நம்பி கை வை

மதுரைக்கு தூங்கா நகரம், கோவில் நகரம் என்பது போலவே திருப்பூருக்கும் பல பெயர்கள் உண்டு.   நிட் சிட்டி (KNIT CITY), டாலர் சிட்டி (DOLLOR CITY), பின்னாலாடை நகர், பனியன் நகரம் என்று உங்களுக்கு பிடித்த எந்த பெயரில் வேண்டுமென்றாலும் அழைக்கலாம். முழுக்க முழுக்க ஆய்த்த ஆடைகளின் (HOSIERY GARMENTS) உற்பத்தியை நம்பி மட்டுமே இந்த நகர் இயங்கிக்கொண்டு இருக்கிறது.  வெளிநாட்டுக்கு ஏற்றுமதி அல்லது உள்நாட்டுக்கு தேவைப்படும் ஆடைகள்.  ஏதோ ஒன்றை பின்பற்றி உழைத்துக் கொண்டுருப்பவர்களுக்கு தினந்தோறும் தூக்கம் என்பது சற்று குறைவாகவே இருக்கும். பணம் சம்பாரிக்க என்பதெல்லாம் மீறி உழைப்பு என்பது ஏறக்குறைய ஒவ்வொரு  மனிதர்களுக்கும் போதையை போலவே உடம்பில் ஊறிவிடக்கூடியதாய் இங்குள்ள சூழ்நிலை உருவாக்கியிருக்கும்., தினந்தோறும் எட்டு மணி நேரம் தான் என்னால் உழைக்க முடியும்? என்பவர்கள் இந்த ஊர்ப்பக்கம் எட்டிப்பார்க்காமல் இருப்பது நலம்.  தினந்தோறும் 16 மணிநேர உழைப்பு என்பது சர்வசாதாரணம்.  இங்கு இன்றுவரையிலும் வேறு எந்த தொழிலுக்கும் வாய்ப்பும் இல்லை.  வளர்ந்ததாக தெரியவும் இல்லை. ஆடைகளைச் சார்ந்து, ஆடைகளுடனேயே பயணிக்கும் ஒவ்வொரு சார்பு தொழில்களும் ஏதோ ஒரு வகையில் சம்மந்தம் உள்ளதாக இருக்கிறது.   அவ்வாறு இருக்கும் தொழில் மட்டுமே இங்கு நீண்ட காலம் தாக்குப் பிடித்து நிற்க முடியும்.  

நூல் என்பது ஆடையாக மாறுவதற்குள் எத்தனை துறைகள்?.  ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு உலகம். இந்த ஒவ்வொரு துறைகளுக்குள் நூற்றுக்கணக்கான துறைகள். தினந்தோறும் ஆயிரம் ரூபாயை முதலீட்டை வைத்துக் கொண்டு தூங்கி எழுபவர்கள் முதல் லட்சத்தை வைத்துக் கொண்டு லட்சிங்களை துரத்தும் நபர்கள் வரைக்கும் இந்த தொழிலில் உண்டு. நூல் முதலில் துணியாக மாற (KNITTING MECHINES) அறவு எந்திரங்கள் உள்ள பகுதிக்கு செல்கிறது. குழந்தைகள் முதல் பெரியவர்கள் வரைக்கும் உள்ளவர்களின் மார்பு அளவிற்கு ஏற்றபடி ஏற்கனவே தீர்மானிக்கப்பட்ட பல வித உருளைகள் (CYLINDERS) மூலம் துணியாக வெளியே வருகிறது.  இதுவொரு தனியுலகம். 

தொடக்கத்தில் நூல் பைகளை ஒரு இடத்தில் இருந்து மற்றொரு இடத்திற்கு எடுத்துச் செல்ல ஏராளமான மாட்டு வண்டி உலகம் ஒன்று இருந்தது.  காலச்சக்கர சுழற்சியில் அத்தனையும் மறைந்து போய் இன்று நவீன நான்கு சக்கரங்கள் தெரு முழுக்க அலைந்து கொண்டுருக்கிறது.  மாடுகளுக்கு உணவாக கொடுக்கக்கூடிய தட்டை என்ற பசும்தாவரம் என்பது அதுவொரு மிகப்பெரிய லாபத் துறையாக எளியவர்களுக்கு இருந்தது.  இன்று தட்டையும் இல்லை.  தட்டை விளைந்த பூமிகளும் இல்லை.

கோயமுத்தூரில் தயாராகும் உள்நாட்டு அறவு எந்திரத்தின் விலை 50,000 முதல் இவை தொடங்குகிறது.  அதுவே கால வளர்ச்சியில் ஜெர்மனியில் இருந்து வந்து இறங்கிக் கொண்டு இருக்கும் அதிகபட்ச நவீனங்களைக் கொண்ட இரண்டு கோடி ரூபாய் வரையில் வரைக்கும் இன்று இந்தத் துறை வளர்ந்துள்ளது. ஒவ்வொரு வகையான துணிக்கும் பல விதமான எந்திரங்கள். நீங்கள் உடுத்தும் ஆடையில் உள்ள காலர் (COLLOR) பகுதிக்கென்று ஒரு எந்திரம்.  அதுவே கையில் உள்ள சதைப்பற்றை தனியாக காட்டும் அளவிற்கு புடைப்பாக தெரியவேண்டும் என்று விரும்பும் மன்மதர்களுக்கென்று உடுத்திய ஆடையில் CUFF என்ற பகுதிக்குக்கென்று தனியான ஒரு எந்திரம்.

ஒரு ஆடையை முழுமையாக்க பல விதமான அறவு எந்திரங்கள் ஒன்று சேர்ந்து செயல்படுகின்றது. இங்கு 24 மணிநேரமும் இடைவிடாமல் இயங்கிக் கொண்டே இருக்கிறது.  பனியன் அல்லது ஜட்டி என்பதாக இருந்த இந்த தொடக்க கால திருப்பூரில் பெரிய தொகையிலான முதலீடும் எதுவும் தேவையாய் இருக்கவில்லை.  மிகப் பெரிய முதலீடு என்பது உழைப்பு மட்டுமே.  ஆனால் இன்று உழைப்பு சிறியதாகவும் கொட்டும் பணத்தின் அளவு மிகப் பெரிய அளவாகவும் இந்த துறை வளர்ச்சி அடைந்துள்ளது. தொடக்கத்தில் கையால் இயக்கப்பட்டுக் கொண்டுருந்த எந்திரங்கள் இன்று கணிணி கட்டுப்பாட்டில் இயங்கிக்கொண்டுருக்கிறது.  சாலையில் நடந்தால் கண்களை கவரக்கூடிய ஆடைகள், பெண்களை ஆச்சரியப்படுத்தும் ஆடைகள் என்று இன்று பலவிதமான வளர்ச்சி அடைந்த ஆடைகள் உலகமிது. விதவிதமான பல்வேறு நிற வண்ண ஆடைகளின் வடிவமைப்பில் துணியாக இறங்கும் அந்த நேரம் ஏறக்குறைய ஒரு குழந்தையின் பிரசவத்தை நீங்கள் காண்பது போலவே இருக்கும்.

அறவு செய்த துணியை கோராத் துணி ( CORA CLOTH ) என்கிறார்கள்.  உங்களுக்கு வெள்ளை வேண்டுமென்றாலும் அல்லது வானவில் நிற மென்றால் இந்த துணிகள் செல்லுமிடம் ( BLEACHING & DYEING) சாயப் பட்டறைகள்,  அன்றாடம் நீங்கள் படிக்கும் செய்தித்தாளில் இன்று துணுக்குச் செய்திகள் போலவே இன்று வரைக்கும் தொடர்ந்து கொண்டுருக்கும் இந்த பிரச்சனைகள் குறித்து தனியாக பார்க்கலாம். இவர்கள் எங்கள் மண்வளத்தை பாழக்கி விட்டார்கள் என்று விவசாயிகளும், அரசாங்கம் எங்களுக்கு ஒத்துழைப்பு தருவதில்லை என்று சாயப்பட்டறை முதலாளிகளும் இன்று வரையிலும் இரண்டு பக்க மஞ்சுவிரட்டு நடந்து கொண்டே இருக்கிறது.  முடிவு மட்டும் எட்டாமல் பல்லாயிரக்கணக்கான விவசாய பூமிகள் பாழானது தான் மிச்சம்.

வீட்டுக்காரம்மா துவைத்த ஆடை களை இஸ்திரி போடாமல் வைத்து இருந்தால் நாம் அதை உடுத்த மனம் வருமா?   சாயப்பட்டறைகளில் இருந்து வரும் இந்த ஆடைகளையும் இஸ்திரி செய்து விருப்பமான அளவிலும் தருகிறார்கள். அந்த துறைக்கு COMBACTING என்கிறார்கள்,  வெள்ளையோ அல்லது நீங்கள் விரும்பும் குறிப்பிட்ட நிறமோ துணியாக அளவு பார்த்து வெட்டித் தைக்க தொழிற் கூடங்களுக்குள்  உள்ளே வந்த பிறகு தான் இதன் மற்றொரு பரிணாம வளர்ச்சி உருவாகத் தொடங்குகிறது. குரங்கில் இருந்து வந்த மனிதன் போல துணிகளில் இருந்து ஆடைகள் வரைக்கும் தொழிற்சாலையின் ஒவ்வொரு பகுதிக்கும் சென்று இறுதியாக மனதை கவரும் ஆடைகளாக அட்டகாசமாக மாறுகிறது.  

இப்போது இந்த டாலர் சிட்டிக்கு பெருநகரகங்களைப் போலவே தனி மாவட்டம் என்பதுடன் மாநகராட்சி என்ற தனி அந்தஸ்த்தும் வந்துள்ளது. 6 நகராட்சி, 17 பேரூராட்சி, 73 கிராம ஊராட்சிகளை உள்ளடக்கிய இந்த உழைப்பாளர் மாவட்டத்தில் ஏறக்குறைய 19 லட்சத்து 33 ஆயிரம் மக்கள் (முந்தைய கணக்கின்படி) வாழ்கிறார்கள். கொங்கு மண் மக்களை விட வெவ்வேறு மாவட்டங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் இங்கு வாழ்வது தான் மிக அதிகம்.  டெல்லி முதல் கன்யாகுமரி வரைக்கும் உள்ளே அத்தனை இந்தியர்களையும் உள்ளே வைத்திருப்பது இதன் மற்றொரு சிறப்பு.

தொழில் நகருக்கு இயல்பான மற்றொரு பிரச்சனையும் உண்டு.  தினந்தோறும் பிழைப்புத் தேடி உள்ளே வந்து கொண்டுருப்பவர்களுடன், எப்போதும் வந்து போய்க்கொண்டுருக்கும் மக்களால்(FLOATING POPULATION) என்று இரண்டு புறமும் அரசு நிர்வாகத்திற்கு சவாலாக இருக்கும்.  பணப்பட்டுவாடா முதல் வாரச் சம்பளம் வரைக்கும் நடக்கும் ஒவ்வொரு சனிக்கிழமை நாட்களிலும்  காலை முதல் நடு இரவு வரைக்கும் நசுங்கிக் கொண்டு தான் நகர வேண்டும். இத்தனை சிறப்புக்களைப் பெற்ற இந்த தொழில் நகரில் நாளுக்கு நாள் குற்றத்தின் குறியீடகளும் ஏற்றுமதி குறியீடுகளைப் போலவே ஏறிக்கொண்டே இருக்கிறது. 

சென்னையில் இப்போது உருவாகியுள்ள கோயம்பேடு சந்தை என்று உருவாவதற்கு முன்பு பாரிஸ் கார்னர் பகுதிகளில் காலை நேரம் முதல் இரவு வரைக்கும் உள்ளே உள்ள ஒவ்வொரு பகுதியையும் சுற்றி வந்தால் பல வித அனுபவங்கள் கிடைக்கும்.  சில பழங்கள் நாம் கேள்விபட்டுருக்கக்கூட மாட்டோம்.  அந்த பழங்கள் அங்கு விற்க்கப்பட்டுக் கொண்டுருக்கும்.  இந்தியாவில் உற்பத்தியாகும் எந்த பொருட்களும் கண நேரத்தில் அங்கு விற்பனைக்கு வந்து விடும்.  காரணம் வாங்கும் திறன் உள்ள பகுதிகளில் நடக்கும் அன்றாட நிகழ்வு இது.  அதைப்போலவே திருப்பூரிலும் எது தான் கிடைக்காது? என்கிற அளவிற்கு எல்லாமே கிடைக்கிறது.  எய்ட்ஸ் வரைக்கும்.

திருப்பூரில் இருந்து 10 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள அவிநாசியை நீங்கள் தொட்டு விட்டால் தேசிய நெடுஞ்சாலையில் உங்களை இணைத்துக் கொண்டு ஊத்துக்குளி வெண்ணெய் போல் வழுக்கிக் கொண்டு கோயமுத்தூர் வழியாக கேரளாவிற்குள் ஒரு மணி நேரத்திற்குள் நுழைந்து விடலாம். பெரியாரை பார்த்தது இல்லை.  அவர் வாழ்ந்த ஈரோட்டுக்குள்ளாவது செல்ல வேண்டும் என்பவர்களுக்கு ஒரு மணி ஒதுக்கி ஒட்டமாக பறந்து விடமுடியும். சுற்றிலும் கடல் இல்லாத குறை மட்டும் தான். ஆனால் இத்துப் போன மாநகராட்சி பூங்காவில் கடலை போடுபவர்களையும் கண்டு களிக்கலாம். இங்கு காலை முதல் மாலை வரைக்கும் எங்கு பார்த்தாலும் உழைப்பாளர்களின் தலைகளையும், களைத்தவர்கள் கூடும் டாஸ்மார்க் கூட்டத்தை ஆசை தீர பார்த்துக்கொண்டு உபி வாலா தரும் சமோசாவை உண்டு மகிழலாம்.

உலக நாடுகளில் உன்னத இடத்தை பிடித்து இருக்கும் இந்த திருப்பூர் இன்று வரையிலும் இந்தியாவிற்கு தேவைப்படும் அந்நியச் செலவாணியை ஈட்டித்தரும் மரியாதையான ஊர்.  ஆனால் கால் நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு பல்லடம் தாலூகாவில் இருந்த இந்த சிறிய கிராமம் தான் இன்றைய அசுர வளர்ச்சி பெற்றுள்ள ஏற்றுமதி நகரம். இன்றைய சூழ்நிலையில் அதிக பாதிப்பு அடைந்துள்ள இந்த திருப்பூர் இன்றைய சூழ்நிலையில் 11,500 கோடிகளை வெளிநாட்டுக்கும் 6000 கோடிகளை உள்நாட்டு வர்த்தகத்தின் மூலமாகவும் ஈட்டித்தந்து கொண்டுருக்கிறது.  தனி மனிதனுக்கு வாழ்க்கையில் இலக்கு மிகவும் முக்கியம் என்பது போல இந்த நகரத்திற்கும் மேதைகள் ஒரு இலக்கை தீர்மானித்து இருந்தார்கள். 2010 ஆம் ஆண்டு திருப்பூர் ஏற்றுமதியின் இலக்கு 20 ஆயிரம் கோடியை தாண்ட வேண்டும் என்றார்கள்.  ஆனால் தடை தாண்டிய ஓட்டப்பந்தயத்தில் குறிப்பிட்ட இலக்கை அடைய முடியாமல் இன்று மூச்சு வாங்கிக்கொண்டு இருக்கிறது.  இதற்குப் பிறகும் ஒரு இலக்கு உண்டு.  2015 ல் 40 ஆயிரம் கோடியை தொட வேண்டும் என்ற ஆசை நிராசையாக போகாதுருக்க அண்ணமார் சாமிக்கு படையல் வைத்து பிரார்த்தனை செய்து உழைத்துப் பார்க்கலாம் என்று ஓடிக்கொண்டுருக்கிறார்கள். 

சிறிதும் பெரிதுமான 2500 ஏற்றுமதி நிறுவனங்கள் உள்ள திருப்பூருக்குள் மாவட்ட ஆட்சியர் என்று பொறுப்புக்கு வந்தவர் முயற்சியால் உருவாக்கிய வலைதளம் இது.  15 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு உறவினர்கள் உள்ளே வரும் போது ஒவ்வொரு முறையும் " இன்னோரு முறையும் இங்கு வரவேண்டும் போல் உள்ளது " என்பார்கள்.  காரணம் அவர்கள் வந்து இறங்கும் அந்த அதிகாலை வேலையில் குளிராக இருக்கும்.  அல்லது மனதில் கவிதைகளை உருவாக்கும் சாரல் போல பருவ நிலை அத்தனை கிளர்ச்சிகளைத் தூண்டும்.  பல மாதங்கள் இதே இந்த தட்பவெப்ப நிலை மதியம் வரைக்கும் இருக்கும்.  ஒவ்வொரு முறையும் கரூர் தாண்டி திருச்சியைத் தொடும் போதெல்லாம் அடிவரைக்கும் உஷ்ணம் படுத்தி எடுத்து விடும்.  அந்த அளவிற்கு குளிர்சாதன வாழ்க்கை போல இந்த திருப்பூர் இதமாக இருந்தது.  ஆனால் வளர்ந்த மக்கள் தொகையில் இப்போது சூடு வாட்டி வதக்கி எடுத்துக் கொண்டுருக்கிறது. பத்து கிலோ மீட்டர் சாலையில் கடந்து செல்வதற்குள் ஊரில் உள்ள அத்தனை தெய்வங்களையும் வேண்டிக் கொள்ள வேண்டியதாய் இருக்கிறது. புகையே வாழ்க்கையாய், புழுதியே சுவாசமாய் மாறி பல வருடங்கள் ஆகி விட்டது.  மூடாத சாக்கடைக்குழிகளும், முடிவே தெரியாமல் தொடர்ந்து கொண்டுருக்கும் சாலை மராமத்து பணிகள் என்று அத்தனையும் தாண்டி ஒவ்வொருவரும் தங்கள் வாழ்க்கையின் இருப்பை தக்க வைத்துக் கொள்ள வாகனங்களில் பறந்து கொண்டே இருக்கிறார்கள். 

ஒரு வகையில் இது வினோத கலவையான நகரம்.  கோயம்புத்தூர் என்றால் கல்விக்கு உள்ள முக்கியத்தும் போல் பணிபுரியும் வேலைவாய்ப்புகளும் முன்னால் நிற்கிறது. அதுபோலவே  மருத்துவம் என்று தொடங்கி கண்களுக்கு கருத்துக்கும் பிடித்த அத்தனை விசயங்களும் எல்லா இடங்களிலும் நீக்கமற நிறைந்து உள்ளது. தேர்ந்தெடுப்பவர்கள் பொறுப்பு. அடித்தட்டு மக்கள் முதல் அன்றாடங்காய்ச்சி வரைக்கும் கையில் உள்ள காசுக்கு ஏற்றபடி வாழ்க்கையை வாழ்ந்துவிட முடியும் ஆனால் இங்கு உழைப்பவர்களுக்கும் உழைப்பை வாங்கிக் கொண்டுருப்பவர்களும் ஒரே ஒரு வாய்ப்பு தான் இருக்கிறது. நடுசாமம் வரைக்கும் உழைக்க மட்டும் தான் முடியும்.  வேறு எந்த வசதிகளோ, வாய்ப்புகளோ இல்லை.  திரைஅரங்கம், டாஸ்மார்க்,இதையும் வேண்டா மென்றால் வீட்டுக்குள் வந்து தொலைக்காட்சி.  இந்த மூன்றுக்குள் ஏதோ ஒன்றுக்குள் தான் உங்களை பொருத்திக்கொள்ள வேண்டும்.  புத்தகங்கள் என்பது அவரவர் விருப்பத்தைப் பொறுத்தது. இங்கு அவ்வவ்போது நடக்கும் பொருட்காட்சிகளும், கூட்டம் கூடாத சர்க்கஸ் கூடாரங்களும் வந்து வந்து போய்க் கொண்டே இருக்கிறது.  

உழைப்பவர்களின் அன்றாட தேவைகளுக்கும் தள்ளுவண்டி கலாச்சரம் எல்லா துறைகளிலும் உள்ளது. சட்டி முட்டி பாத்திரம் விற்பனை முதல் சமோசா வரைக்கும் அத்தனையும் இங்கு உண்டு.  அத்தனையும் தொழிலாளர்களை குறிவைத்து இயக்கும் அடித்தட்டு விற்பனை. ஆனால் இதற்கெல்லாம் மேல் திருவாளர் நடுத்தர வர்க்கத்திற்கு இப்போது வயிற்றில் உள்ள அதிக சதையை உறிஞ்சி உங்களை அடுத்த உலக அழிகியாக/அழகனாக மாற்ற உதவும் கருவிகள் உள்ள கடை வரைக்கும் வந்து விட்டது. , கடன் வாங்கியாவது தங்கள் ஆடம்பரத்தை காட்டிக் கொள்ள விரும்பும் திருவாளர் நடுத்தர வர்க்கத் திற்காகவும் பல துறைகள் தினந்தோறும் முன்னேறிக் கொண்டே இருக்கிறது. முதலாளிமார்கள் மட்டும் எப்போதும் போல அன்றும் இன்றும் எப்போதும் போல் கோயம்புத்தூரை தான் தேடிச் சென்று கொண்டுருக்கிறார்கள்.  20 வருடமாக தினந்தோறும் 12 மணி நேரம் கால்கடுக்க நின்று உழைத்து மாதம் 6000 வாங்கும் உழைப்பாளர்கள் முதல் அதே ஒரு மாதம் 2,50,000 வரை வாங்கும் அலுவலகப் பணியாளர்கள் வரைக்கும் உள்ள கலவையான ஊர் இது. இருவரின் உழைப்பும் பொறுப்பும் வெவ்வேறு. 

வெளிநாட்டுக்கு வேலை தேடி சென்றவர்கள் கூட வாங்க முடியாத சம்பளம் இங்கு வெளியே தெரியாமல் வாங்கிக் கொண்டுருப்பவர்கள் அதிகம். தொழிலாளர் முதல் பணியாளர் வரைக்கும் நிறுவனத்தின் வளர்ச்சி செங்குத்தாக ஏறிக்கொண்டுருக்க உதவும் வரைக்கும் மட்டும் தான் இங்கு எல்லாமே நிரந்தரம். குறியீடு தலைகுப்புற விழத் தொடங்கினால் அடுத்த வேளைக்கு நான் சிங்கா நீ சிங்கி என்ற புதிய தத்துவம் தான்.  நம்பிக்கையுடன் உழைத்த முதலாளிகளைப் போலவே நம்பி இந்த தொழில் மேல் கை வைத்த நம்பிக்கையாளர்களும் வீழ்ந்து போனதாக தெரியவில்லை. அப்படி கீழே விழுந்து இருந்தா லும் காரணம் வேறாக இருக்கும்.