இப்படியும் (சிலசமயம்) நடக்கக்கூடும்

திட்டமிடுதல் இருந்தால் ஜெயிக்க முடியும் என்கிறார்கள். ஆனால் தினசரி வாழ்க்கையில் நடக்கும் ஒவ்வொரு சம்பவத்தையும் யோசித்துப் பார்த்தால் பெரும்பாலும் தற்செயலாக நடக்கும் நிகழ்வுகள் தான் நாம் அடுத்த படி எடுத்து வைக்க காரணமாக இருக்கின்றது.  

இதைத்தான் ஏற்கனவே "தீர்மானிக்கப்பட்ட ஒன்று" என்கிறார்கள். "கடமையைச் செய் பலனை எதிர்பார்க்காதே" என்றும்  சொல்கின்றார்கள்.  2013 ஆம் ஆண்டில் கடைசி மாதத்தில் ஒரு மகிழ்ச்சியை இந்த சமயத்தில் பகிர்ந்து கொள்கின்றேன். காரணம் ஒருவர் கொடுத்த விமர்சனம் ஊக்கத்தை தர அதுவே இதன் தூண்டுகோலாய் அமைந்துவிட்டது.

ஒவ்வொரு வருடமும் எழுதிக் கொண்டே வரும் பொழுது இடையே சில மாதங்கள் எழுதாமல் விட்டு வேடிக்கைப் பார்ப்பதுண்டு. ஆனால் இந்த வருடம் எல்லா மாதங்களிலும் எழுதும் சூழ்நிலை இயல்பாகவே அமைந்தது. மூன்று மாதங்கள் தொடங்கி ஆறு மாதங்கள் வரைக்கும் எழுதாமல் இருந்தபோதிலும் வருடத்திற்கு நூறு தலைப்புகள் சேர்ந்து விடும். ஆனால் இந்த வருடம் அடுத்த வருட ஆறுமாதத்திற்கு எழுத வேண்டிய தலைப்புகளையும் சேர்த்து எழுதி விட்டோமோ? என்று தோன்றி இடையில் நிறுத்தி விடுவோம் என்ற எண்ணிய நேரத்தில் குழந்தைகளைப் பற்றி எதுவும் எழுதவில்லையே என்று நினைத்துக் கொண்டு போரும் அமைதியும் என்ற தலைப்பில் தொடங்கினேன். அது தான் இப்போது அடுத்த சாதனையாக மாறியுள்ளது. 

ஒவ்வொரு வருடமும் பல்வேறு தலைப்புகளைப் பற்றி எழுதும் பொழுதே குழந்தைகளைப் பற்றியும் எழுதி விடுவதுண்டு.  அவர்களின் மாறிக் கொண்டே வரும் சிந்தனைகள், அதன் மூலம் தற்போதைய கல்வி குறித்த என் பார்வையை சொல்வதுண்டு.  அதைப் பற்றி ஒரு சிறப்பான அங்கீகாரத்தை துளசி கோபால் கொடுத்தார்.  

"போன பதிவும் இந்தப் பதிவும் அபாரம்! நல்ல அவதானிப்பு வந்துவிட்டது. கண்ணை மட்டும் திறந்து வச்சுக்கிட்டால் போதும். நம்மைச் சுற்றிலும் நடப்பவைகள் நம்மை எழுத வைத்துவிடுகின்றன!"

இதன் தொடர்ச்சியே பல பதிவுகள் எழுதி ஒவ்வொருவரின் விமர்சன எதிர்பார்ப்பின்படி இதற்குத்தானே ஆசைப்பட்டாய்? என்கிற தலைப்பில் முடிந்தது.எப்போதும் போல எழுதியதை மறந்து விட்டு சித்த மருத்துவத்திற்குள் நுழைந்து விட்டேன்.   

என் எழுத்தை தொடர்ந்து (சு)வாசித்துக் கொண்டு வரும் திருமதி கோவை எழில், திரு. எட்வின் அவர்களுக்கு என் தளத்தை அறிமுகம் செய்து வைத்துள்ளார். திரு.எட்வின் அவர்களை முகநூலில் பார்த்துள்ளேன். அறிமுகம் ஏதுமில்லை.பெரம்பலூர் மாவட்டத்தில் பள்ளியில் தலைமையாசிரியராக இருப்பவர். மாவட்ட அளவில் சங்கப் பதவிகளில் இருப்பவர். அற்புதமான மேடை பேச்சாளர், களப்போராளி.  காக்கை சிறகினிலே போன்ற பல இதழ்களுக்கு நிர்வாக குழுவில் இருப்பவர். புதிய தரிசனம் என்ற மாதமிருமுறை இதழில் வலைபதிவுகளை தொடர்ந்து அறிமுகம் செய்து எழுதிக் கொண்டு வருபவர். 

சிறப்பான தளங்கள் வேண்டும் என்று அவர் விடுத்த கோரிக்கையின் அடிப்படையில் கோவை எழில் என் தளத்தை அவருக்கு அறிமுகம் செய்து வைக்க சில தலைப்புகளைப் படிக்க சுவராசியமாகி தளத்தில் உள்ள பலதரப்பட்ட கட்டுரைகளையும் பிரிண்ட் அவுட் எடுத்து முழுமையாக படித்து விட்டு அவர் பத்திரிக்கையை விமர்சனம் அனுப்பிய பிறகே என்னை அழைத்துச் சொன்னார். இவை அனைத்தும் அவர் என்னை ஒரு நாள் இரவில் அழைத்த போது தான் தெரிந்தது. 

இந்த ஆண்டு கிடைத்த முக்கிய அங்கீகாரம் இது. மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.

தோன்றிய எண்ணங்களை எழுதுவது எழுத்துக்கலை. இதில் சுவராசியம், சுருக்கம், எளிமை என்று மூன்று விசயங்கள் முக்கிய பங்கு வகித்த போதிலும் வாசித்த பின்பு யோசிப்பு என்பதை விட்டு விலகி நிற்கும் எழுத்துக்கள் எப்போதும் போல மறக்கப்பட்டு விடுகின்றது. இதற்கும் ஒரு காரணத்தை எழுதுபவர்கள் சொல்கின்றார்கள்.  அவரவருக்கு இருக்கும் கவலைகளை நாம் ஏன் அதிகப்படுத்த வேண்டுமென்று? ஆனால் நான் எழுதிய ஒவ்வொரு தலைப்பிலும் ஏதோவொரு தகவல் இருக்கும்படி பார்த்துக் கொள்வதுண்டு.  

எழுதுபவனின் முக்கியத் தகுதியன்பது படிப்பவர்கள் இதைத்தான் விரும்புவர்கள் என்பதை ஒரு வரையறைக்குள் வைத்துக் கொள்ளாமல் நாம் எது குறித்து எழுதினாலும் நிச்சயம் வாசிக்க வைக்க முடியும் என்று தன் தகுதியை நிருபிப்பது. நானும் அதே பாணியைத் தான் தொடக்கம் முதல் கடைபிடித்து வருகின்றேன். பலரும் ஆதரித்துள்ளனர். 

கடந்த நாலரை வருட எழுத்துப்பயணத்தில் இந்த தளத்தில் இரண்டு தளங்களின் வாயிலாக ஏழு லட்சம் சொடுக்குகள் பட்டுள்ளது. பத்தாயிரம் விமர்சனங்கள் கிடைத்துள்ளது. ஒவ்வொரு விமர்சனமும் தான் என்னை அடுத்தபடிக்கு நகர்த்தியுள்ளது.பலதரப்பட்ட அங்கீகாரத்தை பலரும் கொடுத்துள்ளனர். காரண காரியத்தோடு எனக்குத் தோன்றியவற்றை என் பாணியில் எழுதியவற்றுக்கு இப்போது வலைக்காடு விமர்சனம் மூலம் ஒரு சிறப்பான அங்கீகாரமும் கிடைத்துள்ளது. இது போன்ற விமர்சனத்தை நீண்ட நாளாக எதிர்பார்த்து காத்திருந்தேன்.  அதுவும் முடிவுக்கு வந்து விட்டது.

அங்கீகாரமும் வெற்றியும் வெவ்வேறு தளத்தில் இருப்பது.  சிறப்பான படங்களும், அற்புதமான புத்தகங்களும் வணிக ரீதியாக ஜெயிக்காமல் போகும் போது அது பலருக்கும் போய்ச் சேரமால் இருந்து விடுகின்றது. சமூகத்தில் அதை தோல்வி என்றே சொல்லப்படுகின்றது. 

4 தமிழ்மீடியா குழுமம் உழைப்பின் மூலம் உருவான டாலர் நகரம் இந்த இரண்டு தளங்களிலும் ஜெயித்ததுள்ளது. இணையத்தில் பல தரப்பட்ட நண்பர்கள் புத்தக வெளியீட்டு விழா வரைக்கும் உண்டான நிகழ்வுகளை தங்கள் தளத்தில் வெளியீட்டு ஆதரவு தந்தார்கள். பலரும் விமர்சனமும் கொடுத்தார்கள்.  இந்த வருடத்தின் கடைசி மாதத்தில் இங்கே நன்றியை எழுதி வைத்து விடுகின்றேன். சென்ற வருடம் டைரிக்குறிப்புகள் போல மூன்று பகுதிகளாக எழுதி வைத்தேன்.  ஆனால் இனி குறிப்பிட்ட காலம் வரைக்கும் இணையத்தை விட்டு விலகியிருக்க வேண்டும் என்று நினைத்துள்ளேன். விரைவில் இடைவேளை ஆரம்பம்.

சிறப்பான எழுத்தாளர்கள் என்று சொல்லப்படுவர்களின் புத்தகங்களும், சிறந்த பதிப்பகம் என்று சொல்லப்படும் நிறுவனங்களும் தற்போதுள்ள புத்தக சந்தையில் விற்பனை செய்யப்படும் அளவீடுகளை அனைவரும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். இந்த புத்தக உலகம் குறித்து அடுத்த பதிவில் எழுத முடியுமா? என்று பார்க்கின்றேன்.

முதல் பதிப்பில் 300 புத்தகங்கள் தான் கொண்டு வருகின்றார்கள்.  சில சமயம் 500 புத்தகங்கள் வரைக்கும் விற்பனைக்கு கொண்டு வருகின்றார்கள். விதிவிலக்கான தலைப்புகள் மட்டுமே இங்கே முதல் பதிப்பில் ஆயிரத்தை தாண்டுகின்றது. பல சமயம் சில மாதங்களில், வருடங்களில் அடுத்த பதிப்புக்கு நகர்கின்றது. பிரபலமான எழுத்தாளர்களின் 500 புத்தகங்கள் விற்க எடுத்துக்கொள்ளும் காலம் 18 மாதங்கள் என்றார் ஒரு பதிப்பக முதலாளி. இது போன்ற உண்மையான விசயங்கள் பெரும்பான்மையினருக்கு தெரிய வாய்ப்பில்லை. ஆனால் டாலர் நகரம் முதல் பதிப்பில் 2000 புத்தகங்கள் அச்சடிக்கப்பட்டு அனைத்தும் வாசிப்பாளர்களிடம் சென்றுள்ளது. சென்று கொண்டிருக்கின்றது.

சென்று கொண்டிருக்கும் பாதை சரிதானா? என்று அவ்வப்போது எனக்குள் கேட்டுக் கொள்வதுண்டு. இந்த வருடம் பலதரப்பட்ட விமர்சனங்கள் என்னை நோக்கி வந்தது.  எழுதுவது மட்டுமே உங்கள் வேலையாக உள்ளதா? என்றார் ஒருவர். உங்களைப் பற்றி மட்டுமே எழுதிக் கொண்டு இருக்கப் போகின்றீர்களா? என்று மற்றொருவர் கேட்டார்.  சுய பெருமைகளை மூட்டை கட்டி வைக்கும் எண்ணமில்லையா? என்று என் முகத்திற்கு நேராக சிரிக்காமல் கேட்டார் என்னை நேரிடையாக சந்தித்த நண்பர். 

தொடக்கத்தில் மகாகவி பாரதி படத்தை முகமாக வைத்துக் கொண்டு என் மின் அஞ்சல் கூட எவருக்கும் தெரியப்படுத்தாமல் பயணித்த பாதையில் இன்று முகத்துடன், மற்ற அடையாளத்துடன் எழுதிக் கொண்டிருக்கின்றேன். அதென்ன வினோதமான தேவியர் இல்லம் என்று பெயர்?  உங்கள் வயது அறுபதுக்கு மேல் இருக்குமா? என்று கடந்த ஆறு மாதங்களாக எவரும் கேட்பதில்லை.

வருடத்தின் தொடக்கத்தில் எந்த சபதங்களையும் எடுத்துக் கொள்வதில்லை.
 வருடத்தின் இறுதியில் ஒவ்வொன்றையும் நினைத்துப் பார்ப்பதுண்டு.

தொடர்புடைய பதிவுகள்

வாசிக்க