் கஷ்டப் பட்டு சில வருடங்கள் முன்புதான் உலகை விட்டுச் சென்றார். அப்போது மிகவும் வயதாகி இறப்பது வரமா/ இல்லை சாபமா என்று ஒரு பதிவெழுதினாரென்று நினைக்கிறேன். தந்தைபோல் கஷ்டப்படாமல் நாம் நிம்மதியாகப் போயிவிடனும் என்பதுபோல் ஒரு ஆதங்கமே அவரிடம் இருந்து வெளிப்பட்டது.

யாரின் முடிவாலும் பாதிக்கப் படுவது அவரவர் குடும்பத்தினரும், நண்பர்களுமே. அவர்களுக்கு என் ஆழ்ந்த வருத்தங்கள்."

நண்பர் வருண் எழுதிய வார்த்தைகளைப் படித்து முடித்த போது மனம் சற்று கலங்கிப் போனது. திரு. தமிழ் இளங்கோ குறித்துப் பல நினைவுகள் வந்து போனது.

நண்பர் ராஜ நடராஜன் பணியில் இருந்த போதே வளைகுடா நாட்டில் திடீரென்று மருத்துவமனையில் சேர்த்தும் இறந்து போனார். அவருக்கும் இருதயப் பிரச்சனை தான். அவர் விருப்பப்படி உடலைக் கோவையில் தான் தகனம் செய்தார்கள். கடைசி வரை அருகே இருந்தேன். அவர் தளத்தில் பார்த்த நிகழ்வுகளை பின்னூட்டத்தில் எழுதினேன். அவர் குறித்த தகவல்களை உண்மையான விசயங்களை அப்படியே பலருக்கும் கொண்டு சேர்த்தேன். காரணம் அவர் எவருடனும் நேரிடையான தொடர்பில் இல்லாதவர். முகத்தை எந்த இடத்திலும் வெளிப்படுத்திக் கொள்ளாமல் இருந்தார்.

ராஜ நடராஜன் என்னுடன் தொடர்ந்து தொடர்பில் இருந்தார். எழுத்துக்கு அப்பால் சில தொழில் முயற்சிகளில் இருவரும் இருந்தோம். கைகூடவில்லை. அவர் திடீர் மரணம் எனக்குத் தனிப்பட்ட முறையில் அதிகளவு சோகத்தை உருவாக்கியது. அதன் பிறகு கலக்கத்தை உருவாக்கியது தமிழ் இளங்கோ அவர்களின் மரணம்.

ஒரு பயணத்தில் முகநூலில் நான் வாசித்த குமார் எழுதியதன் மூலம் தமிழ் இளங்கோவின் மரணம் என்னை அதிர்ச்சியடையவைத்து.

தமிழ் இளங்கோ அவர்களைப் புதுக்கோட்டை விழாவில் சந்தித்துள்ளேன். அதற்கு அப்பாலும் என் மேல் தனிப்பட்ட பிரியம் கொண்டவர். காரணம் என் வெளிப்படையான எழுத்துக்கள் அவரை ரொம்பவே ஈர்த்தது என்று ஒவ்வொருமுறையும் அலைபேசியில் பேசும் போது சொல்வார். தோன்றும் போது அழைத்துப் பேசுவதுண்டு.

சமீபத்தில் அவர் திருச்சியில் காவேரி மருத்துவமனையில் இருதய நோய்க்காக அவர் சென்றது முதல் அங்கே நடந்த மனிதாபிமானம் அற்ற செயல்பாடுகளை மேலோட்டமாக அவர் பதிவில் எழுதியிருந்தார். நான் அடிப்படை விசயங்களைப் புரிந்து கொண்டு அவரை அழைத்துப் பேசினேன். அப்போது நானே உங்களை அழைத்துப் பேச வேண்டும். நீங்க மட்டும் தான் அப்படியே பயப்படாமல் எழுதக்கூடியவர். அங்கு நடப்பது மருத்துவமனை செயல்பாடுகள் அல்ல. திட்டமிட்டுப் பணம் பறிக்கும் கழுகுக்கூட்டங்கள் என்று தொடர்ந்து பத்து நிமிடங்கள் அந்த மருத்துவமனையில் நடந்த சமாச்சாரங்களைப் பற்றிப் பேசினார்.

"ஏன் மறுநாளே அழைத்துச் சொல்லியிருக்கலாமே?" என்று நான் கேட்ட போது "நீங்க இருக்கும் பதவியில் எந்தச் சமயத்தில் அழைப்பது என்று யோசித்துக் கொண்டே இருந்தேன்?" என்றார். இந்த வருட ஆங்கில வருட புத்தாண்டு அன்று அழைத்துப் பேசி வாழ்த்து சொன்னேன். "தொடர்ந்து கணினி முன்னால் அமர்வது கடினமாக உள்ளது" என்று பேசினார்.

அவரின் கடைசிப் பதிவு சென்றவருடம் நவம்பர் மாதத்துடன் முடிந்துள்ளது.

தமிழ் இளங்கோ அவர்களைப் பற்றி என்னால் சில வார்த்தைகள் சொல்ல முடியும். நான் அவரைப் பார்த்தவரையில், பழகிய வரையில், அவர் எழுத்துக்களை வாசித்த வரையில் இப்படி எழுதத் தோன்றியது.

அவர் தனக்கென ஒரு உலகத்தை வைத்திருந்தார். அந்த உலகத்தில் எப்போதும் நல்ல எண்ணங்களை மட்டும் நிரப்பி வைத்திருந்தார். எவருக்கும் எந்தக் கெடுதலும் பண்ணிடக்கூடாது என்பதில் உறுதியாக இருந்தார். எழுதும் எழுத்துக்களில் கூட எவரையும் புண்படுத்தி விடக்கூடாது என்பதில் அதிகக் கவனம் காட்டினார். தனக்கான கடமைகள் என்பதில் வரையறை வைத்திருந்தார். ஆன்மீகம் மிகச் சிறந்த வழிகாட்டி. தனக்கு உதவும் மருந்து என்பதில் உறுதியாக இருந்தார்.

எல்லாமே சரிதான்.

ஒரே ஒரு விசயத்தில் தான் மிக மிகப் பின்தங்கியிருந்தார் என்று தோன்றுகின்றது.

தன் மனரீதியான செயல்பாட்டில் அறுபது வயது கடந்தும் ஒரு குழந்தைக்குண்டான மனோபாவத்தில் தான் வாழ்ந்து இருக்கின்றார். சுற்றிலும் உள்ள உலக மாற்றங்கள் எல்லாவற்றையும் புறக்கணித்தே வாழ்ந்துள்ளார். துஷ்டனைக் கண்டால் தூர விலகிப் போ என்று சின்ன வயதில் சொல்லி வளர்ப்பார்களே? அதே போலக் கடைசி வரைக்கும் வாழ்ந்துள்ளார்.

நீங்கள் ஆன்மீக பிரியரா? வெறியரா? அது குறித்து நான் எந்தக் கேள்வியும் கேலியும் வைக்கப்போவதில்லை. அது உங்கள் தனிப்பட்ட விருப்பம். அது உங்களின் அந்தரங்கமான செயல்பாட்டில் ஒன்று.

ஆனால் ஒன்றை நினைவில் வைத்துக் கொள்ளுங்கள். உண்மையான ஆன்மீகம் என்பது உங்களை உங்களுக்கே உணர்த்துவது. உங்கள் மன அழுக்குகளைக் களைய உதவுவது. நடந்த பிரச்சனைகள் முதல் நடக்கப் போகும் பிரச்சனைகள் வரைக்கும் எதுவும் உங்களைத் தனிப்பட்ட முறையில் தாக்க முடியாத கவசத்தை உங்களின் மன எழுச்சி உருவாக்கக்கூடியது. அது போன்ற ஒரு மனரீதியான ஆன்மீகப் பயிற்சியை மேற்கொள்ளுங்கள்.

ஆனால் நம்மவர்கள் செய்யும் வழிபாடு அனைத்தும் உள்ளும் புறமும் அலசாத சுயதிருப்திக்காகச் செய்யப்படும் வழிபாடுகளே. அது போன்ற சமயங்களில் தான் தனக்கு உருவாகும் ஆரோக்கியக் குறைபாடுகளை வெல்ல முடியாதவர்களாக மாறிவிடுகின்றார்கள். உண்மையிலேயே தியானத்தைச் சரியான முறையில் கற்றவர்கள் அவரவர் நம்பும் இறைசக்தியை அவர்கள் வாழ்நாளில் கண்டடைய முடியும் என்பதே என் பார்வை. அல்லது அவரவர் விரும்பும் தனிப்பட்ட மன அமைதியை பெறமுடியும்.

இது குறித்துத் தமிழ் இளங்கோ அவர்களிடம் சற்று மென்மையாகப் பேசியுள்ளேன்.

"நான் இனிமேல் இதையெல்லாம் எங்கே போய்க் கற்பது?" என்றார்?

அவர்(வங்கிப் பணியில்) அரசு பதவியில் இருந்தார். பணி (விருப்ப) ஓய்வு பெற்று தனக்கான வாழ்க்கையை வாழ்ந்தவர். அரசு பதவியில் மனைவி, மற்றும் பொறுப்பான மகன் என்று தன் கடமைகளை மிகச் சரியான நிறைவேற்றியவர் தன் மனம் சார்ந்த ஒழுங்குமுறைகளைச் சரியாக வகுத்துக் கொள்ளாத காரணங்களே அதிக அளவு தனிப்பட்ட பயங்களை உருவாக்கியுள்ளது என்பதனை அவர் உரையாடும் போது பலமுறை உணர்ந்துள்ளேன்.

நல்லவர், பண்பானவர் போன்ற வார்த்தைகளின் அர்த்தங்கள் மாறிய உலகில் நாம் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றோம். வயது ஆகும் போது பலருக்கும் ஆன்மீகம் என்பது ஒரு விதமான மருந்து தான். அதில் எனக்குத் துளியளவும் சந்தேகம் இல்லை. ஆனால் மாறிய சூழலில் தன் மனோபக்குவத்தையும் அவரவர் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்பது என் எண்ணம்.

இயல்பாகவே அறுபது வயது கடந்தவர்கள் மீண்டும் குழந்தைப் பருவத்திற்குத் திரும்பத் தொடங்குகின்றார்கள் என்பது வாடிக்கை. தமிழ் இளங்கோ அவர்கள் மொத்த குழந்தைகளைப் போல மருத்துவமனைகள் என்றாலே நடுநடுங்கும் அளவிற்கு வாழ்ந்துள்ளார். இதுவே அவரின் மரணத்தை முன் தேதியிட்டு தள்ளியுள்ளது என்று தான் எனக்குத் தோன்றுகின்றது.

மருத்துவமனை சென்றது, திரும்பிவந்தது, அவர் எப்போதும் செல்லும் மருத்துவர் கொடுத்த தவறான ரிப்போர்ட், அந்த நேரத்தில் மருத்துவர் இல்லாமல் ரிப்போர்ட் வேறு நபர் கொடுத்தது, ரிப்போர்ட்டில் எழுதிய தவறான பார்வை என்று அவரின் உரையாடல்கள் இன்னமும் என் மனதில் வந்து போகின்றது. இதுவே அவரின் மனப்போராட்டத்தை அதிகமாக்கியது என்று பேசும் போது சொன்னார். மரணப் பயம் என்பது எவராலும் அறுதியிட்டுக்கூற முடியாது.

எழுதும் எனக்கு என் மரணம் எப்போதும் எந்த நிலையில் வரும் என்று எனக்குத் தெரியாது? ஆனால் அதன் அறிகுறித் தெரிந்தாலும் அதன் பயத்தை அதிகப்படுத்திக் கொள்ளக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருக்கின்றேன். காரணம் நம்மைச் சார்ந்தவர்கள் நம்மால் அதிக அளவு துன்பப்பட்டு விடக்கூடாது என்ற எண்ணமே முக்கியக் காரணம்.

இந்த இடத்தில் தான் நம் மக்கள் கோட்டை விடுகின்றார்கள். தவிர்க்கவே முடியாது மரணம் என்றாலும் கடைசி நிமிடம் வரைக்கும் தவிதவித்து விடுகின்றார்கள்.

எங்கள் வீட்டில் தாத்தா முதல் அக்கா வரைக்கும் அவர்களின் கடைசிக் காலம் நடந்து ஒவ்வொரு நிகழ்வும் இன்றும் மனக்கண்ணில் ஓடிக் கொண்டேயிருக்கின்றது. ஒவ்வொரு சமயத்திலும் மகள்களிடம் உரையாடும் போது மரணம் குறித்த உள்ளும் புறமும் உள்ள விசயங்களைப் பற்றி இப்போதே அவர்களுடன் பேசத் தொடங்கியுள்ளேன்.

நிச்சயம் தமிழ் இளங்கோ இன்னும் பத்தாண்டுகளுக்கு மேல் வாழக்கூடிய ஆரோக்கியம் உள்ளவர். எந்தத் தேவையற்ற பழக்கமும் இல்லாதவர். வாழ்க்கையை அழகாக, தெளிவாக, அமைதியாக வாழ்ந்தவர்.

அவர் சேர்த்து வைத்த ஆரோக்கியம் அனைத்தும் அவர் வளர்த்து வைத்திருந்த மனபயங்கள் தான் அவரைத் தின்று தீர்த்து விட்டது. இதன் காரணமாகவே மரணம் நோக்கி முன் தள்ளியுள்ளது என்றே நான் நினைக்கின்றேன். தன் அப்பாவைப் போல மற்றவர்களுக்குப் பாரமாக இருந்து விடுவோமா என்ற எண்ணம் அவரை அலைக்கழித்துக் கொண்டே இருந்தது என்பதனை என்னால் உணர்ந்து கொள்ள முடிந்தது.

அவர் வாழ்க்கையை. அவர் கடமைகளைச் செம்மையாகச் செய்துள்ளார். வாழ்க்கை என்னும் தொடர் ஓட்டத்தில் அவர் மகன் அப்பா செய்ய விரும்பிய கடமைகளை இனிமேல் செய்வார் என்று நம்புகின்றேன். 

திரு  தமிழ் இளங்கோ அவர்களுக்குத் தேவியர் இல்லத்தின் ஆழ்ந்த கண்ணீர் அஞ்சலியை இங்கே எழுதி வைக்கின்றேன்.

நண்பர்கள் எழுதிய அஞ்சலிக்குறிப்புகள். 


http://avargal-unmaigal.blogspot.com/2019/02/blog-post.html

https://vayalaan.blogspot.com/2019/02/blog-post.html

http://gmbat1649.blogspot.com/2019/02/blog-post_3.html

https://karanthaijayakumar.blogspot.com/2019/02/blog-post.html